Recensie ‘Shot on Location’: Meer, meer, meer!

De eerste aflevering van Tom Barmans reportagereeks over de plaatsen waar enkele films zijn opgenomen, was erg knap.

Shot on Location

Elke zondag, Ned2 ****

Herbekijk de aflevering

‘Het was mijn eerste film, ik heb er niet aan gedacht om te vragen waarover het verhaal ging.’ Zo vertelde de jonge Salvatore Abruzzese, in 2008 hoofdrolspeler in het Italiaanse maffiadrama Gomorra, tegen Tom Barman in Shot on Location. Voor die zesdelige reportagereeks op de Nederlandse televisie trekt de frontman van dEUS naar de plaatsen waar enkele recente films werden opgenomen, om er te spreken met makers, kenners en acteurs. In de eerste aflevering gingen Barman en co naar Napels, waar Matteo Garrone vijf jaar geleden zijn misdaadepos Gomorra draaide, een meesterwerk dat over de hele wereld werd bejubeld.

Dat hij meespeelde in ‘een mooi kunstwerk’, zoals Barman de film omschreef, had de jonge Abruzzese naar eigen zeggen pas door toen hij met zijn collega’s aankwam op het festival van Cannes, waar ze als sterren werden onthaald. Dat Gomorra een hard portret was van hoe de maffia het leven van de bevolking in en rond Napels beheerst en kapot maakt, wist hij ook maar toen de opnames al lang bezig waren. Abruzzese had geen acteerervaring toen hij aan Gomorra begon en was door de casting director uitgepikt omdat hij de juiste blik had voor de rol. En vervuld van trots en blijdschap over de kans had de jongeman op voorhand nooit durven te vragen wat Garrone precies wou brengen.

Het was een van de vele anekdotes die Barman bijeen wist te sprokkelen tijdens zijn reis door Napels. Niet elk verhaal was even ontroerend als dat van Abruzzese; het werd ook snel duidelijk dat een film maken over de maffia in het centrum van haar macht niet altijd even veilig is. Dat Garrone überhaupt toestemming had gekregen van de lokale capi kwam vooral doordat de maffiosi wilden tonen dat een normaal leven in Napels mogelijk was, maar de crew had wel lang moeten onderhandelen. Barman en zijn medewerkers kregen ook begeleiding mee bij hun wandeling door de Napolitaanse straten, en toen de zanger in een vervallen gebouw dat figureerde in de film werd aangestaard door enkele boefjes, trok hij toch nog net iets zenuwachtiger dan normaal aan zijn sigaret. De titel van het programma kreeg plotseling een heel lugubere bijklank.

Shot on Location deed een beetje denken aan Paper Trails, de documentairereeks waarin Barmans muzikale collega Hendrik Willemyns de wereld rondtrok op zoek naar het verhaal achter enkele literaire meesterwerken. Net zoals bij Willemyns zorgde de onbevangen maar heel gepassioneerde manier waarop Barman zijn gesprekspartners tegemoet trad ervoor dat mooie anekdotes naar boven kwamen, en dat je zin kreeg in meer. Meer over de acteur die de kleermaker had gespeeld en zei dat hij de echte maffia nog altijd verkoos boven die ‘criminelen’ in de regering. Meer over de maffioso die mee had gedaan in de film en razend was geweest toen hij van Garrone in een bloederige scène niet zelf de moordenaar had mogen spelen. En vooral meer Gomorra, want Shot on Location gaf je in de eerste plaats zin om de film nog eens te bekijken.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content