Recensie ‘Wolven’: Huilen met de pet op

De nieuwe misdaadreeks ‘Wolven’ op Eén toonde in de eerste aflevering wel ambitie maar ging veel te veel gebukt onder torenhoge clichés en ongeloofwaardige verhalen.

Wolven (0)

Elke dinsdag, één

We zijn dit najaar verwend op vlak van Vlaamse tv-fictie, denk maar aan Quiz me Quick en Clan. En we zijn ook minder verwend, denk maar aan De Vijfhoek en The Spiral. Wolven, de nieuwe misdaadreeks van één die na jarenlang uitstel alsnog op de buis is geraakt, lijken we op basis van de eerste aflevering zonder enig probleem in de tweede categorie te kunnen onderbrengen.

De reeks over de cel fraudebestrijding van de gerechtelijke politie is niet gespeend van enige ambitie: in plaats van netjes elke week een afgerond verhaal te vertellen, wil men over de loop van 13 afleveringen één zaak uitspitten, en ook visueel mocht het wat meer zijn. In een ver verleden maakte Wolven ooit zijn debuut in de bioscoop, als de film Wolf, en die werd voor een groot deel gerecycleerd in de eerste aflevering van de serie. Zo hebben wij het toch begrepen: de film zelf zijn we nooit gaan bekijken, omdat er bij Focus genoeg mensen rondlopen die ons zulke keuzes wel uit het hoofd kunnen praten.

In ieder geval spijtig dat men de drie jaar die ondertussen zijn vervlogen niet heeft gebruikt om komaf te maken met de werkelijk huizenhoge clichés, ongeloofwaardige verhalen en niet uitgelegde wendingen. Wolven lijkt het soort serie te worden waarvan je elk personage en elke scène al tien keer eerder hebt gezien, alleen was het in negen van die tien gevallen veel beter gebracht. De Oost-Europese gangster Arveladze had wellicht schrik moeten aanjagen, maar zijn taaltje en zijn oneliners (‘Ik doe geen zakken met kakkerlakken’) waren zo knullig dat hij op de lachspieren werkte. Idem voor het criminele mastermind gespeeld door Pieter Embrechts, die we bij dezen willen feliciteren omdat hij de zin ‘Seks is voor dieren’ heeft kunnen uitspreken zonder naar de camera te knipogen.

Ruwweg gaat Wolven over een flik (Axel Daeseleire) die al jarenlang probeert Arveladze voorgoed achter de tralies te krijgen maar daar nooit in slaagde. Zijn jacht lijkt in de eerste aflevering eindelijk vruchten af te werpen, maar omdat Arveladze gelinkt is met een misdaadsyndicaat dat zijn zwarte boekhouding op een 3D-hologram heeft laten zetten, raakt Axel betrokken in een heel gevaarlijk spel. En dat toch wel net op het moment dat zijn vrouw – zonder dat hij het weet ! – zwanger is van hun tweede kindje en zijn zoontje een spreekbeurt moet voorbereiden over het werk van zijn papa!

Het is moeilijk te zeggen wat de slechtste scène was. De opening waar Axel over Antwerpen staat te turen, ongetwijfeld denkend aan de projecten die hij heeft laten schieten voor deze reeks? De hilarische uitleg die de boekhouder met behulp van het 3D-hologram aan internationale investeerders gaf over hoeveel geld ze kunnen verdienen – van 10.000 naar 10.000.000 dollar in één klik? Of de scène op het einde waarin Pieter Embrechts van het huis van Axel wegreed met diens vrouw in de koffer, en Axel net de straat indraaide in zijn auto zodat de twee elkaar kruisten – een cliché waarvan je tegen dan echt zat te hopen dat ze het niet zouden gebruiken?

Enfin, volgens de makers zouden de film en daarmee ook de eerste aflevering niet representatief zijn voor de rest, en is het vervolg beter. Nog slechter zou pas een prestatie zijn.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content