Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.
Tijdens zijn recentste Europese tournee kwam de Zweedse rapper Bladee alweer niet naar België, waardoor ik opnieuw de grens over moest om een van mijn favoriete artiesten aller tijden live te zien. Omdat we dan toch die vervoerskosten moesten maken, beslisten mijn vriendin en ik om er ineens een weekendje Nederland van te maken. Zo ben ik in het Tilburgse biercafé Kandinsky beland, waar ik iets deed waarvoor ik me nog steeds een beetje schaam. Ik bestelde een biertje dat naar Dubai chocolate smaakte.
Die schaamte komt niet door de nogal atypische smaak. Ik hou van pastry stouts, een soort craftbeer met een wat dikkere textuur en dessertachtige smaken. Omdat ik niet vaak de kans heb om er eentje te drinken, greep ik die in Kandinsky met alle plezier. Maar konden ze het niet gewoon bier met chocolade en pistachenoten noemen?
Konden ze het niet gewoon bier met chocolade en pistachenoten noemen?
Een woordje uitleg voor wie, wonder boven wonder, nog nooit van Dubai chocolate heeft gehoord. Het is de meest virale snack van het jaar. Of eigenlijk van 2024, maar de gekte weigert te gaan liggen. In 2025 kwamen en gingen er veel rare hypes, zoals de demonische Labubu-knuffels of de door Jacotte Brokken ten grave gedragen ‘six seven’-meme. Maar over een chocoladereep die gevuld is met pistachepasta raken we maar niet uitgepraat. TikTokkers blijven maar Dubai chocolate maken, het internet blijft er maar moppen over tappen.
In tegenstelling tot veel andere online trends, heeft Dubai chocolate ook impact op de echte wereld. Om van het appartement van mijn vriendin naar de concertzaal Botanique te reizen – wat wij zowat wekelijks doen –, is er via lijn 92 normaal gezien een rechtstreekse verbinding. Maar omdat ze een heel jaar aan die lijn gewerkt hebben, moesten we een omweg maken en tien minuutjes wandelen vanaf de halte Rogier. Op het Rogierplein bevindt zich een zaak waar je tot laat in de avond gebakjes kan kopen, en het hele jaar stond er in gigantische letters op de gevel dat er Dubai chocolate te krijgen was. En daar stopte het niet. Op een bepaald moment lag er aan de kassa in elke supermarkt zo’n reep. Belangrijk detail: goedkoper dan 15 euro voor een miezerig stukje werden ze nooit. En zelfs wie nooit nieuwsgierig genoeg was om toch eens zo’n chocolaatje te kopen, heeft de hype mogelijks in de portefeuille gevoeld. Het snoepgoed ging namelijk zo viraal, dat de vraag naar pistachenoten wereldwijd de hoogte in schoot, en daarmee de prijs.
Ik vond het een van de meest bizarre voorbeelden van groepsdenken die ik de laatste jaren te zien kreeg. Op zich klinkt het helemaal niet als een onsmakelijke snack, maar is hij die prijs echt waard? Betalen mensen voor de smaak, of omdat ze het gevoel krijgen dat ze er dan bij horen? Lange tijd is het me gelukt om me ertegen te verzetten. Maar toen ik in biercafé Kandinsky een heerlijke pastry stout met chocoladetoetsen wilde drinken, had ik maar twee opties. Twee verschillende Dubai chocolate-biertjes van twee verschillende brouwerijen. Het heeft me absoluut gesmaakt, maar de wrange nasmaak blijft.
