Op haar dertigste heeft Lidewij Nuitten al veel soorten seks gehad, maar nog nooit penetratieseks. De gynaecoloog waar ze na jaren aarzelen naartoe stapte, noteerde op een doktersvoorschrift de oorzaak van haar technische maagdelijkheid. Vaginisme. Aan de keukentafel bij kennissen legt ze uit wat dat betekent. Ze spant haar bekkenbodemspieren onbewust zo hard op dat alles wat naar binnen wordt gebracht, zelfs het kleinste voorwerp – ze toont het topje van haar pink – veel pijn doet.
Of ze haar nog een maagd vindt, wil ze van een andere vriendin of kennis weten. ‘We hebben wel al over seks gebabbeld’, antwoordt die laatste aarzelend. ‘Dat is het ding’, ratelt Nuitten verder. ‘Ik heb al met mannen en vrouwen seks gehad, maar technisch gezien ben ik maagd.’ ‘Ah, oké, ja’, antwoordt de vriendin en je ziet haar denken: ‘Wat is dan precies het probleem?’ Maar Nuitten raast door. Ze wil het taboe doorbreken. ‘Wacht’, antwoorden andere kennissen, ‘Ga je na Waar is Mark? nu op zoek naar het vaginaal orgasme? Dan kun je nog lang zoeken.’ Ik vond dat een pertinent antwoord. Overschatten we niet allemaal de noodzaak van penetratie?
Zuster Suzanne en haar drie medezusters zijn niet geïnteresseerd in de club van Nuitten. Ze hebben hun eigen club.
Nuitten denkt er blijkbaar net zo over. Penetratieseks, doceert ze terwijl ze met twee vriendinnen van de voetbalclub over het Beursplein wandelt, is een te enge definitie van seks. Absoluut, beamen de twee, dat zou betekenen dat de hele lesbische gemeenschap officieel nog maagd is. Voilà, denk ik, twee potentiële leden van de club. Maar Nuitten stelt hen niet eens het lidmaatschap voor. Hoe langer ik naar haar opgewonden redeneringen luister, hoe minder ik begrijp wat ze precies wil. Enerzijds wil ze duidelijk maken dat er meer is dan penetratieseks, anderzijds bestempelt ze zichzelf wat krampachtig als maagd omdat ze nog nooit penetratieseks heeft gehad. Verhef je die penetratieseks dan niet mee tot de norm waartegen je je eigenlijk wil verzetten? Zo ver denderde de gedachtegang van Nuitten niet door. Ze googelde maagdenclub, vond geen enkel resultaat en dus wil zij met de barmhartigheid van de maagd Maria medemaagden in de armen sluiten.
Zelf heb ik het ook even gegoogeld. Maagdenclub. Even vreesde ik dat ik op bizarre pornosites zou belanden, maar kijk, mijn zoekopdracht leverde 43 resultaten op die allemaal verwezen naar de club van Nuitten. De marketingcampagne rond het programma is alvast geslaagd. Noem jezelf maagd en iedereen wil plots met je praten.
Maar hoe vind je 29 andere maagden en liefst, zo maakt Nuitten subtiel duidelijk, ‘echte maagden’, dus geen vrouwen zoals zij die enkel ‘het’ – ja, zo wordt penetratieseks in dit taboedoorbrekende programma omschreven – nog nooit gedaan hebben. Collega Chloë denkt aan Christelle. Maar Christelle blijkt geen maagd meer te zijn. Buurvrouw Huguette, denkt Nuitten, want die is nooit getrouwd geweest. Maar Huguette moet er eens smakelijk om lachen. Je hoeft toch niet getrouwd te zijn om seks te hebben. Al is dat voor Huguette intussen ook weer twintig jaar geleden. Zij wil wel in de club, maar Nuitten aarzelt.
‘Is een maagdenclub niet gewoon een klooster?’ was mijn eerste reactie. En kijk, de volgende persoon bij wie Nuitten aanklopt, is zuster Suzanne. Maar zij en haar drie medezusters zijn niet geïnteresseerd in de club van Nuitten. Ze hebben hun eigen club, al willen ze wel voor haar bidden. Wat goed, dacht ik, dat er mensen zoals Nuitten bestaan, mensen die aan de lopende band taboes willen doorbreken. Als ze haar maagden gevonden heeft, stel ik voor dat ze het over urineverlies heeft, over hardnekkige zweetvoeten of over lichaamsgeur in het algemeen. Ik heb het even gegoogeld. Voor die mensen bestaat helemaal niets.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
