‘Hellbound’ is te donker om de nieuwe ‘Squid Game’ te worden

© Netflix

Natuurlijk heeft de Zuid-Koreaanse horrorreeks Hellbound zijn succes te danken aan de wereldwijde hype rond voorganger Squid Game. Maar alle aandacht is dubbel en dik verdiend.

Op het moment dat u dit leest, is Hellbound wellicht niet langer de meest besproken tv-serie op de planeet. Bij gebrek aan opvallende kleuren, kleren en symbolen zal ze niet de speelplaatsen en het internet hebben overspoeld. De fabelachtige kijkcijfers van de eerste weken dankte ze vooral aan de geweldige aanzuigkracht van Squid Game en Zuid-Koreaanse popcultuur in het algemeen, maar dat neemt niet weg dat de zesdelige reeks van schrijver-regisseur Yeon Sang-ho tot de meest essentiële tv-reeksen van 2021 behoort. Ze is gewoon te donker voor de massa.

'Hellbound' is te donker om de nieuwe 'Squid Game' te worden
© Netflix

Zelfs wie de reeks nog niet heeft gezien, heeft waarschijnlijk het uitgangspunt al opgevangen: in het jaar 2022 worden schijnbaar willekeurige stervelingen bezocht door engelachtige figuren, met de mededeling dat ze op een welbepaalde dag en tijdstip naar de hel zullen verkassen. Op precies het voorspelde moment verschijnen drie afzichtelijke demonen om de profetie te voltrekken. Nadat hun werk erop zit, blijft er van de ongelukkige alleen nog een verbrand karkas over.

'Hellbound' is te donker om de nieuwe 'Squid Game' te worden
© Netflix

Het door de demonen voltrokken vonnis is niet geschikt voor gevoelige kijkers, maar de reactie van de stervelingen is nog vele keren angstaanjagender. In Hellbound waarschuwt de religieuze groepering De Nieuwe Waarheid al tien jaar voor het oordeel van God. Als het eindelijk zover is, groeit ze uit tot een machtige organisatie die ook het staatsapparaat en de media controleert. De verdoemden worden als zondaars bestempeld en hun executies worden live uitgezonden om het volk onder de knoet te houden. Niet alleen moordenaars verdienen het om naar de hel te gaan, maar ook oplichters, woekeraars en ongehuwde moeders. Weg van de camera’s voltrekt de fanatieke splintergroepering Pijlpunt intussen bijkomende vonnissen tegen tegenstanders van het regime. Niet God maar de mens installeert een totalitaire theocratie op aarde.

'Hellbound' is te donker om de nieuwe 'Squid Game' te worden
© Netflix

Na zijn succesvolle zombiethriller Train to Busan, die in 2016 elf miljoen Zuid-Koreanen naar de bioscoop lokte, grijpt Yeon Sang-ho opnieuw de opwinding van horror aan om zijn publiek iets over de wereld te vertellen. Train to Busan ging over klassenongelijkheid, maar wat wil hij in Hellbound precies kwijt? Het is verleidelijk om in De Nieuwe Waarheid en Pijlpunt de uitwassen van het Derde Rijk, de taliban of IS te zien. Het is ook te gemakkelijk: door de schuld bij het regime of een kleine groep fanatiekelingen te leggen, blijft de massa buiten schot. En dat laat Yeon nadrukkelijk niet toe. Hij brengt voortdurend omstanders in beeld: de jongeren in de koffiebar waar de eerste verdoemde zit, de massa die de publieke executies online of in levenden lijve bijwoont – met de gemaskerde prominenten op de eerste rij als wrange meerwaarde – of de volgelingen die voor de deur van de charismatische leider van De Nieuwe Waarheid kamperen. Zij worden op dat moment nog nergens toe gedwongen. De snelheid waarmee ze zich bekeren is verontrustend, maar hun oordeel over anderen, die ze van haar noch pluim kennen, is dat nog veel meer.

'Hellbound' is te donker om de nieuwe 'Squid Game' te worden
© Netflix

Het actuele element van de reeks zit in de communicatiemiddelen waarlangs de haat wordt verspreid: via livestreams, vloggers en massaal gedeelde video’s. Het commentaar op de polarisering die door Facebook en andere sociale media in de hand wordt gewerkt, is onmiskenbaar. Maar de lelijke manier waarop we ons in groep gedragen, is van alle tijden.

'Hellbound' is te donker om de nieuwe 'Squid Game' te worden
© Netflix

Het eerste seizoen van Hellbound – het lijkt nu al zeker dat er een vervolg komt – is niet perfect. Ten eerste valt het uiteen in twee delen, waarbij het tweede moeite heeft om zich weer op gang te trekken. Ten tweede wordt de spanning soms gesaboteerd door de ongeloofwaardige cgi: bij onze eerste kennismaking met de demonen dachten we aan een soort Scooby-Doo-verhaaltje, waar het masker van de monsters op het einde wordt weggerukt en er een mens achter blijkt te zitten. Dat zijn kleine smetjes op het entertainmentgehalte, maar het is niet de reden waarom deze uitmuntende reeks een minder groot fenomeen dan Squid Game zal worden. Volg even mee: in Squid Game wordt een onder het kapitalisme lijdende massa door een rijke elite voor haar eigen vermaak misbruikt. Als lid van de 99 procent word je als het ware uitgenodigd om je met de slachtoffers te identificeren. Hier is het precies de elite – in de vorm van een advocate, een professor en een tv-producent – die zich tegen een misdadig systeem verzet, terwijl ze door de 99 procent wordt opgejaagd.

Hellbound

Nog steeds te zien op Netflix.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content