Bij de start van het zesde seizoen was dokter House beland waar hij eigenlijk al lang had moeten zitten: het gekkenhuis.
House M.D. – Seizoen 6
Elke zondag, 2BE ****
House M.D. is een serie die eigenlijk al lang niet meer zou mogen werken, of toch zeker niet zo goed. Aangezien zowat elke aflevering op dezelfde manier is opgebouwd, zou je kunnen verwachten dat het trucje met de misantropische dokter na vijf seizoenen uitgewerkt is. Telkens als de déjà-lupus echter begint toe te slaan, bedenken de schrijvers een manier om voor een frisse wind te zorgen: ze laten het hoofdpersonage kat-en-muisspelletjes spelen met een dertigtal sollicitanten, betrekken hem in een psychologisch gevecht met ‘cutthroat bitch’, de vriendin van zijn enige vriend of laten hem langzaam wegzinken in de waanzin. Die zijsprongetjes zijn iedere keer zo sterk in elkaar gezet en zo spitant geschreven, dat je moeilijk anders kunt dan fan blijven.
De schitterende finale van het vijfde seizoen – waarin House begint te hallucineren – leek moeilijk te overtreffen, maar aan de andere kant was het hoofdpersonage in die aflevering net daar beland waar hij eigenlijk al lang had moeten zitten: het gekkenhuis. En dat gaf de schrijvers bij de start van de nieuwe jaargang blijkbaar erg veel inspiratie. De eerste twee afleveringen waren een soort opgefokte versie van One Flew Over The Cuckoo’s Nest, met House die op zijn eigen geniepige manier probeert weg te raken uit de instelling, door de patiënten tegen de dokters op te zetten, door de patiënten tegen elkaar op te zetten, door te proberen de hoofdarts te chanteren…
De oneliners en de dialogen waren zoals altijd weer om van te smullen, van House die tijdens het eerste groepsgesprek bewust het taboeonderwerp zelfmoord opgooit en zich dan ‘excuseert’ met ‘Sorry, I’m gonna kill myself’, tot Wilson die op de vraag van House om een nummerplaat na te trekken droogjes reageert met ‘Was er een vluchtmisdrijf op je verdieping?’ Deze dubbele opener bood echter niet alleen verbaal vuurwerk: ondanks zijn typische air van afstandelijkheid moest House tijdens zijn verblijf in Mayfield ook dieper dan ooit in zijn eigen psyche graven en zich bijvoorbeeld afvragen of zijn verslaving aan Vicodin misschien niet de enige reden was voor zijn opname. Net daardoor leek op het einde alvast de basis gelegd voor een seizoen dat de vergelijking met de vorige zal doorstaan.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van House M.D.? Laat het weten!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier