De schrik van gevangenis Gent West heet Charlotte Anne Bongaerts: ‘Ik zet weleens een franke teut op’

Charlotte Anne Bongaerts. © Tim De Backer
Jorik Leemans
Jorik Leemans Freelancejournalist

Hier had bijna een andere actrice gestaan, maar Charlotte Anne Bongaerts wil je niet in de weg lopen. In Gent West vertolkt ze de prison bitch van een Vlaamse vrouwengevangenis. ‘Er wordt te gemakkelijk afgegeven op Vlaamse fictie.’

Eerst had ze de rol niet. Na maanden wachten op het verlossende telefoontje, zat actrice Charlotte Anne Bongaerts in zak en as. Dan maar naar het buitenland! Werken in een koffiebar, of whatever! Met vier maanden vertraging kwam de gedroomde vraag alsnog: of ze wilde meespelen in de nieuwe reeks Gent West? ‘Ik ben beginnen blèten en reed met trillende handen naar huis’, grinnikt Bongaerts. Een maand en een intensieve powertraining later stond ze al op de set.

Tijdens een intieme scène met Ruth Becquart dacht ik alleen: shit, wat zou ze van mij vinden?

Met Gent West maakten Telenet en SBS geen Vlaamse Orange is the New Black, maar een remake van het Australische gevangenisdrama Wentworth. Na een testrit op Play More verschijnt de reeks nu op Vier. Ook het tweede seizoen werd alvast ingeblikt. Samantha ‘Sam’ Beckers (Bongaerts) terroriseert het cellenblok van hoofdpersonage Véronique Dockx (Ruth Becquart) en bij uitbreiding de hele vrouwengevangenis van Gent. Gewelddadig, leugenachtig, seksueel manipulatief en gevaarlijk: we duimen voor haar omgeving dat Bongaerts diep moest graven voor deze rol.

Charlotte Anne Bongaerts: Eigenlijk niet. (lacht) Sam zet voornamelijk een franke teut op, en dat kan ik ook best goed. Ik dacht altijd al dat ik een redelijk agressief kantje had: ik kom goed uit mijn woorden en kan af en toe best arrogant zijn tegen mijn vrienden of mijn lief. Uiteraard ben ik niet zo extreem als Sam, maar ik ben geen seuteke.

Ruth Becquart trok als voorbereiding naar de Antwerpse Begijnenstraat. Wat was jouw strategie?

Bongaerts: Ik heb vooral veel films en documentaires bekeken. Omdat ik heel veel zinnen moest zeggen die op zich weinig realistisch klinken, zocht ik naar een manier om zó zelfzeker te worden dat ik mensen geloofwaardig kon afdreigen. De films van Quentin Tarantino hebben me daar goed bij geholpen. Ik was niet bang om erover te gaan, omdat Sam nu eenmaal over the top is. Van cipiers hoorden we ook helse verhalen over de vrouwengevangenis: voortdurende manipulatie, constante wraak, zulke dingen. Gent West is fictie, maar benadert de realiteit.

Na tal van bijrollen is er nu eindelijk die eerste hoofdrol.

Bongaerts: Ik zat erg in de put toen ik begon aan de audities van Gent West. Ik had het gevoel dat ik nooit zou kunnen laten zien wat ik wílde laten zien. Mijn grootste droom was een rol waarin ik op zoek moest gaan naar een persoon die ik niet ben. Maar die kwam maar niet. Ik begon me heel onzeker te voelen en nam alles persoonlijk. Na een tijdje dacht ik echt aan ophouden.

Amper vijf maanden later stond je op de set met Ruth Becquart, Gilda De Bal en Els Olaerts. Hoe zat het met de zenuwen?

Bongaerts: Wat denk je? Dat zijn mijn idolen! Iedereen was ook heel benieuwd wie ze na maanden zoeken hadden uitgekozen om Sam te spelen. Over zenuwen gesproken: ik weet nog dat ik samen met Ruth een intieme scène moest spelen en het enige waaraan ik kon denken was: shit, wat zou ze van mij vinden?

De schrik van gevangenis Gent West heet Charlotte Anne Bongaerts: 'Ik zet weleens een franke teut op'
© Telenet

Gecheckt: zowel Becquart als collega-acteur Michael Pas noemt je een actrice om in het oog te houden.

Bongaerts: Amai. (pauzeert) Dat is heel erg fijn om te horen.

Waarom moeten mensen de Vlaamse remake zien in plaats van het origineel?

Bongaerts: Omdat het origineel echt niet goed is. Ik heb het na een drietal afleveringen opgegeven, ook omdat ik niets wilde naspelen. Wentworth is heel proper, afgeborsteld haast, en cliché. Ik geloofde niet dat het echt was.

Nu klink je wel als enkele persreviews over Gent West.

Bongaerts:Gent West, Orange best’, kopte De Standaard. De clanstrijd die zij cliché noemen, is hoe het er echt aan toegaat. Dat leerden we van de mensen die in de gevangenis werken. Het is een grote speelplaats, zoals in de humaniora: die vrouwen hebben niets anders te doen dan elkaar treiteren. Verder was het zogezegd ongeloofwaardig hoe onze kapsels ‘perfect geknipt en geföhnd waren’. Komaan! Els Olaerts heeft wekenlang haar haren niet eens mogen wassen. We werden amper geschminkt en de meeste actrices deden hun make-up zelf. Er wordt te gemakkelijk afgegeven op Vlaamse fictie.

Ook de vergelijkingen met Orange is the New Black bleven niet uit. Terwijl die Netflixserie gelauwerd wordt om haar diversiteit, zijn de gedetineerden van Gent West – op Tatyana Beloy en Julia Ghysels na – opvallend blank.

Bongaerts:(knikt) Dat was vanaf het begin ook onze commentaar. Ik weet dat het de bedoeling was om meer Noord-Afrikaanse actrices te casten. Op een bepaald moment hebben ze echter vooral gekozen voor goede acteerprestaties in plaats van ‘kleur om kleur te hebben’. Dat stoorde mij ook. Ik vind het een gemiste kans. Ga naar eender welke gevangenis en het is er superdivers. In het tweede seizoen is er iets meer aandacht aan besteed. Maar dan nog, hoor.

Gent West

Vanaf woensdag 7/2, 21.35, Vier.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content