‘This is a recession indicator’: wat economen van popcultuur kunnen leren

Lady Gaga’s nieuwste album Mayhem is een recession indicator
Tobias Cobbaert

Lady Gaga staat opnieuw aan de top van de popindustrie, en dat is slecht nieuws voor uw bankrekening. Of toch als u de analyses van het internet mag geloven, waar alles als ‘recession indicator’ wordt benoemd.

Popcultuur komt altijd in cycli. Stijlen en trends van jaren geleden worden op een bepaald moment weer hip. Dat Lady Gaga op haar nieuwste album Mayhem teruggrijpt naar de uitbundige pop waarmee ze een goeie vijftien jaar geleden doorbrak, hoeft dus niet abnormaal te zijn. Maar de laatste maanden zoekt het internet heel wat meer achter zulke revivals. Lady Gaga’s terugkeer naar de allergrootste podia zou níét de natuurlijke gang van zaken zijn, maar een recession indicator: een voorteken van economisch barre tijden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De term doet denken aan recession pop, waarmee de luchtige pop uit de periode net na de economische recessie van 2008 wordt benoemd. Denk aan I Gotta Feeling van Black Eyed Peas, Party Rock Anthem van LMFAO of de grootste hits van Katy Perry. Het idee is dat wanneer mensen moeilijker rondkomen ze meer nood hebben aan puur escapisme, in de vorm van vrolijke popmuziek die vooral geen diepere betekenis heeft.

Ook nu zijn het economisch onzekere tijden. In de Verenigde Staten heerst onrust nu president Donald Trump ongeziene importtarieven heeft opgelegd, en ook aan onze kant van de oceaan regent het artikelen over hoe onze boodschappen steeds duurder worden. Redenen genoeg voor sommigen om de term recession pop opnieuw af te stoffen. Zeker nu naast Lady Gaga ook Kesha, bekend van het slonzige feestanthem Tik Tok, weer helemaal terug is. En deze week staat zelfs Pitbull in het Sportpaleis.

Flashmobs

Toch is er een belangrijk verschil tussen vroeger en nu: momenteel is er geen recessie. Ja, het zijn economisch turbulente tijden. Maar we voldoen niet aan de officiële voorwaarden. Volgens de definitie spreken we pas van een recessie wanneer de economie twee opeenvolgende kwartalen een negatieve groei ziet, en dat is voorlopig niet het geval. Misschien daarom dat het internet nog niet over een nieuwe golf van recession pop spreekt, maar over recession indicators: tekenen aan de wand.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

En er worden veel voorbeelden aangeduid. Overal ziet het internet bewijzen dat de popculturele industrie teruggrijpt naar oude successen om reserve op te bouwen voordat de beurs écht crasht. Doechii’s hit Anxiety is niet alleen opgebouwd rond samples van Gotye’s 14 jaar oude hit Somebody That I Used To Know, maar zette zowaar aan om opnieuw flashmobs te organiseren. Kristen Stewart, die zich na Twilight als lesbisch icoon in de markt zette, speelt in de nieuwe film Love Me opnieuw een heterorol. Voor het eerst in 14 jaar is er een nieuwe Final Destination-film, in 2026 staat Scary Movie 6 op de kalender. En in maart draaide Eric Prydz zijn monsterhit Call On Me nog eens tijdens een show – voor het eerst in twintig jaar.

Overal ziet het internet bewijzen dat de popindustrie teruggrijpt naar oude successen om reserve op te bouwen voordat de beurs écht crasht.

Ook de nieuwe popsterren die doorbreken worden als recession indicators geanalyseerd. Charli XCX draait al een kleine twee decennia mee in de popindustrie, maar brak vorig jaar pas echt door met Brat, niet toevallig haar album met het meeste feestnummers. Met diezelfde lens kijkt het internet naar de optimistische pop van Sabrina Carpenter en Chappell Roan. Al kun je het evengoed omgekeerd bekijken en stellen dat deze artiesten net bewijzen dat recession indicator een holle term is. Ja, Brat is gemaakt voor de dansvloer, maar op de plaat staan evengoed nummers waarin Charli twijfelt over haar toekomst of rouwt om haar overleden vriendin Sophie. En Chappell Roan schrijft niet alleen luchtige songs, maar ook aanklachten tegen de discriminatie die de lgbtqia+-gemeenschap ervaart. De zorgeloosheid van recessiepop is vaak ver te zoeken.

Stripper index

De recession indicator is dan ook geen serieuze economische analyse, maar een meme waarmee mensen hun angsten rond de staat van de wereld op een luchtige manier proberen te uiten. Sowieso worden bepaalde periodes pas na de feiten als recessie aangeduid, niet terwijl ze aan de gang zijn.

Toch kunnen dit soort atypische voortekenen wel degelijk handig zijn om financiële schommelingen te voorspellen. Onder elkaar grappen economen soms over de ‘stripper index’: wanneer mensen minder geld uitgeven aan sekswerk, betekent dat volgens de index dat hun financiële overschotten krimpen en dat er een recessie aankomt.

Dit soort atypische voortekenen kunnen wel degelijk handig zijn om financiële schommelingen te voorspellen.

Ook bepaalde popculturele trends zijn expliciet gelinkt aan minder uitgeven. Op TikTok wordt bijvoorbeeld vaak gesproken over ‘clean girl aesthetic’ of andere minimalistische modetrends. Zijn neutrale kleuren, compacte kleerkasten en kleinere juwelen gewoon hip, of hebben mensen minder kapitaal voor extravagantere outfits?

Uiteraard blijft het giswerk, en de kans bestaat dat Lady Gaga echt toevallig uitgerekend nu weer aan de top van de popindustrie staat. Maar als we later effectief over de ‘grote recessie van 2025’ spreken, kun je stoefen dat je die van ver zag aan komen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content