Michaël van Droogenbroecks documentaire over de economische crisis was goed, ze had alleen wat uitgebreider gemogen. En bozer.
Econoshock 2.0 ***
Elke woensdag, Canvas
Een vrouw die zich schaamt omdat ze haar huis niet meer kan afbetalen, daar kun je inkomen. Een vrouw die zich schaamt omdat ze haar huis niet meer kan afbetalen ook al gaat ze elke dag werken, dat is al minder te begrijpen. Een vrouw die zich schaamt omdat ze haar huis niet meer kan afbetalen omdat ze door de economische crisis twee van de drie jobs die ze normaal gezien uitoefende verloor, dat lijkt eerder iets uit een roman van John Steinbeck.
Helaas, het was geen fictie maar de harde realiteit in Newark, een voorstad van New York waar Michaël van Droogenbroeck naartoe was getrokken voor Econoshock 2.0. In die tweedelige documentaire gaat de VRT-journalist, met het gelijknamige boek van Geert Noels als basis, op zoek naar de oorzaken en de gevolgen van de financiële en economische crisis die sinds een jaar of zes de wereld in haar greep houdt. Hij praatte met gedupeerden als Grace, die vandaag een lening moet afbetalen die groter is dan de waarde van haar huis, maar ook met de mensen die de leningen hebben uitgeschreven en vanzelfsprekend naar eigen zeggen niets verkeerd hadden gedaan.
Eigenlijk praatte Van Droogenbroeck met nogal heel veel mensen, en dat kwam het geheel niet echt ten goede. Econoshock 2.0 ging op een drafje van de huizencrisis in de VS over de ondergang van Lehman Brothers naar de problemen bij Fortis tot de schuldencrisis in Europa en de opmars van ‘high frequency trading’, met getuigenissen van Yves Leterme, Herman Van Rompuy en vele anderen: allemaal wel interessant maar je had vaak het gevoel dat de makers wat langer hadden mogen blijven stilstaan bij bepaalde onderwerpen, en wat dieper hadden kunnen graven.
Ik miste ook wat de boosheid die je automatisch voelt bij verhalen als die van Grace, de woede die bijvoorbeeld wel in Inside Job, de briljante documentaire over de financiële crisis, zat. Hier was vooral journalist Joris Luyendijck de vertolker ervan, die in enkele heerlijke tirades ontbrandde over hoe de verantwoordelijken de dans zijn ontsprongen, en hoe we af moeten ‘van het idee dat de banken een constructief onderdeel zijn van de samenleving’. Het was dat heilige vuur dat een beetje ontbrak in de rest van de documentaire.
Stefaan Werbrouck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier