Vermin Twins sloeg ‘die moeilijke tweede’ over: ‘We zijn gewoon acht jaar weggeweest’

Milena Maenhaut
Milena Maenhaut Journalist bij Knack Focus

Twaalf jaar na hun goed onthaalde debuut is het prettig gestoorde Limburgse duo Vermin Twins terug met Pop, een nieuw album waarop ze hun kenmerkende glitchy electronica inruilen voor een nieuw geluid. Maar pop hoeft u nu ook weer niet te verwachten.

In 2010 was Vermin Twins de nieuwe favoriete groep van wie dweepte met Kraftwerk en Aphex Twin. De Limburgse band van Micha Volders en Lotte Vanhamel (zus van Millionaire-frontman Tim Vanhamel) had net een contract bij Rough Trade getekend, gooide hoge ogen met Exoskeleton, hun debuutplaat vol geschifte, bijna trashy electropop, en werd getipt als dé must-see van de aankomende festivalzomer. Met reden: live stuiterden de Twins over het podium als waren ze op hol geslagen aliens in een ruimteschip vol elektronica. ‘Het ging er hard aan toe’, knikt Volders nu, wanneer hij samen met Vanhamel inbelt vanuit Hasselt.

Soms iets té hard. Op Dour kreeg Vanhamel last van haar stembanden. ‘Ik kon mezelf niet horen, dus schreeuwde ik zo hard als ik kon. Later hoorde ik dat ik een bloeduitstorting op mijn stembanden had.’ Ze moest een jaar herstellen. En het werd stil rond Vermin Twins. Vanhamel legde zich toe op beeldende kunst en leende later haar, intussen herstelde stem aan projecten als Hazy Hands en Gamelan Voices. Volders maakte naam als producer van onder meer Whispering Sons, Gruppo di Pawlowski en The Germans, als toetsenist bij Meteor Musik, drummer bij Fence en als docent elektronische muziek op de muziekafdeling van Hogeschool PXL in Hasselt. Het leek alsof Vermin Twins voorgoed verleden tijd was, tot hun booker in 2020 vroeg of ze niet nog eens een show wilden spelen. Voor zijn verjaardag. ‘“En zorg ervoor dat je nieuwe nummers hebt”, zei hij.’

Micha Volders: Achteraf gezien was het goed dat we zo lang gestopt zijn. Als je een debuutplaat maakt, kun je inspiratie uit je hele jeugd putten. Maar dan verwacht men plots dat je een jaar later weer een plaat maakt. Wij hebben ‘die moeilijke tweede’ kunnen overslaan. We zijn gewoon acht jaar weggeweest. (lacht) We wilden vooral iets nieuws doen. Onszelf heruitvinden en niet in herhaling vallen.

Eén ding is na al die tijd niet veranderd: jullie blijven je vermommen op het podium. Met maskers, kappen of, zoals in de Gentse Charlatan eind vorig jaar, met een zwarte glitterpruik.

Lotte Vanhamel: Tijdens optredens bekruipt me vaak het gevoel dat iedereen naar me kijkt. Door me te verkleden creëer ik een personage en kan ik mezelf meer geven.

Volders: We treden ook weleens zonder attributen op. Soms zijn we gewoon ons naakte zelf. Maar muziek is ook showbizz. We zijn opgegroeid met rare tekenfilms en die fantasie willen we op het podium brengen, zonder dat het te theatraal wordt. We willen niet zoals Lordi (de extravagant verklede Finse metalband die in 2006 het Eurovisiesongfestival won, nvdr.) zijn maar gewoon een beetje, laten we zeggen, casual verkleed.

Door me te verkleden creëer ik een personage en kan ik mezelf meer geven.

Voor een optreden van jullie eerste project samen, The Electrifying Beefbrothers, hadden jullie je bedekt met hompen vlees. Dat is net iets minder casual.

Volders:(lacht) We waren toen achttien, hadden een Amerikaanse reclame over beef gezien en vonden het fascinerend hoe de Amerikaanse cultuur met vlees dweepte. Het leek ons grappig. Maar het stonk vooral verschrikkelijk.

Niet veel later, toen jullie animatiefilm aan het Ritcs studeerden, hebben jullie dat hiphopcollectief ingeruild voor electronica. Enter Vermin Twins.

Volders: Glitchy elektronische muziek was toen heel fris, heel spannend. Er waren in België nog niet veel acts die met die nieuwe elektronische sound experimenteerden. Op de nieuwe plaat doen we het omgekeerde van toen: we wilden in plaats van met al die gadgets eens met échte instrumenten werken.

Vanhamel: Mijn vader (jazzmuzikant Fons Vanhamel, die in 2012 overleed, nvdr.) heeft enorm veel instrumenten achtergelaten, waaronder een basklarinet, die ik heb leren bespelen. Die instrumenten zijn de basis van de plaat geworden.

Jullie nieuwe plaat heet Pop. Toch kun je ze bezwaarlijk pop noemen.

Vanhamel: De titel heeft verschillende lagen. Het verwijst naar popart, naar speelgoed en naar een rups die zich ontpopt tot een vlinder. Of simpelweg naar het geluid ‘pop’.

Volders: Het heeft dus weinig met het genre te maken, maar de titel is wel een reflectie op de vraag: wat betekent populariteit? Populaire muziek wordt vandaag gestuurd door algoritmes en verspreidt zich niet meer traag en organisch, zoals vroeger.

Ik vraag me vaak af of bands vandaag nog even legendarisch kunnen worden als pakweg Nirvana.

Volders: Het is een speciale tijd voor muziek. De dynamiek is helemaal anders. Als je een heel goed marketingplan of businessteam hebt, kun je in korte tijd veel mensen bereiken. Anders is het moeilijk. Er zijn zo veel fantastische muzikanten in België die moeilijk aan een publiek raken. Er is ook gewoon zo veel muziek voorhanden.

Wat zie je zoal bewegen bij de jonge muzikanten aan wie je lesgeeft op PXL?

Volders: Studenten zijn veel ambitieuzer dan vroeger. Ze zijn zich sneller bewust van de carrière of het traject dat ze willen volgen. Maar eigenlijk is er niet zo veel veranderd. Ik ben een soort stoorzender op PXL. Ik houd niet van regels, ik houd niet van genres en structuren. Ik houd niet van die obligatoire drie minuten lange popsong. In het Westen hebben we muziek zoals een klein kind in een stoel gezet, de haren gekamd en een kleedje aan gedaan. Zo zijn we alle vrijheid verloren. Ik wil opnieuw op zoek gaan naar die vrije energie van muziek, en dat gevoel aan mijn studenten meegeven. Je kunt dat niet leren of in regels gieten. Je moet het gewoon doen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Pop

Uit op Mutropia Records.

Vermin Twins

Bestaat uit Micha Volders en Lotte Vanhamel.

Wonen respectievelijk in Hasselt en Koksijde.

Beginnen tijdens hun studies animatiefilm aan het Ritcs muziek te maken als Vermin Twins.

Brengen in 2010 een succesvolle debuutplaat uit, Exoskeleton, maar moeten hun plannen opbergen wanneer Vanhamel stemproblemen krijgt.

Pikken twaalf jaar later de draad weer op met hun tweede plaat Pop en een rist stijlvolle, zelfgemaakte videoclips.

Het poppetje-met-de-punthoed uit de videoclips heet Lil’ P. Naast zijn functie als manager is hij Vanhamels sidekick, een miniversie van Puntfiguur XL, die de albumhoes siert.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content