Paul Baeten
‘Gokken op spellen zoals Lotto is zodanig kinderlijk hoopvol dat het doortrokken wordt van droevigheid’
P.B. Gronda voelt een zeker vertederd medelijden voor mensen die meedoen aan gokspellen. ‘Wat met de Lotto verkocht wordt, is een zekere, zij het theoretische, aanspraak op dromen.’
Ik kocht een flesje water in een krantenwinkel in de luchthaven. Een andere man kocht voor 6 euro een lottobiljet. Hij sprak zijn bestelling vastberaden, ietwat samenzweerderig uit. Alsof hij toevallige omstanders zeker niet wilde inspireren om zijn idee te volgen.
Ik denk dat zijn toon ook te maken had met compensatie van schaamte. Je hebt het niet gemaakt en moet je lot in de handen van het complete toeval leggen, daarbij uiteindelijk 6 euro verliezend. Zelfs als je wint, en bijgevolg andere rijke mensen leert kennen die je dan vragen hoe je aan je fortuin kwam, moet je zeggen: ik speelde op een dag op de lotto en kijk nu. En dan wordt het stil en ongemakkelijk op het rijkemensenfeestje en de volgende keer zit je weer gewoon bij je oude vrienden in hetzelfde café en vragen ze of je al een Ferrari hebt gekocht of dat ze geld kunnen lenen. Terugkeren, zul je dan merken, naar wat je voordien had, zal onmogelijk zijn.
Gokken op spellen zoals Lotto is zodanig kinderlijk hoopvol dat het doortrokken wordt van droevigheid
Goed. Zo bekeken is de lotto spelen de domste keuze die een man kan maken – misschien net na een carnavalsversie van een bommengordel aansnoeren en de vertrekhal van een westerse luchthaven binnenlopen bij het uitroepen van de woorden ‘nuclear jihad’ of iets dergelijks.
Gokken op spellen zoals Lotto of Euromillions is zodanig kinderlijk hoopvol dat het doortrokken wordt van droevigheid. Zoals demente mensen die hopen dat hun lang overleden levenspartner plots weer door de deur zal wandelen. We kijken naar hen en voelen een zeker vertederd medelijden.
Er bestaan grote misverstanden over de eigenlijke dienst die de loterijen verkopen. Dat is natuurlijk niet de kans op een fortuin. Die kans is zo klein dat ze dicht genoeg bij nul ligt om dat ook te zijn. Ook is het niet echt spanning. De beleving is daarvoor te individueel en het proces (aankoop, enkele dagen wachten, saaie trekking) te voorspelbaar.
Wat verkocht wordt, is een zekere, zij het theoretische, aanspraak op dromen. Gokkende mensen zullen je zeggen: maar als je niet meespeelt, dan win je zeker niet. Dat is ook zo. De vraag is wat je dan niet wint. Geld? Een ander leven? Een droom?
Want dat is natuurlijk net de zaak met dromen. Sommige maak je waar, andere doven uit of vergaan met de jaren. Soms ben je achteraf zelfs blij dat oude dromen niet zijn uitgekomen. Onze dromen hebben ook de neiging om ons handig voor te blijven, anders worden het gewoon opdrachten. Toen ik achttien was, wilde ik graag een mooie gitaar. Was te duur. Diezelfde gitaar is nu twee keer klikken verwijderd van voor het weekend nog aan huis te worden geleverd. Maar eenvoudige transacties maken geen dromen waar. Dus vergeet de gitaar. Vergeet ook zeker het geld dat nodig is om die gitaar te kopen. Of een sportwagen. Of een huisje aan de zee. Vergeet dus zeker ook op de lotto te spelen.
Ik denk dat echte dromen en het geloof ze ook waar te kunnen maken het grootste gemis zijn in onze samenleving. Uit het gebrek eraan ontstaan frustratie, rancune, hopeloosheid en jaloezie. Kies zelf maar welk voorbeeld uit de actualiteit u daarbij vindt passen. Altijd prijs!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier