IJzingwekkende telefoongesprekken en achtergrondgeluiden, hypnotiserende visuals en een apocalyptisch verhaal: meer heeft Calls niet nodig om je de stuipen op het lijf te jagen. Toch is de serie veel meer dan een veredelde podcast. Zolang je maar blijft kijken.
Een muzikant op tournee belt zijn vriendin met de bedoeling haar te dumpen – hij heeft een scheve schaats gereden met zijn manager, en die wil hem voor haar alleen. Op het moment suprême aarzelt hij, waarna zijn minnares hem telefonisch de levieten leest. Vervolgens krijgt hij een verontrustende oproep van zijn vriendin, die in paniek vertelt dat een reusachtige man met lange armen voor haar deur heeft postgevat en haar gadeslaat. Terwijl zij de politie op de hoogte brengt, treft de muzikant een gruwelijk misvormde kloon van haar in zijn bed aan.
En dan gaat alles bliksemsnel naar de verdommenis.
Het bovenstaande is geen spoiler. The End, de eerste episode van de Apple TV+-productie Calls, geeft al meteen weg hoe de serie afloopt: na een bovennatuurlijk fenomeen is de mensheid ten dode opgeschreven. De acht afleveringen die volgen, gaan terug in de tijd en vertellen aan de hand van telefoongesprekken tussen telkens andere personages hoe het zo ver is kunnen komen. Maar laat u niet misleiden door het einde-van-de-wereldverhaaltje, een derivaat van horror- en scififilms die u allicht al hebt gezien. Het is de manier waarop de makers van Calls dat naar het scherm vertalen die zo bijzonder is.
Het is alsof ik via Windows Media Player naar een podcast aan het luisteren ben’, foetert een teleurgestelde kijker op IMDb.
Er komt namelijk geen enkele acteur, locatie of gebeurtenis in beeld. Het enige waarmee het zwarte scherm wordt gevuld, zijn transcripties van de telefoongesprekken, af en toe een sms en kleurrijke geometrische figuren die al dan niet meedansen op het ritme van dialogen en achtergrondgeluiden. ‘Het is alsof ik via Windows Media Player naar een podcast aan het luisteren ben’, foetert een teleurgestelde kijker in een reactie op IMDb. ‘Ik heb het maar tien minuten volgehouden’, voegt hij nog aan zijn vernietigende oordeel toe.
De goede man heeft de engste, meest beklemmende serie van het moment gemist.
Calls pleegt niet alleen een aanslag op gehoor, zicht en zenuwen, maar brengt ook vreemde dingen teweeg onder je schedeldak. De combinatie van de steeds akeliger ontwikkelingen en telefoongesprekken (die altijd vertrekken vanuit ontwrichte intermenselijke relaties) en de ogenschijnlijk lukraak gegenereerde, haast hypnotiserende visuals resulteert namelijk in een heel ontregelende kijkervaring.
Helemaal de bedoeling, volgens showrunner Fede Alvarez, die het Franse origineel van Timothée Hochet bewerkte voor de internationale markt. De Uruguayaan, die eerder met zijn remake van de goreklassieker Evil Dead (2013) en de heel zintuiglijke inbraakthriller Don’t Breathe (2016) angstaanjagend spul afleverde, ziet Calls als één grote rorschachtest. ‘Je zult zien wat je denkt te zien’, liet Alvarez in Variety optekenen.
Dat is geen loos verkooppraatje. Tijdens Calls vraag je je meer dan eens af of je ze nog allemaal op een rijtje hebt. Doemde daar net een schreeuwend gelaat op uit dat pulserende trapezium? Je zou zweren van wel. Je spoelt terug en het gezicht blijkt een zinsbegoocheling geweest te zijn.
Doemde daar net een schreeuwend gelaat op uit dat pulserende trapezium? Je vraagt je tijdens Calls meer dan eens af of je ze nog allemaal op een rijtje hebt.
Om maar te zeggen: Calls is meer, veel meer dan een veredelde podcast. Het is desoriënterende audiovisuele terreur die in een narratieve structuur is gegoten, een intrigerend tv-experiment dat het effect van traditionele beeldtechnieken en actie bereikt door louter de taal van geluid, kleur, beweging en ritme te bezigen. Wie zijn ogen afwendt van de dwingende visuals om pakweg ondertussen de vaat te doen, mist dus het halve effect.
Niet dat die andere helft niet voldoet. Door, of eerder dankzij de pandemie, konden de stemmen niet zoals gewoonlijk in een studio worden opgenomen. De acteurs, voor het grootste deel geliefde B-listers zoals Pedro ‘Mando’ Pascal, Elvis’ kleindochter Riley Keough (American Honey) en Aaron-Taylor Johnson (Kick-Ass), ontvingen thuis een geprepareerde laptop en namen hun telefoongesprekken zelf op, wat de authenticiteit alleen maar vergroot. Sommige acteurs gingen nog verder. Zo trok Nicholas Braun, u hopelijk bekend als de onhandige Greg uit Succession, naar buiten om al bellend omgevingsgeluiden op te nemen. Het beangstigende resultaat daarvan hoort u in de eerste episode.
Probeer voor de beste kijkervaring Calls in één ruk tot u te nemen. Niet zo moeilijk, want op één uitzondering na duren de negen afleveringen amper vijftien minuten.
Maar vooral: kijk zo weinig mogelijk weg.
Calls
Nog steeds beschikbaar in Apple TV+.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
