Sfinks Mixed

Youssou N’Dour, Buena Vista én Jos Bosmans: Sfinks vierde feest dit weekend.

Het Sfinksfestival vierde dit jaar zowaar zijn vijfendertigste verjaardag, en dat werd gevierd met een klad grote namen waar zelfs verslaggevers van Knack Focus op af komen – dat was weer een tijdje geleden, maar dat ligt uiteraard geheel aan ons.

Zelfs zaterdag rond een uur of vier hadden er in de Clubtent al twee betrekkelijk grote namen postgevat, in de vorm van de Britse Najma Akhtar en de virtuoze gitarist Gary Lucas, die al samenspeelde met Jeff Buckley, Lou Reed en Captain Beefheart maar in de wereldmuziek zijn strepen verdiende met bluesy interpretaties van traditionele Chinese gezangen. Dat moet met de poëtische Indische ghazal-songs van Najma Akhtar ook lukken, moet Lucas gedacht hebben, en dus zaten ze zaterdag daar met zijn tweetjes.

Dat Akhtar nieuwe invalshoeken blijft zoeken in plaats van steeds weer dezelfde plaat uit te brengen kunnen we alleen maar toejuichen: het resultaat van het experiment was bij momenten betoverend – Lucas haalde de meest fascinerende Oosterse klanken uit zijn met effectpedalen omringde instrument – maar helaas soms ook een beetje onnozel. Persoonlijk hadden wij haar dus liever in een iets traditionelere setting gezien, want dat had haar in onberispelijk Engels toegelichte liederen wellicht meer recht gedaan dan de soms wat stompzinnige bluesriffs. Dat gold ook omgekeerd: de twee covers van de grote Skip James klonken veel te gezocht en te jazzy. Hoe open-minded we ook probeerden te zijn, we konden ons toch niet van de indruk ontdoen dat beide genres misschien beter op eigen benen staan. Thanks for trying, though.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Hetzelfde gevoel hadden we – stiekeme genrepuristen die we zijn – bij het eerste luik van het concert van Youssou N’Dour, die zich op zijn laatste plaat ‘Dakar – Kingston’ aan de reggae waagt. Op zijn beste momenten klonk het fantastische afropoporkest ‘le Super Etoile de Dakar’ als een eerder middelmatige reggaeband, op sommige momenten hadden de aangelengde skaritmes meer weg van wat een avontuurlijke Vlaamse schlagerzanger als zomersingle zou durven uitbrengen. Opnieuw: het is natuurlijk knap dat zo’n zanger risico’s neemt in plaats van op zijn troon te blijven zitten, maar ons hart maakte toch pas een sprongetje bij de frisse interpretaties van oud werk als ‘Medina’ en ‘Set’. Sorry Youssou, maar er zijn ons inziens als reggaebands genoeg.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Ook de subtopper op zondag, het Orquesta Buena Vista Social Club viel ons een klein beetje tegen: we vonden het voorheen altijd een beetje flauw dat mensen die tien jaar geleden nog zo enthousiast waren dat al die onbekende Cubanen uit de vergetelheid gered werden, nu klagen dat de bekende koppen al lang dood zijn, maar het orkest heeft toch echt wel wat van zijn pluimen gelaten. De oude Cubanen zijn blijkbaar nu ook weer niet zo heel dik gezaaid en dus speelden Barbarito Torres en El Guajiro Mirabal voor achtergrondorkest bij een veel jongere zanger en zangeres. Gelukkig hadden ze voor de gelegenheid Omara Portuondo opgetrommeld (gewoonlijk toert die in haar eentje!), die al bij al niet veel meer deed dan met een brede glimlach heen en weer schuifelen, dansen met Papi Oviedo en van ‘Quizás, quizás, quizás’ zingen maar zodoende wel de hele tent op haar hand kreeg.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het moet daar gezond wonen zijn op die Latijns-Amerikaanse eilanden, want ook de van pure levensvreugde blakende Colombiaanse Totó la Momposina (afkomstig van het eiland Mompós), die zondag zeventig jaar werd, maakte zaterdag indruk met haar krachtige stem en de soepele dansbewegingen waarmee ze haar veel jongere percussionisten de loef afstak.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Hoewel veertig jaar jonger bleek de set van de Braziliaanse schone CéU zondag alvast muzikaal wat minder opwindend, al maakte ze veel goed met de ondeugende samplepop van het aan haar vader opgedragen ‘Papa’.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Nog ondeugender was de bekende Bouchoutenaar Bart Peeters, die zondagavond het festival afsloot met een heuse Jos Bosmans-show, waarin onder meer de lokale legende Jacques, een flamencodanseres, een Baskische tweeling die muziek maakt met planken en twee toearegs mochten opdraven. Wij mogen dan geen cd’s van de man in onze auto hebben liggen, die Bart Peeters heeft muzikaal meer in zijn mars dan u op het eerste zicht zou denken en als het is om allemaal samen gezellig eens goed zottekes te doen, dan is hij onovertroffen. Gelukkige verjaardag Sfinks!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Tim Vernimmen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content