Naar de EK-kwartfinale tussen de Rode Duivels en hun zwarte beest Wales werd in Werchter uitgekeken als naar een headlinerconcert, dus bespraken wij ze als een headlinerconcert. ‘Radja is de rockster des Duivels!’
What’s the fuss?
Rammstein? Jawohl! Parov Stelar en Puggy? Feestjeuh! En toch, de échte headliner van Werchter, dag 2 was onze nationale voetbalploeg, die erop gebrand was Bale en z’n bende onderweg richting halve finale plat te walsen, Hongaarse stijl.
Toch niet beter de toog – of The Offspring – opgezocht?
Niet in de ogen van de duizenden mensen die hun kat stuurden naar The Offspring – sowieso een goed idee, want het blijven foute pubers, tegenwoordig gewoon opgesloten in vijftigerslichamen – en naar het aan de andere kant van de weide geposteerde grote scherm trokken. De pijpenstelen namen ze er graag bij. Geestig trouwens: in de aanloop naar de match kleurde driekwart wei zwartgeelrood, tot het in volle wedstrijd begon te gieten en er haast alleen nog blauwe poncho’s overbleven. Belgian Blue Devils, ’t was eens wat anders.
De match dan. Die werd vooral in het openingskwartier intens beleefd: bij de eerste (dubbele) kans voor de Belgen ging het al van ’tous ensemble, hey hey’, en na de oogstrelende streep van Radja Nainggolan ging Werchter uit zijn dak als had Paul McCartney er onlangs opgetreden. ‘Radja rocks Werchter!’ riep iemand. Vrijdag toch wel de rockster des Duivels, die Nainggolan.
Maar daarna sloegen de Belgen aan het kwakkelen, en de Werchter-gangers met hen. Tegengoal één was nog maar net gevallen of menig twaalfde man wilde de kop van de bondscoach al op het satéstokje aan de Vietnamese kraam. ‘Wilmots bui…’ U kent het vervolg.
En Wales bleef walsen, helaas. Toen Robson-Kanu Fellaini en Meunier een hakje zette, viel de wanhoop af te lezen op het gelaat van zowat elke Blauwe Duivel. ‘Alleeez, hoe kan die nu zo veel ruimte krijgen? Bij Vermaelen was ’t nie waar geweest!’ meende de ene. ‘Ciman had altijd moeten spelen in plaats van Denayer’, kloeg de ander.
Eén moment van opflakkering kwam er nog, toen Dries Mertens – ‘Driesjeee’ voor de vrienden uit Werchter – rond minuut 75 het veld kwam opgestormd. Maar wanneer Vokes tien minuten later deed wat Lukaku en Fellaini eerder in de tweede helft nalieten, droop een niet onaanzienlijk deel van voetbalminnend Werchter gewoon af, iets sakkerend als ‘we zijn genaaid door Denayer’.
Materiaal voor uw Snapchatverhaal?
Jammer genoeg: hét beeld van #walbel was die vrij massale aftocht kort na de 3-1 (toen er toch nog ruim 5 minuten op de klok stonden), met op de achtergrond: The Offspring-zanger Dexter Holland die ‘I’m just a sucker with no self esteem’ kweelde. Zuur. Maar weet: kiezen tussen The Offspring en De Afgang, het was sowieso verliezen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier