Spotfestival 2013 @ Aarhus: Negen namen om te onthouden

Op een showcasefestival waar zo’n 125 groepen optreden, dreig je door het bos al snel de bomen niet meer te zien. We gingen dus op Spot in het Deense Aarhus zelf uitvissen welke bands uw luisterend oor waardig zijn.

INDIANS
“De Deense Bon Iver” schreef The Village Voice over zanger en songwriter Søren Løkke Juul, die al op tournee mocht met Perfume Genius en Other Lives en onlangs, op het toonaangevende Britse 4 AD-label, zijn fraaie debuut-cd ‘Somewhere Else’ uitbracht. Zijn soloproject Indians is intussen uitgegroeid tot een trio, waarbij ieder groepslid elektronische keyboards beroert. Tijdens Spot leidde dat tot een warm en emotioneel concert, vol melodieuze droompop en folktronica waarin hartzeer en isolement centraal stonden. Juuls etherische falset en de uitgekiende arrangementen leunden aan bij fragielste van MGMT en Flaming Lips. Desolaat, majestueus en indringend: door deze roodhuiden lieten we ons met plezier scalperen.


FLOD
Voor de verandering eens een postrockband die zich niét vastrijdt in de gebruikelijke clichés, maar met behulp van blazers, viool, mandoline en stemmen aangeven dat er ook leven is na Godspeed. Dit jonge kwartet uit Aalborg, live aangevuld door drie extra krachten, omschrijft zijn muziek als ‘hoopvol melancholisch’ en speelt met het contrast tussen folk, klassiek en elektronica. Net als Efterklang klinkt Flod (‘rivier’ in het Deens) afwisselend ingetogen en uitbundig, gelaagd en abstract. Uitkijken dus naar de debuut-ep van de groep, waar momenteel de laatste hand aan wordt gelegd.



JEPPE JUST INSTITUTTET Drie ‘nerdy’ heren met een voorliefde voor oude analoge keyboards, speelgoedinstrumenten, zingende zagen, harmonica’s en allerlei vernuftige percussie-instrumenten, waarin allerlei huisraad en industrieel afval verwerkt zit: u snapt al dat dit geen doordeweekse performance was. Wél kregen we speelse, archaïsche, ietwat theatrale muziek die, qua sfeer, een beetje aanleunde bij Tom Waits’ soundtrack voor ‘Night on Earth’. Soms speelde het trio wel eens naast de toon en niet iedere minuut was even dwingend, maar we hadden tenminste het gevoel dat er echt iets gebeurde op het podium.

YOUROLAND

Evenmin alledaags en al helemaal geen kost voor Studio Brussel, maar wel interessant: Youroland, een samenwerking van een klassiek geschoolde mezzosopraan met een componist uit de band van popster Tim Christensen. Tijdens Spot stelde het duo zijn cd ‘Requiem – Snow Falls As Snow’ voor, een soort dodenmis gebaseerd op zes gedichten en begeleid door knappe visuals. De clash tussen genres deed aanvankelijk onwennig en in nogal geforceerd aan, maar in ‘Dies Irae’, dat klonk als My Bloody Valentine met een operazangeres, kolkende elektronica en een schrapende cello, kwamen onze nekhaartjes toch flink overeind.

DEN SORTE SKOLE Twee vingervlugge dj’s, in het bezit van een kolossale, genre-overschrijdende vinylcollectie, slagen erin met slim gekozen fragmentjes uit de meest obscure bronnen verrassende maar toegankelijke collages te maken. Hun set, die door de combinatie van zuilen, belichting en animatie ook visueel knap in elkaar zat, nam je mee op een roetsjbaan van kleuren, sferen, tijdperken en culturen. Het resultaat was een film voor het oor waar meer dan twee jaar aan werd gewerkt, en waarin met muzikale ingrediënten uit alle continenten een zinnenprikkelende cocktail werd gebrouwen. Weldoordacht, organisch en opwindend tegelijk: superieure recyclagekunst van ‘De Zwarte School’.

Voor gratis download van de nieuwe cd ‘Lektion #3’ : http://densorteskole.net/lektion-3/

DANGERS OF THE SEA In Denemarken noemt men Dangers of The Sea een supergroep, omdat zanger en songwriter Andreas Bay Estrup zich heeft weten te omringen met (ex-) leden van Saybia, Efterklang en Slaraffenland. De groep maakt vrij brave, maar knap geconstrueerde indie- en folkrock waarin vooral de meerstemmige samenzang en de kwaliteit van de liedjes indruk maakt. De vroege R.E.M., Midlake en Miracle Legion zijn voor de hand liggende referentiepunten.



CODY
De rijk gearrangeerde Deense Americana van CODY was de voorbije jaren al enkele keren op Belgische podia te horen, maar het folk- en alt.countrygezelschap uit Kopenhagen, aangevoerd door zanger en liedjesschrijver Kasper Kaae, verdient meer aandacht dan het tot dusver heeft gekregen. Bovendien klinkt ‘Fractures’, de tweede cd van het septet uit Kopenhagen, epischer, ruimtelijker en veelzijdiger dan de vorige. Ook live blijft de door viool, cello, pedalsteel, mandoline en twangy gitaren gedomineerde sound van CODY ronduit onweerstaanbaar.



BLOODGROUP
De IJslandse Bloodgroup, zo genoemd omdat drie van de vier leden familiale banden hebben, werd enkele jaren geleden nog afgedaan als een doorslagje van The Knife. Maar zoals ook al bleek uit hun onlangs verschenen derde cd ‘Tracing Echoes’, heeft hun dansbare elektropop intussen een geheel eigen identiteit opgebouwd. Gruizige, pulserende beats, bubbelende synths, trefzeker gekozen samples, een kort aangebonden cello en daar tussenin: de contrasterende stemmen van zangeres Sunna Margrét en zanger Janus Rasmussen, al of niet vervormd door een batterij effectaparatuur. Donker, jawel, maar tegelijk ook bruisend van vitaliteit.



GOLDEN KANINE Bij ons moet de energieke powerfolk van deze Zweden nog worden ontdekt, maar In Aarhus had het sextet welgeteld twee nummers nodig om het publiek overeind te krijgen. Golden Kanine heeft twee prima leadzangers, die afwisselend gitaar, banjo en mandoline spelen, en grossiert in catchy songs die, dank zij de aanwezigheid van een trombonist en een trompettist, een origineel randje krijgen. Zelfs wanneer deze bevlogen heren een reggaebeat binnensmokkelen, lijkt hun exotisme volkomen vanzelfsprekend. Wat ons betreft: een geknipte act voor Dranouter.



Dirk Steenhaut