‘Dexter’ en vier andere tv-revivals die al dan niet een goed idee waren

In Dexter: New Blood neemt ieders favoriete seriemoordenaar het scalpel weer ter hand. Als we tv-executives mogen geloven, is er niets dat fans meer verlangen dan een revival van een reeks met een bewezen staat van dienst. Maar dat pakt niet altijd goed uit.

Dexter: New Blood

Wat? De aaibare killer maakt na acht jaar opnieuw zijn opwachting in een miniserie. Dexter Morgan woont in Upstate New York, heeft daar in een sneeuwrijk stadje de identiteit van Jim Lindsay aangenomen en heeft een relatie met Angela, de eerste native American politiechef in het stadje (gespeeld door Julia Jones, die u kunt kennen van The Mandalorian).

Goed idee, al was het maar vanwege de finale van het laatste seizoen in 2013, waarin Dexter zijn leven als psychopaat met een morele code opgaf in ruil voor anonimiteit in de bossen en een idiote houthakkersbaard? De fans, inclusief hoofdacteur Michael C. Hall zelf, zijn nog altijd boos om dat onbevredigende einde. ‘Soms wenste ik dat Dex zich van kant had gemaakt of door zijn vriendin doodgeschoten was, maar dat zou een nieuw seizoen natuurlijk bemoeilijken’, aldus Hall in een interview in 2019. Goed of slecht idee, Dexter: New Blood biedt de kans om die houthakkersfinale recht te trekken. Uit de trailer van het nieuwe seizoen concluderen we vooral dat Dexter zijn messenfetisj inmiddels verder heeft ontwikkeld.

Twin Peaks: The Return

Wat? De iconische cultserie uit de nineties werd in 2017, 25 jaar na dato, heropgevist onder de auspiciën van de oorspronkelijke makers Mark Frost en David Lynch.

Goed idee, want wie dacht dat The Return meer tijd met FBI-agent Dale Cooper en zijn ‘damn fine coffee’ in de Double R Diner zou doorbrengen, of wie wilde weten wat er met Audrey Horne was gebeurd en hoe het Bobby en Shelly verging, kwam van een koude kermis thuis. In plaats daarvan kreeg je een bevreemdende lynchiaanse mindfuck van achttien uur geserveerd die zich nauwelijks in het fictieve stadje in de staat Washington afspeelde. Naar analogie met de prequelfilm Twin Peaks: Fire Walk with Me (1992) bevatte The Return een stoet vertrouwde personages die sporadisch verschenen en weer verdwenen. Lynch en Frost leken de fans bijna opzettelijk alles te ontzeggen wat ze wilden zien en kieperden zowat elk basisbeginsel scenarioschrijven in de prullenmand. Die nucleaire ontploffing ergens halverwege het seizoen? Geen idee waar dat op sloeg. Maar we zaten wel gebiologeerd te kijken.

The X-Files

Wat? Nog zo’n cultklassieker waarvan de revival een hit moest worden.

Geen goed idee, want critici kregen het in 2016 koud noch warm van het tiende seizoen, veertien jaar nadat Fox de stekker uit het origineel had getrokken. ‘De chemie tussen Gillian Anderson en David Duchovny blijft intact, maar de revival mist de creatieve vonk die nodig is om de initiële nostalgierush in stand te houden’, oordeelde Rotten Tomatoes. Anderson heeft recent overigens aangekondigd haar contract als Scully niet te zullen verlengen. Voor haar zijn het de ‘ex-files’.

Arrested Development

Wat? De reeks over de disfunctionele vastgoedfamilie Bluth liep drie seizoenen tussen 2003 en 2006 op Fox, dat er toen de stekker uit trok wegens bedroevend lage kijkcijfers. Maar de fans bleven aandringen op nieuwe afleveringen en de cultstatus van de reeks zwelde met de jaren aan. In 2013 adopteerde Netflix de serie.

Geen goed idee, want het vierde seizoen focuste per aflevering telkens op één personage. Die kijkervaring vergeleek bedenker Mitchell Hurwitz met het eten van toast ‘met wat spek, misschien een gesneden tomaat, gevolgd door wat kalkoen en voor je het weet heb je een BLT op’. Maar de fans lustten het niet, waarop alweer een hiaat van vijf jaar volgde. In 2018 was er dan het in twee delen gekapte seizoen 5. Hurwitz kondigde even daarvoor ook een hermontage van seizoen 4 aan, die hij Season Four Remix: Fateful Consequences doopte. Daarin werden de vijftien afleveringen die telkens focusten op één Bluth herwerkt tot tweeëntwintig verhalen waarin de familie weer meer samen te zien is, zowaar in chronologische volgorde. Maar ook daar was maar weinig animo voor.

Will & Grace

Wat? Deze sitcom, die oorspronkelijk tussen 1998 en 2006 liep, werd destijds geprezen om zijn onverholen kijk op homoseksualiteit. Toen de cast zich in een verkiezingsspotje in 2016 achter presidentskandidaat Hillary Clinton schaarde, raakten fans op sociale media door het dolle heen. Will en Grace – en Jack en Karen – keerden het jaar daarop op het scherm terug.

Goed idee, want niet zozeer de sitcom, wel de wereld was veranderd. Hoewel de comedyreeks indertijd niet uitgesproken politiek was, kon ze anno 2017 bijna niet anders dan thema’s als MeToo en Trump aansnijden. Toen bedenkers Max Mutchnick en David Kohan gevraagd werd hoe woke de nieuwe afleveringen zouden zijn, antwoordde Mutchnick dat ze wel al eens van die term hadden gehoord en die dan simpelweg in het scenario hadden gestopt.

In het revivalseizoen, het negende, was trouwens nog iets raars aan de hand. Uit de finale van seizoen 8 was namelijk gebleken dat Will en Grace elk apart met hun volwassen kinderen leefden. In seizoen negen wonen de twee weer doodleuk samen. Noch Will noch Grace zou ooit kinderen gekregen hebben. Dat was maar een gekke droom van Karen.