Op zoek naar waardering en succes? Kijk ‘Ted Lasso’, de warmhartigste comedyserie van het moment

Weg met die peperdure boeken, tutorials en workshops. Een paar uurtjes Ted Lasso kijken zet je als leidinggevende pas echt op het pad richting waardering en succes. Acht onbetaalbare managementlessen die je kunt trekken uit de grappigste, warmhartigste comedyserie van het moment.

Spoilerwaarschuwing: wie het eerste seizoen van Ted Lasso nog niet heeft gezien, zal in dit artikel enkele milde spoilers tegenkomen.

Les 1 Durf toe te geven dat je niet álles weet

– Alle competenties binnen een bedrijf beheersen is voor een leidinggevende niet noodzakelijk. Daar heb je personeel voor. Met een goede instelling, een klare kijk en de nodige kennis van de sector kom je al een heel eind.

En zelfs op een béétje basiskennis kan coach Ted Lasso (een glansrol voor voormalig Saturday Night Live-gezicht Jason Sudeikis) niet terugvallen. De American football-coach met prominente snor en moddervet redneckaccent is een absoluut groentje in de sector waarin hij schijnbaar door een speling van het lot is terechtgekomen: die van het voetbal, meer bepaald de Premier League, de meest prestigieuze voetbalcompetitie ter wereld. Sterker nog: zoals vorig jaar in het eerste seizoen bleek tijdens een wel heel rampzalige eerste persconferentie voor zijn (fictieve) club AFC Richmond, weet de Amerikaan werkelijk níéts van het spelletje. Zo heeft hij er geen flauw benul van dat een voetbalwedstrijd twee helften telt, dat er zoiets bestaat als een gelijkspel en dat een team op het einde van het seizoen kan degraderen. Dat maakt hij ruimschoots goed met zijn ongebreidelde inzet, zijn voor een voetbaltrainer ongeziene positivisme en het blinde vertrouwen dat hij in zijn assistenten, spelers en medewerkers stelt. Watch and learn.

Les 2 Verwen de grote baas

– Aangezien je niet op de allerhoogste sport van de hiërarchische ladder staat, kan wat bazenpoeperij geen kwaad. Dankzij een dagelijkse portie smalltalk met de échte baas kun je je positie verstevigen.

IJskoningin Rebecca Welton (Hannah Waddingham) mag na de scheiding van haar serieel overspelige man dan wel de eigenaar van AFC Richmond – bijgenaamd: de Greyhounds – geworden zijn, echt veel affectie voor club, spelers en medewerkers voelt ze niet. Integendeel: ze wil haar ex in het diepst van zijn hart treffen en dat kan ze het best door met de hulp van de knullige communicatiedirecteur Higgins (Jeremy Swift) zijn favoriete speeltje te gronde te richten. De aanstelling van de compleet onervaren, schijnbaar idiote Lasso past in dat plan. Maar die laat Rebecca’s kille berekening niet aan zijn hart komen en trakteert haar elke dag op een doos koekjes waar ze niet van af kan blijven. Het is het begin van een wel heel bijzondere relatie die nu, in de tweede jaargang, verder wordt uitgediept.

Les 3 Koester het kneusje

– Van CFO tot poetsvrouw: iedereen in je organisatie is belangrijk. Behandel hen als volwaardige medewerkers, luister naar hun ideeën en de return zal navenant zijn.

Neem nu Nathan ‘Nate’ Shelley (Nick Mohamed), de materiaalman annex greenkeeper van AFC Richmond. Is ondergewaardeerd in de kleedkamer, wordt elke dag het bloed vanonder de nagels gepest door de spelers en voelt zich bijgevolg niet bijster goed in zijn vel. Dat verandert meteen na de komst van trainer Lasso, iemand die zowaar Nathans naam onthoudt en hem elke dag weer voor zijn inzet bedankt. Toen Lasso er aan het begin van het eerste seizoen maar niet in slaagde om een succesvolle aanvalsstrategie uit te dokteren, kwam Nathan uit zijn pijp met een briljante tactiek. Hij werd meteen gebombardeerd tot tweede assistent-trainer. Probleempje: in het tweede seizoen is Nate wel héél erg streng voor de nieuwe materiaalman. Dat risico loop je nu eenmaal als je het voormalige kneusje van de bende een leidinggevende functie toevertrouwt.

Les 4 Prikkel je oudere medewerkers

– Bijlange niet alle medewerkers die op hun pensioen afstevenen, zijn aan het uitbollen. Gebruik hun ervaring en invloed om je team op scherp te zetten.

Oude rot Roy Kent (Brett Goldstein) is de beste kapitein die AFC Richmond zich kan wensen: hij won – weliswaar acht jaar geleden – de Champions League met Chelsea, gaat ondanks zijn geteisterde knoken steeds tot het uiterste en dwingt met zijn diepe grom en indrukwekkend borsttapijt respect af in de kleedkamer. Aanvankelijk ergert de met obscene oneliners strooiende rouwdouw zich dood aan Lasso’s softe, voetbalwereldvreemde aanpak, die volgens hem nergens toe leidt. Natuurlijk vinden de twee elkaar toch, en wordt Kent nog meer de lijm die het team samenhoudt. Sinds zijn zware blessure op het einde van de eerste jaargang is hij afgeschreven voor topvoetbal. Na lang aandringen van zijn nieuwe lief Keeley (een geweldige Juno Temple) probeert hij het te maken als tv-analist. Natuurlijk put hij daarvoor uit zijn enorme arsenaal aan schuttingtaal. Hilariteit volgt.

Les 5 Vergeef de verloren zoon

– Het gebeurt al eens dat medewerkers andere oorden opzoeken maar later met hangende pootjes terugkeren. Sluit hen liefdevol in de armen en je krijgt er veel voor terug.

Een ‘poop in the punchball’, zo omschrijft Coach Beard (Brendan Hunt), Lasso’s laconieke Amerikaanse rechterhand, aanvaller Jamie Tartt. Niet onterecht, want Tartt is het schoolvoorbeeld van de verwaande, egocentrische ster met potsierlijke Louis Vuitton-tasjes, ridicule pet en een te hoog zelfbeeld. In het eerste seizoen moest Tartt de competitie afronden bij zijn moederclub Manchester City, in het tweede landt hij na een dispuut met City-trainer Pep Guardiola en een behoorlijk mislukte carrière als realityster weer op het oude nest. Waarna zijn ploegmaats hem tarten in een geweldig grappige kleedkamerscène – blijkbaar heeft Tartt tijdens zijn vorige passage op de club een scheet gelaten in het gezicht van de Fransoos uit het gezelschap en met de moeder van een andere speler gevogeld (terwijl diens vader erop stond te kijken). De eeuwig positieve Lasso geeft Tartt echter een nieuwe kans. Dat lijkt te lonen.

Les 6 Moedig solidariteit aan

– Aanzetten tot staken is voor een leidinggevende natuurlijk not done, maar dat betekent niet dat je geen ondersteuning mag bieden als je medewerkers zich achter een gerechtvaardigde zaak scharen.

In aflevering drie van het tweede seizoen staat Sam Obisanya (Toheeb Jimoh), de goedlachse maar ultragevoelige Nigeriaanse back van de Greyhounds, voor een verscheurende keuze. Wanneer Obisanya van zijn vader verneemt dat de mensen achter de shirtsponsor van de club dezelfden zijn die met hun oliemaatschappij de bevolking van zijn thuisland uitbuiten, besluit hij actie te ondernemen. Het resultaat is een moment van saamhorigheid dat de iconische solidariteitsscène uit Stanley Kubricks Spartacus net niet doet verbleken, maar ook Lasso voor een loyaliteitsprobleem plaatst. Kiest de trainer voor het financiële welzijn van de club die hem betaalt, schaart hij zich mee achter de goede zaak of vindt hij toch weer de gulden middenweg? Do the Right-est Thing is hoe dan ook de beste aflevering die we voorlopig van het nieuwe seizoen te zien kregen.

Les 7 Stel jezelf open voor externe expertise

– Je bent misschien wel een geboren motivator en problemsolver, maar soms kan wat hulp van buitenaf van pas komen.

Consternatie aan het begin van de eerste nieuwe aflevering wanneer de Zuid-Amerikaanse spits Dani Rojas (Cristo Fernández) bij het nemen van een penalty de clubmascotte van de Greyhounds richting hondenhemel trapt. De strenggelovige Rojas is er de kop van in en blijft urenlang onder de douche staan om zijn onvergeeflijke zonde van zich af te spoelen. Ted Lasso praat op hem in, maar moet vaststellen dat hij geen vat op zijn speler krijgt. De clubpsycholoog (Sarah Niles) schijnt wel tot hem door te dringen. Enig probleem: de stugge zielenknijper blijkt ongevoelig voor Lasso’s truc met de koekjes en is geen fan van de extraverte Amerikaan.

Les 8 Neem je persoonlijke sores niet mee naar het werk

– Makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat niet toe dat bijvoorbeeld een huilbaby, een relatiebreuk of andere externe factoren je job negatief beïnvloeden.

Ted Lasso is niet in een impulsieve bui ingegaan op het onverwachte jobaanbod van de Greyhounds. De man maakte thuis in Kansas een relatiecrisis door en besliste na overleg met zijn echtgenote de VS in te ruilen voor Engeland, in de hoop haar de ruimte te geven die ze nodig had. Tijdens zijn werkuren op de club weet Lasso de problemen in zijn huishouden verbazend goed weg te moffelen: hij blijft te allen tijde positief – zelfs wanneer het hele stadion hem uitmaakt voor wanker, suggestieve armbeweging incluis – , vuurt zijn troepen aan met veel kwinkslagen en zin voor humor en blust ook naast het veld met een brede glimlach de nodige brandjes. Wegzakken in verdriet, heimwee en melancholie doet hij vrijwel uitsluitend in het appartement dat hem door de club ter beschikking is gesteld en waar hij vaak wezenloos naar het tv-scherm zit te staren. Die emotionele laag (die in de nieuwe afleveringen nog breder over diverse personages wordt uitgesmeerd), het fraaie camerawerk en de uitstekende vertolkingen, scenariovondsten en dialogen tillen Ted Lasso ver boven het niveau van de gemiddelde sitcom uit. Geen wonder dat Apple TV+, wegens zijn hoogkwalitatieve output stilaan een huis van vertrouwen, showrunner Bill Kelly ( Scrubs, Spin City) al groen licht gaf voor een derde en waarschijnlijk laatste seizoen.