Zomerse klanken in Knack Extra

Knack Extra brengt het verhaal van zomers die eeuwig duren en one-hit wonders die je liefst iets sneller zou vergeten. Een voorsmaakje met vijf zwoele soul- en bossanummers.

Het voorlaatste nummer van Knack Extra voor het zomerreces, deze week in het Knackpakket en de hele zomer ook los te koop, gidst u door wat er de komende maanden in binnen- en buitenland aan cultureels op de agenda staat. Daarnaast krijgt u 16 pagina’s extra over de tweede editie van Poirot in Bruges, het thrillerfestival dat dit jaar als eregast de Nederlandse million seller Esther Verhoef verwelkomt, en met architect Paul Robbrecht wandelen we door het beeldenpark Middelheim.

En Karel Degraeve surft door het zomerhiterfgoed, van Surfin’ USA tot het Blankenberge van Hugo Matthysen, legt uit hoe de ruige punkers van The Stranglers toch maar mooi de ‘clitaris’ – een Frans badkostuum – uit hun hitsige Peaches verwijderden, kwestie van op de radio gedraaid te worden. Wist u overigens dat Eviva España maar liefst een half miljoen keer over de toonbank ging, en dat de 400 covers samen daar nog eens 40 miljoen stuks aan toevoegden. En als het niet richting España gaat, blijft de Vlaamse zomerhit het vooral dicht bij huis zoeken: Johan Verminnen neemt het liefst vakantie zin zijn straat, Willy Tura heeft genoeg aan zijn caravan en Bart Peeters smacht nog altijd naar Heist-aan-Zee.

Bij wijze van iets kosmopolitischer voorsmaakje: vijf zwoele deuntjes die druipen van soul, bossanova en zon.

One G Plus Three: Summertime (1970) Er bestaan meer dan vierduizend studio-opnames van deze George Gershwin-aria uit Porgy and Bess. Als we er een moeten uitkiezen, dan graag de instrumentale take van dit latinsoulcombo uit L.A., een supercoole, pulserende versie verborgen op de b-kant van hun single Poquito Soul. Wie er toch wat vocalen bij wil, raden we Al Greens versie uit 1969 aan.

Kool & the Gang: Summer Madness (1975)

Een slome slow jam van de meesterfunketeers. Jazzy as hell en ideaal voor een zomerdag waarop Niets Doen de enige geplande activiteit is.

The Isley Brothers: Summer Breeze (1973) Een zinderende gitaar doet de posthippie-origines van Seal en Crofts origineel vergeten, geeft er een funky cachet aan en dropt de song finaal in outer space, ergens vlak bij de zon.

Sly & The Family Stone: Hot Fun in the Summertime (1969) ‘That’s when I had most of my fun, back / High high high high there / Them summer days.’ Een hymne aan de zaligmakende effecten van een zee van vrije tijd, gezet op een opwindende cocktail van piano, violen, blazers en post-doo-wopharmonieën.

Henri Salvador: Dans Mon Île (1957)

Zelfs wanneer hij over zijn ideale Jardin d’hiver droomt, haalt de Franse jazzvirtuoos de zon in huis. Dans Mon Île is bossanova zoals bossanova op zijn best is: dromerig en slepend. (Mogen we tot slot ook nog een warm pleidooi houden voor Astrud Gilberto en Stan Getz’ versie van The Girl from Ipanema?)