‘Wie zag nog nooit een T-shirt met daarop ‘FBI: female body inspector’?’

Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.

Misschien heb je er iets van op onze website zien passeren, misschien helemaal niet: voor Knack Focus heb ik vier dagen lang rondgelopen op Rock Werchter. Wat me daar het meest opviel, naast de obscene prijzen voor matig voedsel? Ik waande me op de conventie voor slechtst geklede mannen van middelbare leeftijd.

Dan heb ik het niet eens over de vele bandshirts van suffe groepen als Foo Fighters. Nog veel erger waren de zogenaamd grappige T-shirts. Een greep uit het aanbod: een shirt met daarop een weerbericht dat ‘99 procent kans op sarcasme’ voorspelde. Een tekening van iemand die naar een pintje loopt (‘beer’, in het Engels) om vervolgens van een beer weg te lopen (‘bear’). Een reeks moersleutels met daarop een cijfer met de juiste maat, en op het einde een flesopener met de vermelding ‘0.33’ (voor flesjes van 33 centiliter, snap je?).

Dit tenenkrommend fenomeen is zo oud als de straat. Ik herinner me nog dat ik als tiener de catalogus van Large thuis geleverd kreeg, waarin ik kon snuisteren om T-shirts van de hipste metalbands te bestellen.

Als je niet op tijd stopte met bladeren, belandde je in de sectie van de ‘funshirts’. Alle gênante klassiekers kon je er vinden. Wie heeft bijvoorbeeld nog nooit een T-shirt gezien waarop ‘FBI: female body inspector’ stond? (Al kom je sinds #MeToo vaker de variant ‘FBI: famous beer inspector’ tegen.)

‘Beste mannen van middelbare leeftijd. Ik vond jullie niet lekker gek, maar dodelijk saai.’

Voor mij was het funshirt dus geen nieuw gegeven, maar op Werchter was de concentratie schokkend groot. En opvallend genoeg waren het bijna alleen mannen van middelbare leeftijd die erin durfden rond te lopen. Heeft het te maken met de midlifecrisis? Zien zij een massafestival als de perfecte gelegenheid om nog eens te tonen dat ze lekker gek kunnen zijn?

Laat me vertellen hoe jullie er echt uitzagen, beste mannen van middelbare leeftijd. Ik vond jullie niet lekker gek, maar dodelijk saai.

Wanneer ik jullie in zo’n flauw T-shirt zie rondlopen, beeld ik me in dat jullie in het dagelijkse leven de vervelendste job uitvoeren die ik me kan inbeelden. Elke dag is een gevecht tegen de afstompende routine van het bedrijfsleven. En wanneer je na maandenlang je leven te haten eens loos kan gaan op een festival, beslis je nog eens extravagant te doen.

Alleen heeft je grijze bestaan al de creativiteit uit je lichaam gezogen, waardoor het gekste dat je je kan inbeelden is om een zot T-shirt te dragen met een flauwe grap, eentje waarvan er duizenden gedrukt worden in fabrieken voor mensen wier leven net zo humorloos is geworden als het jouwe.

Wanneer ik een funshirt zie, word ik meteen depressief. Niets fun aan.