‘Remember Your North Star’, de plaat waarop Yaya Bey door haar trauma’s navigeert, jonglerend met de liefde

Yaya Bey, dat is die ándere Bey die haar ziel blootlegt in de hedendaagse r&b. Met haar tweede langspeler plakt ze beeldige pleisters op haar collectie littekens.

Of u nu straks over de Meir in Antwerpen struint, de jacht op koopjes op Passeig de Gràcia in Barcelona opent of zoals Yaya Bey vroeger de uitgestalde waren op Jamaica Avenue in Queens monstert, elke ziel die u kruist, zeult het mee in zijn of haar tasje: gemis. De soldenprocenten die je toeschreeuwen, zeggen allemaal hetzelfde: opvullen die gaten. Twee keer compensatie voor de prijs van één, en na de middag delen we de motiverende levensleuze van de dag op Instagram (er zijn ook T-shirts!). Bij een glaasje prosecco, het is tenslotte weekend.

U kunt als alternatief ook luisteren naar Remember Your North Star, de plaat waarop Yaya Bey – intussen een 33-jarige inwoner van Washington, DC – door haar trauma’s navigeert, jonglerend met de liefde. Liefde voor zichzelf, van en voor haar familie, van en voor de mannen die komen en gaan. Bey – die andere Bey dus, niet Beyoncé – richt haar lens op erfelijk verdriet en frustratie, (zelf)vertrouwen en de vele gradaties van engagement, helder en scherp als haar woorden. ‘And the pussy is so, so good, and you still don’t love me’, plaagt ze een halfslachtige minnaar in het stuiterend wiegende Keisha. ‘Why you no like nice things?’ In Reprise, gezongen over een weemoedige trompet, dienen een afwezige vader en moeder als graadmeter voor eigenwaarde en connectie: ‘Ain’t nothing new under the sun / Back when my daddy loved my mama / And he thought I’d be a son / Even though I’m just a daughter, I still pray I be the one.’

Terwijl Yaya Bey Cupido fileert, slaat haar muzikaal kompas alle kanten uit. Richting het jazzy, aanstekelijke optimisme van Alright (dat halverwege toch in een blauwe plas twijfels uitglijdt), richting haar roots in Barbados en de lichtvoetige reggae van Meet Me in Brooklyn, richting de assertieve afrohouse van Pour Up, uitgerold over een parmantig sidderende baslijn. Van abstracte synthnevels in Don’t Fucking Call Me naar een minimalistische, troostende torch song als Street Fighter Blues: het is de soundtrack bij een zoekend leven, geïllustreerd door vele valse starts, onverwachte valluiken en abrupte wendingen in de muziek.

‘Nobody knows my trouble but me’, klinkt het in Nobody Knows. Gelogen, want er ligt met Remember Your North Star een dijk van een zomerplaat voor u klaar, gezelschap voor r&b-auteurs als Solange, Fana Hues en KeiyaA. Emoties in de uitverkoop? Dat nooit. Nogal een geluk.