Netflix-hit Maniac propt 10 genres in 1 serie

© .

Met Cary Fukunaga achter de camera en A-listers Emma Stone en Jonah Hill in de hoofdrollen moest Maniac de Netflix-hit van dit najaar worden, maar het retestrakke prestigeproject waar de zender nu al even op zit te wachten is helaas alweer op een rommeltje uitgedraaid. Let wel: een heerlijk rommeltje, met tien reeksen voor de prijs van één tv-serie.

Zwarte komedie

Het zit de apathische Owen Milgrim (Jonah Hill) niet mee. Zijn vier broers zijn stuk voor stuk patsers, hij is verliefd op zijn schoonzus en hij is nooit hersteld van een tien jaar oude psychose. In een scène zie je hoe hij op het verlovingsfeest van een van zijn broers zelfmoord probeert te plegen door van het dak te springen. Hij springt echter aan de verkeerde kant en komt enkele meters lager tot stilstand op het glazen plafond van de feestzaal. Voor de ogen van alle aanwezigen. Jonah Hill laat zijn schouders diep hangen, misschien een tikje te diep – hij heeft de ‘depressieve komiek’ nog niet zo goed onder de knie als Ben Stiller. Maar de eerste aflevering van Maniac, waarin zijn personage wordt voorgesteld, is een tot idioot grijnzen aanzettende donkere komedie.

Maniac is te veel fun om vernieuwende tv te zijn en veel te duur voor trash.

Dystopie

Wordt in de eerste twee episodes ook treffend neergezet: een grimmig New York uit de nabije toekomst – of een net iets anders geëvolueerd heden. Er staat een Statue of Extra Liberty. Als je geen genoeg geld hebt voor de metro, kun je er een buddy bij nemen die je onderweg advertenties voorleest. Het toiletpapier is bedrukt met reclame. De kleine robots die over straat zwerven om hondenpoep op te ruimen, gaven ons tegelijk een onbehaaglijk en droevig gevoel. Fukunaga scoort hier punten.

Scifi

Hij scoort er nog veel meer door de look van het farmabedrijf Neberdine, waar de reeks zich afspeelt, te enten op de scififilms die hij als kind gezien heeft – denk: Total Recall. Een visuele move die echt nérgens op slaat, maar ze ontsluit een wonderlijke speeltuin. Neberdine denkt met een combinatie van drie pillen alle ‘onnodige vormen van menselijk leed’ uit de wereld te kunnen helpen en zoekt proefkonijnen. De vrouwelijke supercomputer die het proces begeleidt leeft, praat en voelt, maar doet niettemin hard aan een Commodore 64 denken. De scène waarin Fukunaga haar laat huilen om de dood van een wetenschapper, is van het prachtigste wat wij dit jaar op tv gezien hebben. Michel Gondry waardig.

Scifikomedie

Zei daar iemand Gondry? Maniac is officieel gebaseerd op een Noorse serie met dezelfde naam, maar dat is vooral een copyrightkwestie: Fukunaga heeft in interviews al gezegd dat er niet veel meer dan een basisidee werd overgehouden. Waar de reeks gaandeweg wel aan doet denken, is aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Als de proefkonijnen bij Neberdine hun pillen innemen, gaan ze namelijk op reis in hun eigen geest en kunnen de remmen pas echt los. Puntje van kritiek: Maniac neemt een aanloop van bijna drie volledige afleveringen naar dit moment.

Netflix-hit Maniac propt 10 genres in 1 serie
© .

Drama

Voor het zover is, moeten we nog kennismaken met Annie Landsberg (Emma Stone is in Maniac nog beter dan u al vermoedde), die net als Owen Milgrim deelneemt aan een proefproject in Neberdine. Hun drie pillen hebben elk de vorm van een letter:

A staat voor ‘Agony’ en doet je het ergste moment uit je leven herbeleven.

B staat voor ‘Behavorial’ en doet de patiënt nieuwe wegen ontdekken in zijn brein, rond het oorspronkelijke trauma heen.

C staat voor ‘Confrontation & Acceptance’.

B bezorgt de kijker de meeste fun, maar om redenen die we niet zullen verklappen is Annie eigenlijk alleen in de A-pil geïnteresseerd. Haar trauma blijft tussen alle onzin als geloofwaardig drama overeind. Alweer punten, maar nu voor scenarist Patrick Somerville, wiens enige tv-werk tot nu toe uit twee afleveringen van The Bridge bestond. De Amerikaanse remake, welteverstaan.

Thriller

Vanaf het moment waarop de pillen bij Stone en Hill beginnen te werken, razen de acteurs en de makers door een resem filmgenres, inclusief bijbehorende kostuums en personages. Aan de fantasy-aflevering zijn we nog niet toegekomen, maar we hebben er wel al een thriller op zitten die draait om de diefstal van een lemuur. Beetje Coen light, maar wel geinig.

Blockbuster

Met Emma Stone (Oscar voor La La Land) en Jonah Hill (al twee keer genomineerd) heeft Maniac twee withete Hollywoodvedetten naar het kleine scherm gelokt. Vul aan met een fikse portie actie en een romance die je al van verre ziet aankomen, en je hebt een blockbuster. Al lijkt het ons niet meteen de blockbuster die Netflix voor ogen had.

Maatschappelijk drama

Een heel klein beetje, omdat in vraag wordt gesteld of je psychologische problemen met pillen te lijf moet gaan. En vanwege de volgende dialoog tussen een proefkonijn en een verpleegster. ‘That was totally unethical.’ – ‘You waved ethics in your consent form.’

Netflix-serie

Waarmee we bedoelen dat de reeks volgens ons moeilijk onder auspiciën van een klassiek productiehuis gemaakt had kunnen worden. Maniac is onevenwichtig, verdwaalt in zichzelf en staat bol van de tempo- en stemmingswisselingen en stijlbreuken. Te veel fun om vernieuwende tv te zijn en veel te duur voor trash. Dank je, Netflix.

Cultklassieker

Zouden Somerville en Fukunaga op zaterdagavond samen drugs nemen en films kijken (en Jonah Hill níét uitnodigen)? Een cultklassieker lijkt in de maak.

Maniac

Nu op Netflix.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content