Dirk Bikkembergs liet Martin Heylen toe in zijn wereld, maar niet echt in zijn leven.
Ten tijde van zijn Siberië-reeksen hebben we Martin Heylen weleens ‘de Vlaamse Michael Palin’ genoemd, maar eigenlijk heeft hij meer weg van Louis Theroux. Net als Theroux verstaat Heylen immers de kunst om zich heel klein en bescheiden op te stellen in het bijzijn van zijn onderwerpen, maar de man of vrouw in kwestie toch met hele precieze vraagjes te ontlokken wat hij wil horen. ‘Een manipulator’, zo noemde Dirk Bikkembergs hem op het einde van de eerste aflevering van God en klein pierke, al is ‘geboren interviewer’ misschien een meer positieve omschrijving.
Dat Bikkembergs zich bepoteld voelde, vonden we toch een beetje vreemd, want in 45 minuten God en klein pierke waren we eigenlijk niet zoveel over hem te weten gekomen. Pas op het einde, toen hij en Heylen samen op een strandstoel lagen en naar de Zuid-Afrikaanse branding keken, probeerde de journalist in het hart van de modeontwerper te kijken en te peilen naar zijn eenzaamheid. Maar voor de rest gedroeg Heylen zich zo terughoudend dat hij soms in het decor leek te verdwijnen.
Dat decor leverde natuurlijk wel interessant televisie op. Heylen heeft Bikkembergs maandenlang gevolgd tijdens de productie van een nieuwe collectie, en het was fascinerend om te zien hoe de modewereld werkte, hoe Bikkembergs met ijzeren hand zijn team leidde en persoonlijk elk model keurde voor hij de catwalk op moest. De ietwat vreemde symbiose tussen de ontwerper en zijn voetbalteam, dat dienst doet als bron van inspiratie én modellen, zorgde dan weer voor vermakelijke momenten – zoals toen Bikkembergs tijdens een voetbalmatch plotseling een van zijn spelers in het oog kreeg, en dan vooral het bijzondere ‘volume in de broek’ van de man.
Over de drijfveren van Bikkembergs, zijn opgang in de modewereld, de opofferingen die hij heeft moeten maken kwam je echter nauwelijks iets te weten. Goed, die paar persoonlijke vragen werden wel vakkundig weggewimpeld – ‘Ik kom wel aan mijn trekken’, zo was de zuinige inkijk op zijn liefdesleven – maar eigenlijk kregen we de indruk dat Heylen vooral blij was dat hij mee op pad mócht door de wondere modewereld. Toen Bikkembergs op het einde van achter het stuur van zijn sportauto wuifde en de zon tegemoet reed, hadden we dan ook even het gevoel dat de manipulator voor een keer zelf gemanipuleerd was.
De eerste aflevering van God en klein pierke was zeker niet slecht, maar we hopen dat Martin Heylen de volgende weken toch meer het leven van zijn onderwerpen centraal kan zetten in plaats van hun wereld.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van God en klein pierke? Laat het weten!
