Waarom u Kedr Livanskiy, postergirl van de Sovjet-techno, dringend moet leren kennen

Kedr Livanskiy is de it-girl van de Russische techno-underground.

De kans is groot dat u in de eerste plaats aan Stravinsky, Mr. Trololo of hartverscheurende ballades op het Eurovisiesongfestival denkt als het over Russische muziek gaat. Het gebeurt niet zo vaak dat een Russische artiest onze contreien bereikt, laat staan een jonge, arty technoproducer als Kedr Livanskiy. In 2016 brak ze internationaal, zij het in kleine kring, door met haar ep January Sun. Een jaar later volgde haar knappe debuutalbum Ariadna, dat het tot in verschillende eindejaarslijstjes schopte. Haar lofi technopop vol melancholie, etherisch Russisch gezang en bezwerende beats blijkt een internationale taal te spreken.

In 1990, een jaar voor het uiteenvallen van de USSR, werd Livanskiy geboren in Moskou. Naar eigen zeggen bestond de soundtrack van haar jeugd voornamelijk uit ietwat bizarre Russische imitaties van westerse artiesten als The Cure, David Bowie en Joy Division, bij gebrek aan een eigen nationale sound. Al waren er ook de originele Spice Girls, die in de vorm van posters en een VHS-cassette wel toegang kregen tot de kinderkamer van Livanskiy. Op haar zeventiende begon ze zelf muziek te maken. Eerst als drumster in een sludgeband, daarna als frontvrouw van een punkgroepje. Pas toen ze film ging studeren kwam ze in aanraking met de techno die haar nu faam oplevert. En ondanks haar gebrekkige Engels wordt die beluisterd door hipsters van over de hele wereld. ‘Muziek is in staat om dingen uit te drukken die je met taal niet uitgelegd krijgt. Het kan de deuren van je geest openbreken. Een beetje zoals lsd.’

Een willekeurige quote: ‘Russische muzikanten hebben lang een inferioriteitscomplex gehad tegenover het Westen. Wij, de nieuwe generatie, hebben daar voor het eerst geen last meer van en kiezen ervoor om onze eigen, unieke stem te ontdekken.’

Werkt volop: aan haar tweede album en een rapproject.

In concert: op 9/3 in de Botanique, Brussel.