‘Stop met nieuwe functies aan Kladblok toe te voegen’

Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.

Ik vond Kladblok een fantastisch computerprogramma. Zo rudimentair als het maar kon, een wit vlak om snel wat krabbels in te typen. Tijdens mijn werk maakte ik er voortdurend gebruik van. Ik schreef er snel de nummers in op die ik vrijdag wilde toevoegen aan de Knack Focus-playlist. Als ik onderzoek moest doen voor een bepaald artikel, plakte ik er allerlei linkjes naar interviews in en schreef ik er wat slordige notities bij. Zelfs to-dolijstjes voor de volgende dag kon ik er snel in neerpennen om vervolgens het minimalistische bestandje op mijn bureaublad op te slaan en nooit meer te openen.

Het doet me pijn om de bovenstaande alinea in de verleden tijd te schrijven. Helaas kan het niet anders, want sinds enkele weken is Kladblok onherkenbaar geworden. Op mijn werklaptop heeft het programma een automatische update gekregen, waardoor het vol overbodige functies zit. Plots kan ik in mijn ooit zo beperkte Kladblok meerdere tabbladen aanmaken. Als ik een bestandje dichtklik zonder het op te slaan, wordt de tekst toch automatisch bewaard voor de volgende krabbelsessie. En het ergste van allemaal: de lelijke, rode lijntjes die in Word onder verkeerd gespelde woorden verschijnen, hebben ook hun weg naar Kladblok gevonden. Alsof ik in mijn slordige, schematische notities er constant aan herinnerd wil worden hoe snel en onnauwkeurig ik heb getypt.

Complex kun je Kladblok nog steeds bezwaarlijk noemen. Toch voelt de ongevraagde toevoeging van al die extra functies enorm storend. De charme van Kladblok was net dat je er zo weinig mee kon. Je kon er vlug wat krabbels in neerpennen die je twee uur later weer mocht vergeten. Zonder dat de spellingscorrectie over je schouder meegluurde of dat je aan je domme ideeën werd herinnerd wanneer je het programma later opnieuw opende. Na de update is Kladblok zijn eigenheid verloren en eerder een lightversie van Word geworden.

Het nodeloos ingewikkelder maken van Kladblok wijst op een bredere trend in onze maatschappij. Overal denken fabrikanten dat meer functies automatisch een beter product oplevert. Onlangs was ik op een verjaardagsfeestje waar de jarige een vape cadeau kreeg. Alleen was het geen machientje waar je louter nicotine mee kon roken, je kon het ook met je gsm verbinden om te bellen of tweets te versturen. Alsof tweeten op een elektronische sigaret ooit je leven beter zou maken. En uiteraard zat al deze technologie verstopt in een wegwerpproduct, wat ook nog eens ecologische vragen doet rijzen.

De vervuiling van ons leefmilieu zal ik voorlopig nog niet op mijn geüpdatete Kladblok steken. Toch denk ik in dit geval hetzelfde als op dat verjaardagsfeestje: wat is er met het ‘less is more’-principe gebeurd? Soms moet een product gewoon één ding heel goed doen, in plaats van een hoop functies van andere platformen te kopiëren en zo de eigen bestaansreden te doen verdampen.