Voor Milan W is muziek maken als pingpongen: ‘Als je goed bezig bent, mag je niet te veel nadenken’

Les Nuits Weekender vindt dit jaar voor de tweede keer plaats in de Botanique. 3 dagen, 3 podia met internationale kleppers als Perfume Genius en Sunn O))) en ook ‘onze’ Milan W. ‘De vraag om meer te spelen in de VS is er al.’

‘Als je iets nodig hebt, pak maar mee’, zegt Milan Warmoeskerken, wanneer we zijn appartement aan de rand van het Antwerpse Zurenborg betreden. Hij wijst naar een van de uitpuilende kartonnen dozen waarmee de hal volstaat, klaar om te verhuizen. ‘Of om weg te doen. Ik heb hier zeven jaar gewoond, nu is het perfecte moment om met de grove borstel door mijn rommel te gaan.’ Alle meubels van Warmoeskerken staan al in Deurne, waar hij samen met zijn vriendin een huis heeft gekocht. ‘Er is een tuin, en een garage die we gaan ombouwen tot studio. Ik heb op YouTube alvast opgezocht hoe je zelf vloeren legt en isolatie plaatst.’ In de voorste kamer vinden we toch twee stoelen, waar de homestudio nog intact opgesteld staat, omsingeld door een grote verzameling gitaren, synths, en andere instrumenten. Hier maakte Milan W Leave Another Day, het album dat een jaar geleden verscheen en na jaren in de marges een doorbraak forceerde.

Milan Warmoeskerken: Exact één jaar geleden zat ik nu op mijn werk mijn telefoon te checken om te zien of ik al wat likes gekregen had. Ik werkte bij de post, een halftijdse job die ik enigszins kon combineren met muziekmaken. Het was vaak ploeteren, en jaren slabakken, maar het succes van de plaat gaf me de energie om mijn zaakjes in orde te brengen en er volledig voor te gaan. Niet alleen als muzikant, maar ook echt als soloartiest.

Voor Leave Another Day bracht je al een paar instrumentale electronicaplaten uit, maar kenden we je vooral als gitarist bij Flying Horseman, de band rond Bert Dockx. Kon je daar je ei niet kwijt?

Warmoeskerken: Ik kijk in elk geval met veel liefde terug op die periode. Vooral al die energieke liveshows waren een leuke uitlaatklep. Als muzikant kreeg ik van Bert veel vrijheid om mijn eigen touch toe te voegen, veel gaatjes te vullen. Op die manier heb ik geleerd om meer te denken als producer, om aan te voelen wat een song nog precies nodig heeft.

Behalve een korte recensie in Knack Focus bewoog er initieel weinig rond Leave Another Day. Een maand later publiceerde Pitchfork een mooie lofzang en schoot iedereen wakker.

Warmoeskerken: Typisch, zeker? ‘De beste Belgische plaat die niemand heeft gehoord’, schreef Humo, en dat het vreemd was dat ze die moesten ontdekken via een Amerikaanse muziekblog. Dat is inderdaad bizar, want alle Vlaamse muziekjournalisten hadden de plaat op voorhand gekregen. (glimlacht) Maar goed, ik was uiteraard erg blij met die recensie in Pitchfork, die veel deuren heeft geopend. Een maand later, eind 2024, riep Boomkat, een grote online muziekwinkel uit Manchester, Leave Another Day uit tot plaat van het jaar. Ook dat heeft zijn effect niet gemist. Het grootste deel van mijn streamingluisteraars komen uit de VS en Engeland.

Definieer eens wat ‘succes’ voor jou betekent.

Warmoeskerken: Veel kunnen spelen, onder andere. Zo’n zestigtal concerten sinds de release van de plaat, en we doen er dit jaar nog een reeks bij in België, het VK, en Duitsland. Mensen een traantje zien wegpinken op de eerste rij, zoals begin dit jaar voor een volle zaal in Parijs. Voelen dat je muziek impact heeft. Maar evengoed kicken wanneer je Iggy Pop je naam hoort uitspreken, als hij een van je songs speelt tijdens zijn show op BBC Radio 6. Met een vreemde, Franse klemtoon weliswaar, maar Iggy mag dat.

Vorige maand was je in New York en Philadelphia, hoe ging het daar?

Warmoeskerken: Ik was er samen met nog andere artiesten vanop Stroom, het label van mijn maat Ziggy Devriendt (alias Nosedrip, nvdr.), dat Leave Another Day heeft uitgebracht. In New York speelden we in Nowadays, een club in Brooklyn, die niet goed voorzien was op liveshows. Dus hebben we een hele dag met de metro en Uber-taxi’s de stad doorkruist om instrumenten, microfoons en kabels te sprokkelen bij de Instagramcontacten van Ziggy. Heel chaotisch, heel oldskool. Maar ’s avonds zat de club vol, met zo’n 600 aandachtige en enthousiaste mensen. In Philadelphia deelden we een festivalaffiche met namen als Panda Bear, Maria Somerville en Four Tet. Dat waren maar twee van de hoogtepunten dit jaar, en ik hoop er volgend jaar nog een vervolg aan te breien. De vraag om meer te spelen in de VS is er in elk geval.

Stroom is een klein, Belgisch label, dat voornamelijk op zogeheten nichegenres inzet. Een voordeel, of zoek je met je volgende plaat toch andere oorden op?

Warmoeskerken: Het voorbije jaar hebben er al enkele grote labels aan mijn mouw getrokken, maar ik zit goed bij Stroom. Ziggy en ik hebben een goede verstandhouding, hij is recht voor de raap en brengt de juiste dingen in mij naar boven. Dankzij hem besloot ik om mijn verschillende sterktes te bundelen, in plaats van mezelf telkens weer te verstoppen achter verschillende projecten en alter ego’s. Gewoon ontspannen en plezier proberen te maken, was zijn advies. Soms is muziek maken als pingpongen: als je goed bezig bent, mag je vooral niet te veel beginnen na te denken of je het paletje wel goed vasthoudt. En als je wilt dat het van lange duur is, hou je maar beter je beide benen stevig op de grond. Ik heb geen zin om me te laten meeslepen door een groot, internationaal label, me drie platen kapot te stressen, op te branden, uitgespuwd te worden en in een gat te vallen. Ik zit al vijftien jaar in mijn eentje aan muziek te prullen in mijn appartement. Nu dat eindelijk loont, nu het echt plezant begint te worden, wil ik dat graag op die manier blijven doen. Maar eerst vloeren leggen in Deurne, en dan zien wat eruit komt wanneer ik de spons met ideeën uitwring.

Als het kan inspireren: op een Engelse blog schreef iemand dat je met Days in My Arms het nieuwe Wicked Game, die sensuele plakker van Chris Isaak, hebt gemaakt.

Warmoeskerken: Oh wauw, dat is een enorm compliment! Wicked Game, een tijdloze song, die via de soundtrack van Wild at Heart ook nog eens deel uitmaakt van het wonderlijke universum van David Lynch. Zulke referenties, daar had ik een jaar geleden in het postkantoor niet van durven te dromen.