‘Gepersonaliseerde nummerplaten halen het beste in de mens naar boven: eigenliefde’

Wat ‘Vanity Plates’ op VTM2 ook doet vermoeden, ijdelheid is niet de (enige) reden voor een gepersonaliseerde nummerplaat

Omdat het al te makkelijk is te lachen met de onbekende mens achter de gepersonaliseerde nummerplaat is het goed dat VTM2 diepgaand onderzoekt wat die mens drijft om voor ‘GOD’, ‘SEX069’ of ‘PRINCESS’ te kiezen. Er wordt weleens beweerd dat het, zeker bij mannen, een compensatie is voor een relatief klein uitgevallen geslachtsorgaan. Hierover geeft Vanity Plates geen uitsluitsel, maar in tegenstelling tot wat de titel van het programma doet vermoeden, is het meer dan ijdelheid. Het is liefde die zotte dingen doet met een mens. Diepgewortelde liefde. Voor een ander, voor zichzelf, of in het geval van schrijnwerker Bert voor zijn Nissan GT-R 500 pk, van 0 tot 100 in enkele seconden en voor zijn enige zoon, Jayden. Het is moeilijk kiezen voor Bert.

Voor de gepersonaliseerde nummerplaat in zijn leven kwam, was Bert een verscheurd man. De tijd die hij aan zijn zoon schonk, kon hij niet aan zijn Nissan GT-R geven. Maar toen ontdekte hij twee belangrijke zaken. Met een kind kun je facetimen, met een auto niet. Een auto kun je alle namen geven, een kind niet. En dus noemde hij zijn zoon niet Nissan GT-R, maar schroefde hij wel de nummerplaat ‘JAYDEN’ op zijn Nissan GT-R. Zo leek het alsof hij overal en altijd met zijn zoon rondreed. Dat is het wonder van de gepersonaliseerde nummerplaat. Bert hoeft zich niet langer schuldig te voelen als hij ’s nachts tegen een snelheid van 300 per uur racet op een vliegveld ergens in Sint-Truiden, want zijn zoon is als nummerplaat altijd bij hem.

Ook voor Diane is de gepersonaliseerde nummerplaat een kwestie van een allesoverheersende liefde. Er is geen seconde dat ze niet denkt aan de grote liefde die haar pad kruiste, haar alles: haar hond Babisch. Al dikwijls heeft Diane het op Facebook gezet. ‘Het is het dierenrijk en het mensendom. ‘ Niet dat alle mensen dom zijn, Diane heeft ook een man die nu en dan achter haar aan sloft, in de tuin, in de woonkamer, op de trap, maar met die man heeft Diane toch minder dan met de vissen in de vijver. Met die beesten kan ze praten.

‘Allez, stofzuigen’, blaft ze haar man toe nadat ze getoond heeft hoe het echtpaar met de honden Floche en Babisch het echtelijke bed deelt. ‘Doet hij het goed?’ vraagt ze aan haar hond. Tersluiks kijkt ze naar haar man en je leest de spijt in haar ogen. Als hij nu wat meer hond en minder mens was dan had ze van hem kunnen houden.

Het is niet altijd makkelijk om ouder te worden, bedenk ik mij. Want daar komt Willy Sommers aangereden. Al vijftig jaar actief in de sector van het levenslied, maar de man kan niet op zijn lauweren rusten. Nog steeds moet hij opboksen tegen concurrenten of conculega’s die meer schnabbels in de schoot krijgen geworpen dan hij. Want wat moest de koning van het levenslied op zijn oude dag vernemen? Dat jongere collega’s gewoon zomaar een gesponsorde wagen kregen. Niemand had het hem ooit gevraagd. Maar dat was buiten Willy gerekend. Hij belde alle garages van de streek af met de vraag of zij geen sponsorwagen voor hem hadden. Uiteindelijk zeiden ze bij Hyundai ja. Uit overtuiging of om van hem af te zijn, dat was niet duidelijk, maar ze gaven hem er graag de plaat ‘WSOMMERS’ bij. Om zijn deel van de deal te vervullen, tuft Willy er dagelijks mee naar de dorpswinkel. Dan wuiven zijn fans naar hem.

Maar als het even kan, haalt hij zijn echte liefde van stal. Een Porsche 911 met nummerplaat ‘XXX-911’. Zijn ogen schitterden achter het stuur van dit beest en hij duwde het gaspedaal in. ‘Ik mag hier maar vijftig’, prevelde hij, maar daar raasde hij, als een dikke middelvinger aan iedereen die dacht dat ze hem met een Hyundai moesten opzadelen. Het was bijzonder om te zien. Gepersonaliseerde nummerplaten halen werkelijk het beste in de mens naar boven: de bereidheid belastingen te betalen op eigenliefde.