Recensie: Deadline 14/10 – Tussen spanning en teleurstelling

Het debat rond Deadline 14/10 zou wel eens interessanter kunnen zijn dan de serie zelf, zo vrezen we na de eerste twee afleveringen.

Deadline 14/10
Elke zondag, vtm **

‘Zijn dat uw kinderen?’ ‘Mijn exen zeggen van wel.’ Journalist Theo De Waard opent zijn hart op de eerste dag van Marianne bij de Gazet van Antwerpen.

Weinig nieuwe programma’s zijn de afgelopen weken zo druk besproken als Deadline 14/10, de dramaserie op vtm over de verdwijning van een Antwerps tienermeisje. Van de vraag in hoeverre de makers leentjebuur hebben gespeeld bij het Deense The Killing tot de mogelijkheid dat het politieke luik in de reeks invloed zou kunnen hebben op de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen in oktober, het is allemaal uitgebreid aan bod gekomen.

Toen we zondagavond vtm opzetten voor de première van de eerste twee afleveringen hoopten we alvast over één prangende kwestie uitsluitsel te krijgen: is Deadline 14/10 eigenlijk wel sterk genoeg om al die heisa te verantwoorden? Ruim anderhalf uur later begonnen we te vrezen dat de verwijzing naar The Killing meer kwaad dan goed zal doen, en dat het debat over de impact van de serie op de echte politieke strijd in de Scheldestad interessanter zal zijn geweest dan het verhaal in de reeks zelf.

De onheilspellende beelden bij de start van de 14-jarige Leena die op haar fiets door Antwerpen reed, voorspelden nog veel goeds, maar al snel had Deadline 14/10 te kampen met een gebrek aan geloofwaardigheid. En dan hebben we het niet eens over het feit dat Marianne als jonge journaliste met een BMW rond kan rijden, of dat haar zoontje tijdens een wandelingetje toevallig de gsm van Leena zag liggen in het struikgewas: van ons mag elke serie een beetje logica opofferen in naam van de product placement en de plot.

Neen, het grootste probleem is dat de makers een beeld proberen te schetsen van hoe media, politiek en justitie met elkaar verbonden zijn, terwijl je nooit het gevoel krijgt dat de scenaristen die drie werelden echt kennen – iets wat je bij The Killing, en zeker bij die andere Deense topreeks Borgen, wel had. In plaats van de interessante verhalen over de journalistieke of politieke wereld die we verwacht hadden, kwamen er dan ook allerlei ongeloofwaardige kunstgrepen: de poging bijvoorbeeld om de rivaliteit tussen burgemeester Van Laer en zijn uitdager Coenen extra in de verf te zetten door de politici een inzamelactie te laten houden om het losgeld bijeen te krijgen dat ene ‘Hartenaas’ eiste in ruil voor Leena.

Tegen het einde leek Deadline 14/10 het idee om meer te zijn dan een thrillerserie helemaal overboord te gooien, toen Marianne van de politie het losgeld mocht gaan afgeven en ‘Hartenaas’ haar de tas afhandig maakte zonder het tienermeisje terug te geven. Die finale was weliswaar efficiënt opgebouwd, maar terwijl we ze bekeken, voelden we geen spanning maar vooral teleurstelling.

Stefaan Werbrouck

Wat vond u van Deadline 14/10? Laat het weten!




Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content