‘Links in Vlaanderen: precies zo rechts als rechts, maar ze onderscheiden zich vestimentair’

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

In mijn tienerjaren waren de gekste dingen in de mode. Flippo’s, bijvoorbeeld. Plastic schijfjes ter grootte van een chip die ze dan in zakken chips verstopten om chips eten spannender te maken. Of nog iets geks waarvan je niet meer hoort: de multiculturele samenleving.

Dat was het idee dat je in een samenleving meer dan een enkele culturele stroming aankan zonder dat heel het systeem crasht. Een paar WTC-torens minder en zwarte zondagen later vonden ze bij de sossen het spijtige woord ‘flinks’ uit en toen duurde het min of meer tot de lente van 2020, toen heel de wereld de George Floyd-video zag, dat iemand in de zeer kleine Whatsappgroep ‘progressief Vlaanderen’ stuurde: ow shit, er zijn nog mensen, buiten die met heel veel extreem grote fietsen en Volvo’s vol wijn van de Colruyt.

Weet je wat Vlaanderen vandaag nodig heeft? Een linkse partij. Jij zegt: Vooruit! Conner! Ik zeg: zet dat filmpje van een paar weken terug nog eens op. Dat waarin de progressieve Messias een halfvolle zaal gezapige partijwezens BITCHEEES noemt en zijn best doet om In de gloria en Spinal Tap te mixen? Hoe kan je die mensen nog serieus nemen? Of dat logo, dat de beweging haar vooruitstrevende imago moet onderlijnen met een esthetiek uit het Russische sociaal-realisme van de vorige eeuw. Links als een lifestyle voor tweeverdieners die zichzelf best hip vinden omdat ze in 2012 eens naar Kopenhagen gingen en daar met een deelfiets rondreden.

Maar wat kan je verwachten van een samenleving waar een zogezegd socialistische socioloog, maar toch vooral toogfilosoof Mark Elchardus al redeneert dat mensen die illegaal aan de grenzen staan om binnen te mogen ‘duidelijk geen respect hebben voor de natiestaat’. Oké, Mark… Zet eens een raam open in je kamer, kerel. Laat die frisse lucht van de natiestaat eens binnenwaaien en vind misschien, ergens tussen je boeken, enige empathie. Die man wil mensen die hier toekomen, laten vechten voor een plaatsje, met een puntensysteem. Behalve als je geld in het laatje brengt (hij bedoelt: als je geen Marokkaan bent), dan mag je eigenlijk wel binnen. Ah ja, want ‘geld opleveren’, dat is keiveel punten.

En goed, die man is niet van Vooruit, maar buiten Louis Tobback trekt niemand de mond open om te zeggen: euh, wij staan wel ergens anders op het vlak van migratie dan aan de uiterste rechterhand van de N-VA, zoals onze zotte Mark hier.

Links in Vlaanderen: precies zo rechts als rechts, maar ze onderscheiden zich al eens vestimentair. Geen das! Een rood sjaaltje! Een T-shirt onder een kostuumvest! OMG, zo links en rebels.

Links is hier een scheldwoord geworden. Als ik ze bezig zie, denk ik: o ja, ik snap ook wel waarom. Mensen verdienen beter. En dan bedoel ik: iedereen die zich binnen of buiten ‘de natiestaat’ bevindt. Welke partij heeft vandaag de moed om te zeggen: de samenleving is per definitie multicultureel, en gelukkig maar, laten we ze nu eindelijk ook eens omarmen in de plaats van mensen bang te maken en te verdelen om zo op het einde van de dag de stemmen mooi te verdelen.