Recensie ‘Lang Leve’

De combinatie tussen talkshow en sketches in Lang Leve werkte wel, al kampte het programma soms wel met hetzelfde probleem als Tegen de Sterren Op.

Een kruising tussen Tegen de Sterren Op en In de Hoofdrol, de legendarische Nederlandse talkshow uit de jaren 80 waarin Mies Bouwman het leven van een centrale gast overliep: dat is de beste omschrijving van Lang Leve, een nieuw komisch praatprogramma met Jonas Van Geel. In Lang Leve komt één BV praten over zijn of haar jeugd, eerste stappen in de showbizz, grootste successen etcetera, waarna die verhalen worden nagespeeld door de ploeg acteurs die ook al in Tegen de Sterren Op te zien was.

De eerste aflevering draaide helemaal rond Natalia, die herinneringen ophaalde aan haar tijd in een streng internaat, haar auditie in Idool, of haar Sportpaleisoptredens samen met Shaggy – dingen die vervolgens gepersifleerd werden. Het resultaat? Dat was soms wel grappig, al hadden de sketches ook vaak te lijden onder hetzelfde probleem waar Tegen de Sterren Op mee kampt: de imitaties zijn op het randje van perfect, maar de scenario’s kunnen soms niet echt volgen. Zo’n filmpje waarin Natalia zogezegd uitbreekt uit het internaat met behulp van aan elkaar geknoopte lakens is bijvoorbeeld niet echt geweldig geïnspireerd, hoe onnavolgbaar Natalie Meskens de zangeres ook neerzet.

Eigenlijk was de grootste ontdekking van Lange Leve de presentator: Jonas Van Geel bleek een natuurtalent in het vlotjes aan elkaar lullen van onzin, die bij de start een kleine vonk probeerde te doen overslaan bij Natalia en vervolgens een uur lang een erg grappige poging ondernam om haar binnen te doen. Als er in de toekomst nog eens een variant op Lang Leve wordt gemaakt, dan zal Van Geel ongetwijfeld al tot de categorie mensen behoren die als centrale gast worden gevraagd.

Stefaan Werbrouck