‘De zwijnen’ noemen ze zichzelf. Ze kennen elkaar van de middelbare school, zijn ondertussen een jaartje ouder en hoewel sommigen onder hen aan de universiteit studeren, hangen ze op mysterieuze wijze nog steeds dagelijks aan de toog van Blur, het café van hun jeugd. Het is niet de enige maffe inconsistentie in deze jongerenreeks die heel erg probeert om hip te zijn.
Soms vertrekt een personage, in dit geval Joren (Helder Onkelinx), naar zijn kot en zit hij in de volgende scène alweer thuis op zijn kamer. Of loopt een ander personage, in dit geval Femke (Maria Magdalena De Cort), naakt naar de douche in het huis van Joren waarbij het totaal onduidelijk is hoe ze daar precies is geraakt of waarom ze ineens moet douchen.
Die dubbelzinnigheden zijn natuurlijk bedoeld om de indruk te wekken dat Joren en Femke iets gedaan hebben wat niet mocht, oh oh oh, want Joren heeft een relatie met Julie (Imea Denooze), maar we zagen hem even daarvoor helemaal wild worden van het motorgeluid van de BMW-oldtimer die Femke van haar ouders heeft geërfd nadat zij, blijkbaar met een andere wagen, met fatale afloop tegen een boom waren gereden. Over dat feitje wordt nogal luchtig gedaan. Maar ook dat is schijn, wat had je gedacht? Want dat Femke issues heeft, wordt op allerlei subtiele en vooral minder subtiele manieren duidelijk gemaakt. Naakt door andermans gang lopen, doe je meestal niet zomaar. Of wel? Blur is nogal een, euh, blur.
Het hele scenario lijkt in elkaar gedraaid na een nachtje stevig stappen waarbij de herinnering aan wat er precies gebeurd is erg vaag is, waardoor hetzelfde verhaal zich in een soort eindeloze loop kan blijven herhalen. Op dat moment lijkt dat allemaal spannend en interessant en dramatisch, en als je te nuchter wordt, grijp je gewoon weer naar de drank. Want ja, er wordt wat afgezopen in Blur. En geneukt. En gepijpt. En occasioneel gesnoven. En geweend, natuurlijk, door al het leed dat de cocktail van drank, drugs en seks aanricht in jonge breinen.
Naakt door andermans gang lopen, doe je meestal niet zomaar. Of wel?
Alsof iemand ‘jeugd van tegenwoordig en hun favoriete activiteiten’ heeft gegoogeld, de eerste tien resultaten in een blender heeft gegooid, er een bonkende soundtrack onder heeft gemonteerd en dan bedacht heeft dat hij of zij iets nieuws en hedendaags heeft gecreëerd. Want je kan het netjes afvinken. Stomende seks: check. Alcoholmisbruik: check. Keihard gamen als emotioneel verwerkingsproces: check. Worstelen met gender: check.
Ook de personages lijken integraal van Instagram geplukt. De beïnvloedbare jongen met een niet onknapgezicht: check. Het meisje dat er alles aan doet om iedereen bij elkaar te houden: check. De jongen die erbij hoort, maar er ook altijd wat buiten staat: check. Het egocentrische gevalletje: check. Verder gaat het niet echt ergens naartoe. Of wat denk je hiervan: Joren blijkt Julie te hebben bedrogen met zijn vroegere beste vriend Rune, waarop Julie weigert om nog een woord met hem te wisselen, maar ze wel tegen Rune schreeuwt dat hij haar leven heeft verpest en hem een glas bier in het gezicht gooit. In het persbericht is er sprake van ‘bingewaardige cliffhangers’. Ik vermoed dat dit er zo eentje is.
Eigenlijk toont Blur het gekende drama dat je in de late uurtjes in ieder Vlaams jeugdhuis live kan meemaken. Alleen is het daar waarschijnlijk doorleefder en beter gespeeld. Het beste aan Blur is dan ook de titel: die zegt exact waar het op staat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
