‘We fucking did it!’: de Amerikaanse triomftocht van Stromae in 6 stappen

Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Stromae schreef dit jaar een stukje Belgische geschiedenis. Als eerste Belg ooit vulde hij in zijn eentje de New Yorkse Madison Square Garden. Al was de weg ernaartoe lang. Een reconstructie van Stromaes belangrijkste Amerikaanse momenten door Brett Alperowitz, de man die hem in de VS tekende.

17 november 2014

‘MADONNA, DIPLO, FALL OUT BOY, AVICII: ZE STONDEN ALLEMAAL IN DE RIJ VOOR STROMAE’

Stromae prijkt op de soundtrack van The Hunger Games: Mockingjay – Part 1 met de song Meltdown, een samen- werking met onder andere Lorde.

BRETT ALPEROWITZ: Zowat de enige featuring die Stromae in de VS gedaan heeft. Al hadden we hem er graag meer zien doen. Paul (Van Haver, de echte naam van Stromae, nvdr.) had het zich gemakkelijker kunnen maken door met nog andere sterren in zee te gaan. Je wilt niet weten wie er behalve Lorde nog allemaal voor hem in de rij stond: Avicii, Fall Out Boy, you name it. Ook Madonna en Diplo zijn fan, ze zouden alles laten vallen hebben om met hem te kunnen werken. Maar Stromae was niet onder de indruk. Hij bleef liever trouw aan zichzelf. ‘Dit is mijn muziek, gezongen in mijn taal’, zei hij. Die taal was hier van meet af aan een pijnpunt. Ondanks zijn uitsluitend Franse teksten waren wij bij Republic Records wél meteen mee toen Stromaes debuutalbum Cheese (2010) en de bijbehorende single Alors on danse uitkwamen. Maar we zijn er helaas niet in geslaagd dat nummer op de Amerikaanse radio te krijgen, en er de grote massa mee te bereiken. Dus vroegen we Kanye West om over een remix van Alors on danse te rappen – in het Engels, uiteraard. Het was een goed begin, maar het verhoopte succes bleef uit. Toen Paul een paar jaar later een stel nieuwe songs, uit Racine carrée (2013), aan ons kwam voorstellen, gingen wij weer op zoek naar featurings, in een poging de songs een internationaler karakter te geven. Zonder succes. Maar man, wat klonk Racine carrée groots, en wat had Paul enorme stappen voorwaarts gezet, als songschrijver en als producer.

8 december 2014

‘MADISON SQUARE GARDEN WAS EEN MOEDIGE GOK’

Stromae kondigt aan dat hij tien maanden later in Madison Square Garden zal spelen, de legendarische New Yorkse concertzaal waar doorgaans acts van de grootteorde van U2 en Madonna staan. Capaciteit: ruim 15.000 toeschouwers.

ALPEROWITZ: ‘Je bent gek’, zei ik toen Stromae me kwam vertellen dat hij Madison Square Garden had geboekt. Het idee kwam van zijn entourage. Wij, het Amerikaanse label, werden op voorhand niet eens geconsulteerd. Misschien maar goed ook. (lacht) Want eerlijk: volgens ons was de Garden nog wat te hoog gegrepen voor Paul. Die tent vullen is echt niet evident voor een buitenlandse artiest, zeker niet als die ook nog eens in een vreemde taal zingt. Wij zouden hem aangeraden hebben meer op veilig te spelen en nog een jaar of twee te wachten met een zaal van dat kaliber. Op basis van albumverkoop, airplay of andere statistieken konden we gewoonweg niet garanderen dat hij die zaal zou vol krijgen. Maar Paul en zijn boekingsagenten waren vastberaden: ‘Binnen een maand of acht zullen we genoeg fans hebben om Madison Square Garden uit te verkopen.’ Een pure gok, maar wel een heel moedige.

15 maart 2015

‘WHO THE HELL IS STROMAE?’

De straten van Austin, Texas worden ten tijde van het showcasefestival South by Southwest, waar Stromae op 15 maart speelt, beplakt met posters van onze landgenoot. Het opschrift: Who the hell is Stromae?

ALPEROWITZ: Het Amerikaanse magazine Time Out had dat beeld, waarop Paul half als man, half als vrouw afgebeeld staat, een jaar eerder al op de cover staan. Die tagline, Who the fuck is Stromae?, was edgy en stelde de vraag waar waarschijnlijk heel wat Amerikanen mee zaten – wie ís die gast? Dus hebben wij die cover gebruikt voor een grote postercampagne in de aanloop naar South by Southwest en Coachella. Het moet zowat het enige idee zijn dat níét van Stromae zelf kwam. Elke andere vorm van creatieve output, van video’s over podiumontwerp tot albumcovers en ander artwork, beheert hij zelf. Zij die over alles de volledige controle willen behouden, zijn vaak de beste artiesten. Wij zijn niet half zo creatief als hij. Kijk maar naar zijn reeks promovideo’s getiteld Stromae Takes America, waarin hij songs als Papaoutai, Formidable, Tous les mêmes en Ave Cesaria laagje per laagje opbouwt en live uitvoert op Times Square in New York, in een achterafbar in Seattle, in een kapel in Los Angeles en in de laadbak van een pick-up ergens in San Francisco. Geniaal. Ik zou willen dat wíj zoiets hadden bedacht. (lacht)

‘Stromae is geen pure popster. Zijn teksten zijn intelligent, er zit een boodschap in.’

