Het nieuwe boekenprogramma ‘Man over boek’, gepresenteerd door Stijn Van de Voorde, was in zijn eerste aflevering aangenaam licht tot onaangenaam vederlicht.
Man over boek *Elke dinsdag, Canva*s
‘Nu vinden wij elk programma dat Pieter Embrechts van de muziek weghoudt een goed programma, maar wat Man over woord met taal vermocht, moet in een gelijkaardig format toch ook met literatuur te realiseren zijn?’ Zo stond begin 2012 te lezen in een klein magazine genaamd Knack Focus. Waarom het dan toch nog anderhalf jaar heeft moeten duren voor iemand dat eenvoudige doch briljante idee oppikte, is een raadsel, maar sinds deze week is de literaire variant van Man over woord een feit, met de voor de hand liggende titel Man over boek.
Laat ik maar meteen zeggen dat ik niet behoor tot die mensen die vinden dat de taak van de openbare omroep pas af is als er een boekenprogramma in het zendschema zit. Ten eerste omdat goede televisie voor mij veel meer moet zijn dan een medium waarmee je een ander medium in de kijker zet, en de VRT dus in de eerste plaats goede series, documentaires of journaals moet maken. En ten tweede omdat je met evenveel recht kunt jammeren over het feit dat er op de openbare omroep geen enkel filmprogramma te zien is, of zelfs met nog meer recht, want film is tenminste óók een visueel medium.
Maar goed, als er een boekenprogramma gemaakt wordt, dan leek de freewheelende aanpak van Man over woord me daarvoor wel geschikt, temeer daar die in de lijn ligt van Alles uit de Kast, een boekenprogramma uit een nabij verleden en niet eens zo’n slecht. Dat Man over woord opende met een filmpje waarin Don Quichote in drie minuten werd naverteld of presentator Stijn Van de Voorde uitlegde hoe Michael Boelgakovs De Meester en Margarita gelinkt is met Sympathy for the Devil van de Rolling Stones zag ik dus niet als een teken dat de ondergang van het avondland nakend is maar eerder als een originele manier om klassieke literatuur onder de aandacht te brengen.
Het probleem was echter dat gaandeweg bleek dat Man over woord énkel uit dit soort rubriekjes bestond. Je zou verwachten dat zo’n item over Don Quichote of een filmpje waarin Jeroen Meus zijn lievelingsboek – Het Parfum – aanprijst zouden dienen als smeermiddel tussen de wat serieuzere brokken, maar eigenlijk waren dat de mínst lichte fragmenten. Het gesprekje tussen Mark Eyskens en een professionele ghostwriter paste niet echt in een boekenprogramma, maar dat was nog interessant. Hetzelfde kan helaas niet gezegd worden over het item waarin Van de Voorde onderzoek verrichte naar de geur van boeken of – het dieptepunt – de ‘literaire peepshow’ waarin twee actrices een erotische passage uit Mieke Maaike’s Obscene Jeugd voorlazen, een filmpje dat eigenlijk zonder veel aanpassingen in Het Peulengaleis had gekund.
Misschien is het omdat ’taal’ een veel breder begrip is dan ‘boeken’ – toch voor mensen die naar een boekenprogramma willen kijken – en daarom meer mogelijkheden biedt. Of misschien was de eerste aflevering gewoon niet goed genoeg. Maar Man over woord was toch stukken beter dan Man over boek.
Stefaan Werbrouck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier