The Barn baadde in een nocturn sfeertje bij Warpaint. Het was niet altijd makkelijk om melodie van gitaargalm te onderscheiden.
PLUS
De nocturne waverock van Warpaint laat zich bij voorkeur beluisteren als je stoned bent, zo zei het Californische kwartet ooit. Zelf leken de vier rockchicks op Rock Werchter ook in een soort van trance te verkeren. Hun concert, bij valavond in The Barn, was dan ook meer sfeer dan show, meer roes dan rock, meer trip dan hop.
Goed uitgevoerd, dat wel. Warpaint is dan ook niet de eerste de beste girlband. Emily Kokal, Theresa Wayman, Jenny Lee Lindberg en Stella Mozgawa wierven Flood (ooit knoppendraaier bij U2 en Soulwax) aan als producer en Nigel Godrich (de geluidstovenaar achter Radiohead) als mixer van hun titelloze jongste plaat, en mochten zopas nog het voorprogramma van Nick Cave verzorgen in Amerika. Referenties die kunnen tellen.
MIN
De meiden maakten het ons niet makkelijk om van begin tot eind – het concert duurde een uur en een kwart – bij de les te blijven. Daarvoor zat er vaak te weinig schwung in de set, en vergde het soms veel om melodie van gitaargalm te onderscheiden. Maar wie zich op sleeptouw liet nemen, kreeg waar voor zijn Warpaint.
Noem Warpaint gerust de Haim van de huiskamerrock. Rock die goed werkt als achtergrondmuziek in de living, maar minder goed op een massafestival. Of waren wij niet stoned genoeg?
HOOGTEPUNT
‘Untertow’ en ‘Love is to Die’.
QUOTE
“Are you happy for not watching Metallica?”
SETLIST: Keep It Healthy / Bees / Hi / Composure / Undertow / Intro / Love Is To Die / Drive / No Way Out / Disco Very / Elephants
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier