Recensie: Goudkoorts

De eerste aflevering van nieuwe vierdelige docureeks Goudkoorts – in de aanloop naar Londen 2012 – was matig in de eerste helft, en uitstekend in de tweede.

Elke maandag, ca 22.30 – Canvas **

Wij zijn even grote liefhebbers van Britse televisie als ’the next guy’. Maar het kan er toch moeilijk in dat een in eigen huis geproduceerde docureeks als Goudkoorts door Canvas wordt uitgezonden na een aflevering van Top Gear én een herhaling van Little Britain, en dus pas laat in de avond op het scherm komt. Heeft het voetbal de afgelopen weken zo vaak ingebroken in de reguliere programmering dat elke titel met een zweetgeurtje aan nu spitsroeden moet lopen?

Enfin, Goudkoorts is een vierdelige serie waarin – in de aanloop naar Londen 2012 natuurlijk – enkele Belgische atleten die in het verleden hoge ogen gooiden op de Olympische Spelen hun verhaal mogen doen. De serie opende met de triomf van Justine Henin in Athene acht jaar geleden, wat misschien een beetje vreemd is: tennis is tenslotte niet meteen de meest Olympische aller sporten, in de zin dat de Spelen voor tennissers – in tegenstelling tot voor judoka’s, roeiers of zwemmers – geen doel zijn waar ze vier jaar lang naartoe leven.

Wellicht daarom dat Goudkoorts een wel erg lange aanloop nam naar de prestatie van Henin in Athene: eerst kwamen haar jeugdjaren aan bod, dan haar eerste prestaties op het tennisveld, de clashes met Kim Clijsters op Roland Garros in 2001 en 2002, haar Grandslam-overwinningen en tot slot haar gevecht met een mysterieus virus in het voorjaar van 2004. Het was allemaal niet oninteressant en het werd netjes becommentarieerd door Henin zelf, maar misschien had Goudkoorts op dit punt beter gekozen voor de Belga Sport-aanpak, en enkel het centrale verhaal uitgediept.

Zeker omdat de aanloop naar de Olympische Spelen en de wedstrijden in Athene zelf veruit het boeiendste deel van de aflevering vormden. Hoe Henin door dat virus zonder hoge verwachtingen naar Griekenland was afgereisd en daar match na match in het tornooi groeide, het is een verhaal dat alle ingrediënten voor een echt sterke docu bevat – met als kers op de taart de thriller in de halve finale tegen Myskina.

Bovendien zegt de beleving van Henin op de Spelen, de warmte en menselijkheid die ze er vond in de schoot van de Belgische delegatie, veel over de eenzaamheid die ze in de rest van haar carrière is tegengekomen. Kortom: een matige eerste helft, een uitstekende tweede, en we hopen dat de volgende afleveringen van Goudkoorts na de rust beginnen.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content