‘De dag dat ik een absurde haaienfilm niet hilarisch vind, is de dag waarop ik gestorven ben’

Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.

Wist je dat koeien jaarlijks vier keer meer mensen doden dan haaien? Toch bestaan er veel meer horrorfilms over de apex predator van de zee dan over onze favoriete herkauwers. Iedereen denkt natuurlijk spontaan aan Jaws, maar in de halve eeuw sinds Spielbergs klassieker zijn haaien op steeds wildere plaatsen opgedoken.

Recent heb ik bijvoorbeeld naar Sous la Seine gekeken, waarin een haai dankzij een mutatie in zoetwater kan overleven. Waarop hij beslist om op citytrip te gaan en zijn rugvin aan het oppervlak van de Seine te laten zien. Je zou denken dat dat geen gigantisch probleem moet opleveren en dat het best makkelijk is om simpelweg niet in de Seine te zwemmen tot de haai is verwijderd, maar dat loopt anders in de film. Zo weigert de burgemeester het probleem te erkennen en laat ze de geplande triatlon gewoon doorgaan – ongerustheid over hoe vuil de Seine is, is er dan weer niet. Later in de film worden er tijdens de massahysterie massaal veel mensen domweg in het water geduwd.

Een beetje vreemd, maar de Seine is lang niet de meest absurde context waarin ik al haaien ben tegengekomen. Ik heb al haaien zien zwemmen in de woestijn (Sand Sharks), in de bergen (Avalanche Sharks) en in een graanveld (Sharks of the Corn). Er bestaan films over bezeten haaien (Shark Exorcist) en vampirische haaien (Sharkula). Na de hype rond Cocaine Bear is er ook een Cocaine Shark uitgebracht. In Sharktopus wordt de Mexicaanse kust geteisterd door een een haai-octopushybride. Er is een vreemde spookhuisfilm over de geest van een haai waarin Abraham Lincoln om een of andere reden ook een personage is (House Shark). En uiteraard heb ik alle zes de delen van de legendarische Sharknado-reeks gezien, waarin haaien opgepikt worden door tornado’s en duizenden slachtoffers maken op het vasteland.

B-films hebben een rare obsessie met haaien. Bizar, want als bewoners van de zee is hun territorium eerder beperkt. Net daarom is dit subgenre zo hilarisch. Filmmakers bedenken de gekste ideeën om de haai gevaarlijk te maken in een nieuwe context. Zowat alle hierboven genoemde films zijn belabberd, maar je moet de conceptuele creativiteit bewonderen. Niets beter dan wat vrienden uitnodigen om samen te lachen met alweer een belachelijke haaienfilm. De dag dat ik een haai in een tornado of een haai in een graanveld niet hilarisch vind, is de dag waarop ik gestorven ben.

Dat gezegd zijnde: wanneer gaan horrorregisseurs massaal films over koeien maken?