Brett Alperowitz

19 april 2015

‘EN TOEN TIKTE KANYE OP MIJN SCHOUDER’

Stromae speelt zijn tweede show op een van de kleinere podia van Coachella, het grootste festival van de VS. Tijdens Alors on danse krijgt hij onverwacht bezoek.

ALPEROWITZ: Ik stond in de frontstage te kijken toen er plots, ongeveer halverwege het concert, tijdens Alors on danse, iemand op mijn schouder tikte. Ik draaide me om en zag Kanye West staan, met een stel securityagenten in zijn zog. ‘Uit de weg!’, riep hij, en hij stormde het podium op. Ik zweer het je: niemand van ons had dat zien aankomen, hoe vaak we in het verleden ook bij Kanye aangedrongen hebben om eens een show-up te komen doen tijdens een Stromae-concert – hij heeft nooit iets bevestigd. ‘Yes, this is Paul’s moment!’, dacht ik. Het haar op mijn armen kwam rechtop te staan. Zelfs Stromae, wiens optredens altijd vlekkeloos zijn, stopte even met zingen. (lacht) ‘Oh shit, hij is hier!’, zag ik hem denken. Het was geen perfecte performance van Kanye. Ik denk niet dat hij Alors on danse al ooit live gebracht had, dus beperkte hij zich tot wat gekke dansjes. Maar wat maakte het uit? Daar stonden ze dan, Stromae en Kanye, samen op één podium. Een magisch moment. Het betekende de grote livedoorbraak voor Paul in de States. Ook zonder Kanye zou Coachella een groot succes zijn geweest. ‘Headliner Drake viel tegen, Stromae imponeerde’, kopte Billboard al na zijn eerste Coachella-concert. Ik had er voor één keer niets op tegen, ook al is Drake een artiest van ons. (lacht)

27 april 2015

‘THIS IS HIS ALBUM. IT’S CALLED RACINE CARRÉE. I THINK.’

Stromae speelt zijn single Carmen, mét ondertiteling, in het ABC-programma van Jimmy Kimmel – niet meteen de talkshowpresentator met het beste Franse accent.

ALPEROWITZ: Ik heb geen idee of er al eerder artiesten ondertiteld werden bij Jimmy Kimmel, maar veel zullen het er niet zijn. De weinige anderstalige songs die het hier tot hits geschopt hebben, blonken niet meteen uit in diepgang. De Macarena en Gangnam Style: daar stopt het zowat. Dat zijn echte feestnummers, niet meteen liedjes die om ondertiteling vragen. Stromae is geen pure popster. Zijn teksten zijn intelligent, er zit een boodschap in. Het zal misschien verbazen, maar qua bereik heeft zo’n passage bij Jimmy Kimmel – en eerder ook bij Seth Meyers – geen geweldige impact. Binnen de industrie en de boekingswereld is dat niet onbelangrijk, en het zal zijn geloofwaardigheid wel enigszins verhoogd hebben, maar uiteindelijk tellen op tv enkel The Voice, X-Factor of de Grammy’s.

1 oktober 2015

‘IK ZAL NOOIT MEER AAN HEM TWIJFELEN’

Stromae speelt voor 15.000 man in Madison Square Garden, het orgelpunt van zijn Amerikaanse jaar.

ALPEROWITZ: ‘We fucking did it!’ Dat was het eerste wat Paul zei toen hij van het podium kwam. Het leek alsof hij net de wereldbeker had gewonnen. Hij had net gedaan waar een Belg noch een Franstalige artiest ooit eerder in geslaagd was: Madison Square Garden in zijn eentje vullen. En het was niet zo dat ze de zaal gehalveerd hadden met wat doeken: het was écht uitverkocht. Ongelooflijk. Er zullen vast wel enkele Belgen en Fransen in de zaal hebben gezeten, maar verder toch vooral veel Amerikanen die Stromae nog nooit live gezien hadden. Ze werden niet teleurgesteld. Stromae stond daar bijna theater te maken! Zijn cartooneske uitstraling, zijn dansmoves, zijn weldoordachte performance: alles aan hem is uniek. Qua talent en showgehalte moet hij niet onderdoen voor Michael Jackson, en van alle artiesten uit onze stal is hij, samen met onder meer Florence + The Machine en The Weeknd, zonder twijfel een van de meest prestigieuze. Ik zal zelfs meer zeggen: hij is misschien wel de beste performer die ik in mijn twintigjarige carrière in de muziekbusiness al aan het werk gezien heb. En dan te denken dat ik hem een gek heb genoemd toen hij dat concert prikte. Ik heb mijn les wel geleerd: never doubt Stromae again! (lacht)

Dankzij dat concert hebben we nog wat meer zieltjes gewonnen, en een paar extra platen verpatst. De teller staat nu op ongeveer 100.000 verkochte albums in de VS. Een grote verwezenlijking, hoor, zonder veel airplay op radio of tv. En we hebben goede hoop voor de toekomst. Ik sluit niet uit dat Stromae ooit op de Grammy’s zal spelen, dat hij ooit een streepje Engels zal zingen, dat hij ooit die samenwerking met Madonna of Diplo zal aangaan. Die kansen zal hij krijgen, en ze zullen alle deuren voor hem openen. It’s up to him. Zijn beste werk ligt nog in het verschiet, daar ben ik zeker van. Maar laat hem nu maar even rusten, zich opladen voor de volgende plaat. Die gaan we niet eerst in Europa en dan pas in de VS lanceren – zoals Racine carrée -, maar overal gelijktijdig. De feesttafel staat anno 2015 voor hem gedekt. Nu is het enkel nog wachten tot hij het hoofdgerecht serveert.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content