Kathryn Hahn: ‘Ze vroegen me: wat zou je ervan denken om je eigen Marvel-serie te hebben?’

Van Mrs. Fletcher tot Private Life: wanneer Kathryn Hahn op het scherm komt, sprankelt het. Al lijkt de wereld dat pas te beseffen sinds Marvels WandaVision. Met de spin-offreeks Agatha All Along lijkt de Hahnaissance definitief ingezet. ‘Ik had geen groots plan.’

We hebben Kathryn Hahn te lang als vanzelfsprekend beschouwd. In haar doorbraakrol in Step Brothers etaleerde ze haar komisch talent naast zwaargewichten als Will Ferrell en John C. Reilly. Maar zelfs na Parks and Recreation, een dragende rol in Private Life en een genuanceerde portrettering in het excellente Mrs. Fletcher leken faam, trofeeën en prestigieuze rollen niet voor haar weggelegd. Pas toen het duidelijk werd dat zij het was, all along, die de touwtjes in handen had in WandaVision, is het tij gekeerd voor de 51-jarige actrice. Als Agatha Harkness, de nieuwsgierige buur die kwaadaardige heks wordt, stal ze iedere scène. Hahn is nu niet meer te stoppen: de internationale pers heeft de ‘Hahnaissance’ ingeluid.

Haar intrede in het Marvel Cinematic Universe was nochtans een toevalstreffer. ‘Ik had geen groots plan’, vertelt ze via Zoom. ‘Ik had niet eens een auditie gedaan voor Agatha, laat staan dat ik wist wie ze was. Maar it’s been nuts.’ Nuts is een vrij accurate omschrijving van de feiten die erop volgden: een Emmy-nominatie, een toegewijde fanbase, en het vreemdste neveneffect: Agatha Harkness’ vette knipoog werd een internetmeme (‘Had het een flatterender foto mogen zijn? Misschien wel’, zegt ze daarover). Deze week verschijnt de volgende stap: Agatha All Along, een spin-off van WandaVision, volledig gewijd aan Agatha Harkness.

Kaartje leggen

Als WandaVision een liefdesverklaring was aan de Amerikaanse sitcom, dan is Agatha All Along er een aan kindvriendelijke horrorfilms als The Craft en Hocus Pocus. Net als bij WandaVision zit Jac Schaeffer aan de knoppen, wat betekent dat er gretig met genres gespeeld wordt. Voor de eerste aflevering grijpt ze terug naar de conventies van de detective, daarna zet ze volop in op griezel.

Nadat Agatha ontdekt dat Wanda het stadje Westview betoverd heeft, moet ze er ontsnappen om haar krachten terug te vinden. De enige manier om haar paarse magie terug te krijgen, is via de Witches’ Road, een realiteitsniveau dat Agatha er al eens toe dwingt een sixties coverband op te richten en gremlin-achtige duivels uit te drijven. Geen doordeweeks pad dus, en ze kan het enkel bewandelen met een heksenkring (die onder andere bestaat uit Aubrey Plaza) en een gothic, gay twink genaamd Teen (Heartstopper-acteur Joe Locke). Hahn: ‘Agatha is kwetsbaar zonder haar krachten. Het feit dat ze anderen nodig heeft, is haar reinste nachtmerrie.’

Hahn mag dus nog eens de grimassende, liegende, excentrieke onruststoker spelen – muzikale nummers incluis. ‘Toen ze belden, was ik op de set van Knives Out: Glass Onion. “Wat zou je ervan denken om je eigen Marvel-serie te hebben?”, vroegen ze. Ik ben er blind ingesprongen.’ Ter voorbereiding las ze alle strips met Agatha Harkness en verdiepte ze zich in lectuur over hekserij, runen en tarot. ‘Maar ik bleek niet zo goed te zijn in kaarten leggen.’ Meer leerde ze uit ontmoetingen met een vrouw die ze beschrijft als ‘een echte heks, van de feministische soort’: ‘Ze is verbonden met de Aarde, is erg moederlijk en houdt van alle vrouwen. En zij was wél goed in tarot.’

Camp & queer

Agatha All Along is niet alleen uitgesproken vrouwelijk van toon, maar ook behoorlijk queer. De verschillende kostuumwissels, de extravagante acteerstijl en de algehele bizarrerie: het is geen wonder dat de queer gemeenschap Agatha steevast omschrijft als ‘camp’. Daarnaast behoren Patti LuPone en Joe Locke tot de eerste gay acteurs die een heldenrol bemachtigen in het Marvel-universum. Dat is een nodige correctie op het witte, mannelijke, heteronormatieve regime dat er ooit heerste. Maar het feit dat de trailer van Agatha All Along gepaard ging met een haatstorm richting Joe Locke (zowel van buiten als van binnen de queer gemeenschap) bewijst dat die casting niet risicoloos is. Locke getuigde daarover in Variety: ‘Ze zeiden: “Waarom heeft Marvel zo’n campy, gay stereotype van Teen gemaakt?” Maar je kan niet vragen om een authentieke casting en dan boos zijn dat je een campy personage hebt.’

Het opvallendste aan Agatha Harkness is dat die queerness geen plotlijn is. Teen heeft gewoon een mannelijk lief, en Agatha is een ‘equal opportunity lover’: ‘Ze voelt zich aangetrokken tot wie ze zich aangetrokken voelt. En dat is geen big deal voor haar. Dat ze queer is, is geen topic. Dat alleen al maakt Agatha All Along radicaal.’