Geen idee of je True Bypass een Belgisch duo mag noemen, maar de Nederlandse Chantal Acda en de Schot Craig Ward zijn hier wél al jaren ingeburgerd en hebben met ‘Toby’ net hun tweede cd uit. Dat juweeltje kwamen ze, samen met enkele vrienden, live voorstellen in Leuven.
DA GIG: True Bypass in Stuk, Leuven op 30/10.
IN EEN ZIN: Een intimistisch en pakkend concert dat de toeschouwers spakeloos achterliet.
HOOGTEPUNTEN: ‘What Do You Think The Chances Are?’, ‘Hopes Up High’, ‘I Cried Enough’, ‘Would You’…
DIEPTEPUNTEN: De vele, tergend lange pauzes tussen de nummers, waarin de gitaren dienden te worden bijgestemd.
BESTE QUOTE van Chantal Acda: “Zijn er nog vragen?”
Chantal Acda is een bezige bij: ze nam enkele platen op met de band Chacda, schuimt de internationale podia af met sleepingdog, maakt als multi-instrumentaliste deel uit van Isbells, bracht afgelopen zomer een Nederlandstalige ep uit met Nu Nog Even Niet en zat de voorbije maanden in de studio met goed volk als Valgeir Sugur∂sson en Nils Frahm. In True Bypass werkt ze samen met Craig Ward, die in het verleden zijn stempel drukte op groepen als dEUS, Kiss My Jazz, Love Substitutes en A Clean Kitchen is A Happy Kitchen.
Op ‘Toby’ snijdt Acda op vele manieren haar vingers aan de scherven van een gebroken relatie. Maar hoe persoonlijk kun je je uitdrukken met andermans woorden? Zéér persoonlijk, zo blijkt. De teksten voor de nieuwe cd van True Bypass werden namelijk aangeleverd door Toby Litt, de Britse auteur die in zijn reeks romans en verhalenbundels, waarvan de titels beginnen met telkens een andere letter van het alfabet, inmiddels bij de k is aanbeland. Litt schrijft over recente gebeurtenissen in het leven van Chantal Acda en daardoor hebben de songs op de cd iets van gefictionaliseerde dagboekfragmenten. De introspectieve mijmeringen, waarin alle tegenstrijdige gevoelens die een scheiding meebrengt aan bod komen, zijn weliswaar autobiografisch maar door een derde geobjectiveerd. Het verklaart meteen waarom de cd niet ‘Chantal’ maar ‘Toby’ heet.
Bitterzoet
Tijdens het optreden in Stuk speelde True Bypass de nieuwe nummers in dezelfde volgorde als op de cd. Dat was geen toeval: ‘Toby’ is een mentale reis waarin verwarring en ongeloof geleidelijk plaats maken voor aanvaarding. De songs vormen de neerslag van een pijnlijk rouwproces dat nooit helemaal wordt afgerond: een gebroken hart kun je wel lijmen, maar de beschadigingen blijven altijd zichtbaar. Met twee broze stemmen en evenveel sierlijk in elkaar gevlochten akoestische gitaren creëerden Chantal Acda en Craig Ward een intimistische sfeer, die duidelijk indruk maakte op het publiek. Er werd met ingehouden adem geluisterd, wellicht omdat iedere aanwezige in de verhaaltjes wel iets van zichzelf herkende.
Het folky ‘You Knew’ klonk warm en puur in zijn eenvoud en ondanks de melancholische teneur gaf Wards tweede stem de nummers vaak iets troostends. ‘What Do You Think The Chances Are?’ was bitterzoete pop, waarin het duo, net als op de plaat, assistentie kreeg van bugelspeler Gerd Van Mulders. Tijdens het hartverscheurende ‘Hopes Up High’, waarin de subtiele fingerpicking van Chantal Acda door Craig Ward werd aangevuld met louter flageoletten, kwam ook Eric Thielemans, met zijn afgewogen bijdragen op vibrafoon en marimba, de band versterken. In ‘Trappers’ plaatste Gianni Marzo (Isbells, Marbe Sounds) dan weer de nodige accenten met een omnichord. Het werd een set vol kippenvelmomenten: ‘I Cried Enough’ werd geoogst op een emotioneel spanningsveld zonder winnaars of verliezers en ‘Would You’, een song die meer vragen opriep dan antwoorden gaf, toonde aan dat je als artiest ook kracht kunt putten uit je eigen kwetsbaarheid.
Toekomst wordt verleden
Hoewel True Bypass het nieuwe materiaal af en toe aanvulde met werk uit zijn debuut-cd (‘How To Find’, ‘Drawing The Lines’), waren het toch vooral de ontboezemingen uit ‘Toby’ die een onuitwisbare indruk maakten. Het duo serveerde in Stuk een soundtrack bij het besef dat wat je ooit toekomst waande, plots onvoltooid verleden is geworden. Een pakkend concert, met slechts één minpuntje: Acda en Ward gebruiken verschillende tunings en het stemmen tussen de nummers door duurde zo tergend lang dat het concert telkens even stil dreigde te vallen. Maar goed, op één of andere manier pasten die haperingen wel bij de thematiek van de songs. In het dagelijkse leven lopen de dingen ook niet altijd zo vlot als we zouden willen.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: How To Find / You Knew / What Do You Think The Chances Are? / It Isn’t True / Hopes Up High / Trappers / I Cried Enough / Drawing The Lines / Our Secret Secret / Would You.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier