‘Efkens nie nadenken, gewoon doen’, zei vader Spooren en hij sloeg zijn eigen wc-pot aan gruzelementen, wat Jens Dendoncker de legendarische woordspeling ontlokte dat ‘de familie Spooren een spoor van vernieling door het huis trekt’. Het gezin Spooren doet dat natuurlijk niet zomaar – dan zou het helemaal, wel ja, niet sporen – maar om honderdduizend euro aan cash te vinden die het zogenaamd professionele verstopteam van Dendoncker achter valse spiegels, onder drempels, in een blikje cola, in bananenschillen, in een kamer vol ballonnen, in een valse drol, tussen de pampers heeft verstopt.
Wat ze met al dat geld van plan zijn, wilde Dendoncker bij wijze van introductie eerst weten. Het gezin stond erbij te blinken alsof ze nu al de koning te rijk waren. De meisjes willen een hondje, vertelde de mama. En de jongens een mancave in de tuin, vertelde de papa. Dendoncker glunderde met hen mee en antwoordde dat dat met honderdduizend euro geen probleem mocht zijn. Iedereen lachte. Daarna toonden ze ieder hoekje van het huis.
De roze meisjeskamer, die Dendoncker de opmerking ontlokte dat een ‘flamingo hier precies een natte prot heeft gelaten’, waarop de meisjes Zara en Reza in hun kussens giechelden. Puberjongen Zille had keihard besloten om te doen alsof al die opwinding over ochgottekes honderdduizend euro hem niet raakte. Niemand kan zo veel desinteresse uitstralen als de gemiddelde puber. Terwijl zijn ouders en zussen als een wervelwind door het huis stoven en kussenslopen aan stukken scheurden, opende hij op zijn dooie gemak een voor een de doosjes van zijn spelletjes voor de Wii. Het enige moment waarop er iets leek te ontwaken in de jonge Zille, was toen het gezin plots Julie Van den Steen als hulplijn kreeg. Het was duidelijk een emotioneel moment voor het gezin – ‘Zara kreeg er tranen van in de ogen’, meldde moeder Ine. Maar vader Göran hield nog net het hoofd koel. Hij hoopte dat Julie minstens drieduizend euro zou vinden, dan zou ze bewijzen dat ze evenveel waard was als de twee andere hulplijnen die het gezin had laten schieten.
Hebzucht is geen mooie eigenschap, maar ze brengt een gezin wel wat dichter bij elkaar in een soort waanzinnige roes van vernieling.
Maar ik loop vooruit op de feiten. Nadat Dendoncker het gezin een dag lang wandelen had gestuurd, nodigde hij zijn verstopteam uit om duizend briefjes van honderd euro te verstoppen. Werfleider met 35 jaar ervaring Johny Kaczmarowski haalde plinten van de muur, lichtte treden van de trap en verwisselde de wc-pot voor een tweedehands exemplaar. Henk Rijckaert installeerde een spinnenweb van laserstralen om de innerlijke Tom Cruise van de gezinsleden te prikkelen. Telkens ze een laserstraal raakten, zou een briefje van honderd in de versnipperaar verdwijnen, wat tot voorspelbare gilletjes van paniek moest leiden. Rechercheur Anke Van Os heeft jaren ervaring met huiszoekingen en weet dat de beste verstopplekken de meest zichtbare zijn. Zij vouwde nauwgezet een tulp van enkele briefjes en stopte die in een vaas met valse bloemen.
Een halfuur kreeg het gezin om zo veel mogelijk geld in eigen huis te vinden. Het is best amusant om te zien dat ze na een tijd alle terughoudendheid verliezen en als de eerste de beste rockzanger hun interieur slopen om toch nog een briefje te vinden. Hebzucht is geen mooie eigenschap, maar ze brengt een gezin wel wat dichter bij elkaar in een soort waanzinnige roes van vernieling. En zo heeft knuffelkomiek Jens Dendoncker de mensheid toch weer wat pret en verzet bezorgd. Al was het maar omdat er daadwerkelijk iemand uitgleed over de bananenschillen die over de vloer verspreid lagen. ‘Kijk, comedy’, had Rijckaert gezegd. Het is maar hoe je het bekijkt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
