Programma - Boris
Wanneer en waar uitgezonden - Nu op Streamz en vanaf woensdag 05.04 op Play4
Jeroom Snelders, cartoonist en humorist, staat niet bekend als een gevoelige man. ‘Honderd procent schild, twintig procent snor’, omschrijft Bockie De Repper hem. Wanneer zijn moeder hem spontaan met ‘bolleke’ aanspreekt en dat bij de tweede take vervangt door ‘Jomi’, krimpt hij ineen. Toch vermoed ik dat net die scène, waarin hij huiverde van ongemak, hem dierbaar zal blijven.
In Boris doorkruist Jeroom Canada met zijn twee beste vrienden, Jonas Geirnaert en Bockie De Repper. Ze trekken van Cape Spear naar de Rocky Mountains, waar hij de assen van zijn in 1997 overleden broer Boris wil uitstrooien. ‘We vertrekken met vier en zullen met drie terugkeren.’ Het is een tocht, aldus Jeroom, door de krochten van zijn jeugd. Tussen de beelden van de drie heren die een Canadese supermarkt bezoeken, zeehondentaart eten, een dooie vis vol op de mond kussen of in kampeerstoeltjes wachten tot de zon opkomt, zie je gesprekken die Jeroom voor de reis had. Met oude vrienden van zijn broer, met zijn ex-lief en vooral met zijn moeder. Met haar heeft hij het over wat Boris hoopte te vinden in Canada, een land waarvan hij droomde, maar nooit heeft bezocht. Ongereptheid, vermoedt zijn moeder. Maar ook over wie hij was, over wie ze samen waren, over hoe Jeroom reageerde op het verlies van zijn broer. ‘Je sloot je af’, vertelt zijn moeder. ‘Je vluchtte.’
Honderd procent schild, twintig procent snor’, omschrijft Bockie De Repper zijn vriend Jeroom.
Het zijn ontwapenende en tedere gesprekken. In het bijzijn van zijn moeder legt Jeroom zijn wapenuitrusting van grappen, grollen en onaanraakbare humor spontaan af. Tussen opnames en uitzenddatum overleed zijn moeder aan kanker. Net als Boris. Wat de afscheidsreis moest zijn van een broer, is het afscheid van een broer en een moeder geworden. Maar Jeroom – en Geirnaert en Bockie – zou Jeroom – en Geirnaert en Bockie – niet zijn, mocht zo’n tocht, die emotioneel zwaar kan doorwegen, niet minstens zo vaak vederlicht zijn.
‘Mijn emotionele sherpa’s’, noemt Jeroom zijn vrienden, maar meestal lijkt het alsof team Flauwe Mopjes op pad is. ‘Ik heb een mail van de ferry’, zegt Jeroom op de tweede dag terwijl ze koffie drinken op de parking van de Walmart waar ze in hun camper hebben overnacht. ‘Wie is Ferry?’ wil Jonas weten. Weinigen komen weg met dit niveau van humor, maar bij hen werkt het. Omdat het hun manier is om met elkaar, gevoelige thema’s en de wereld om te gaan.
Boris heeft ook iets van een antireisreportage, het is het soort tegendraadse toeristische magazine dat ontstaat als je een naïeve flapuit als Bockie, een onderkoelde sarcast als Jeroom en een hoogbegaafde man met een liefde voor zwakke humor als Geirnaert samen in een camper stopt en in een voor hen onbekend land dropt. Neem bijvoorbeeld de boottocht met Ed. Een onvergetelijke ervaring, aldus Jeroom. Ed heeft een harpoen. En nee, daarmee schiet hij geen walvissen, maar ijsbergen. Hij vist ze uit zee, doet ze in flessen en verkoopt het smeltwater als ‘oeroud water.’ Het smaakt naar niets, weet Jeroom. Bovendien krijgen we te zien hoe Ed het ijsblok dat hij met een plastic boodschappentas aan een stok uit het water haalde er gewoon zelf in gooide.
Een langzaam smeltende ijsblok is misschien wel een treffend beeld voor dit programma. Vijftien jaar kent Geirnaert Jeroom al. Nooit zag hij hem emotioneel. Maar al op de tweede dag breekt hij open. Op de ferry naar Nova Scotia, met op de achtergrond een orkaan, schuift hij een oude cassette in een recorder. Schijtlijsters, schreef zijn vader erop. Plots vult de stem van zijn broer de toch al krappe kajuit. Na meer dan twintig jaar is hij er weer. Terwijl Boris krakend flauwe moppen vertelt, zwijgt iedereen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier