
Van Gainsbourg tot Gainsbarre: het leven van een muzikaal genie in beelden

Serge Gainsbourg wordt op 2 april 1928 in Parijs geboren als Lucien Ginsburg. Met een getalenteerd pianist als vader blijkt al snel dat de kleine Gainsbourg de muziek in zijn genen heeft. Hij groeit op in Parijs, leert schilderen en piano spelen. Maar wanneer de tweede wereldoorlog uitbreekt, begint er een traumatische periode voor de Joodse familie van Gainsbourg: ze wordt gedwongen de davidster te dragen, van naam te veranderen en later zelfs het land te ontvluchten.

Zijn eerste composities onder de naam Gainsbourg verschijnen in 1958. Op dat moment overleeft hij als pianospeler in Parijs.

Gainsbourg boekt zijn eerste succesen door songs voor anderen te schrijven. Zo schrijft hij ‘Poupée de cire, poupée de son’ voor de Franse zangeres France Gall. In 1965 wint ze daarmee het eurovisiesongfestival en Gainsbourg deelt in de populariteit.

Gainsbourg beleeft een korte en stomende affaire met de getrouwde Brigitte Bardot. Vele jaren later zal hij haar zijn grootste overwinning noemen, ‘zijn persoonlijke “Rolls Royce”‘.

Gainsbourg en Bardot op de cover van hun duet ‘Bonnie and Clyde’. De single wordt een grote hit en in 1968 draagt hij het album ‘Initials BB’ aan haar op.

Gainsbourg en Brigitte Bardot poseren als Bonnie and Clyde. (1968)

In 1968 leert de Franse zanger op de set van ‘Slogan’ de veel jongere Jane Birkin kennen en wordt stapelverliefd. Enkele jaren later besluit het koppel te trouwen, het wordt een tumultueus huwelijk dat uiteindelijk 13 jaar zal duren. Samen zorgen ze voor allerlei schandalen, onder andere door foto’s zoals deze…

… Of deze

Gainsbourg in Parijs, 1970.

In 1971 maakt Gainsbourg met ‘Histoire de melody Nelson’ zijn beste plaat ooit. Leuk detail: op de cover staat zijn muze Jane Birkin, en de onschuldige knuffel in haar handen moet eigenlijk haar zwangere buik verbergen. Later zal hij zich laten begraven met datzelfde poppetje in zijn kist.

Cool as ever: Serge Gainsbourg (1971)

Serge en Jane tijdens een van hun beruchte fotoshoots in de jaren ’70.

Gainsbourg bereidt zich voor op een optreden in The Palace Theatre in Parijs, in december 1979. Zijn begeleidingsband is helemaal vanuit Jamaica overgevlogen en later zullen ze samen een reggaeversie van ‘La Marseillaise’ uitbrengen.

Gainsbourg laat zich van zijn gelukkigste kant zien, zoals altijd met een sigaret in de hand.

In de coulissen met het gezin Gainsbourg in september 1985: Jane Birkin en zijn dochter Charlotte.

Gainsbourg drinkt een glas met enkele Franse légionnairs in de tuin van het Elysée tijdens het jaarlijkse tuinfeest voor de dag van de Bastille, op 14 juli 1985.

Na de breuk met Birkin neemt Gainsbourg zijn publieke alter ego, de eeuwig rokende en gin-zuipende ‘Gainsbarre’, steeds meer de overhand. (1985)

Gainsbourg op de set van ‘Charlotte for Ever’, augustus 1986.

Gainsbourg en zijn dochter Charlotte poseren op 23 februari 1986 in Parijs met de César die ze won als ‘meest veelbelovende actrice’ voor haar rol in ‘L’effrontée’.

In 1987 is de strakke Dandy van weleer niet meer. Vanaf nu is het Gainsbarre geworden: onverzorgd en slecht gekleed. Hij wordt steeds befaamder voor zijn vulgaire uitspraken in plaats van voor zijn muzikaal genie.

Iconische foto van Gainsbourg. (1987)

Samen met zijn laatste vrouw, Bambou, in 1987.

Gainsbourg voor de gevel van zijn huis in Parijs in 1988, toen al helemaal vol met grafitti en poëzie.

Gainsbourg sterft op 2 maart 1991 aan de gevolgen van een hartstilstand. Hij wordt begraven in het Joodse deel van Cimétière de Montparnasse in Parijs. Zijn begrafenis legt Parijs helemaal lam, in zijn speech vertelt president Mitterand waarom: ‘Hij was onze Baudelaire, onze Apollinaire. Hij verhief het lied tot kunst.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier