Op zijn eerste soloplaat ontluikt The xx-zanger en -bassist Oliver Sim als artiest, maar nog meer als mens.
Niet alleen docu’s worden gelanceerd met onthullingen, ook platen. In de openingssong van Hideous Bastard maakt Oliver Sim bekend dat hij sinds zijn zeventiende hiv-positief is. De moed en zelfoverwinning die naar die bekentenis hebben geleid, vormden de aanzet tot dit openhartige queerwerk. Sim stapelt alle schaamte, pijn en angst op die hem sinds de harde diagnose, bijna de helft van zijn leven, hebben getergd, hopend dat de publiekmaking zijn schouders zal verlichten.
Die ontworsteling vertaalt de Londenaar in sinister smeulende torch songs en sierlijke dramapop die veeleer esthetisch behaagt dan emotioneel onderuithaalt – enkele uitzonderingen niet te na gesproken. Goed, tijdens al te monotone passages zoals het new-wavevehikel Never Here of Confident Man mag Sim de gouden handen van vriend, collega en producer Jamie xx danken dat we daar niet voortijdig afhaken. Hoor maar hoe die het vlakke GMT omtovert tot een kaleidoscoop die zoemende gospel, strakke electro en klassiek minimalisme weerkaatst.
Toch zijn er voldoende songs waarin Sim zich niet zomaar nestelt in het vaak somptueuze maar ook wat vormelijke geheel. Als zanger toont hij zich in Hideous en het kwetsbare Saccharine losser en rauwer dan in The xx, waarin hij vocaal ietwat vastzit op de tandem met Romy Madley-Croft. De aan zijn ouders gerichte vraag ‘Have I made you proud?’ in uitschieter Fruit, waarin Sim uit een gezond vaatje pathos tapt, laat je niet onberoerd.
Hideous valt voorts op door orkestrale krullen en de hoge, mooi verweerde falset van gayicoon Jimmy Somerville. Die contrasteert als dag en nacht met Sims grafkeldergrom in de paraderende electrowave van Romance with a Memory, waarin de speelse én de donkere kant van John Grant zich als invloeden doen gelden.
Zonder ‘radicale eerlijkheid’ (zijn woorden) omtrent de desillusies maar ook aanvaarding van zijn seksualiteit had Oliver Sim Hideous Bastard niet kunnen maken. Een sterk persoonlijk statement, en in mindere mate ook muzikaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
