Al dertig jaar surft het Braziliaanse Sepultura op een harde groovegolf. Een strakke, foutloze set spreekt dan voor zich. Niemand die er nog van opkijkt.
Al dertig jaar surft het Braziliaanse Sepultura op een harde groovegolf. Een strakke, foutloze set spreekt dan voor zich. Niemand die er nog van opkijkt.
PLUS: Zanger Derrick Green droeg een shirt van onze landgenoten van Amenra. Zijn extreem mannelijke karakterkop liet evenzo testosterongevulde kreten los op het publiek, wat de bandleden foutloos onderstreepten met de nodige harde (thrash) metalgrooves. Ook drumde hij bij enkele nummers zelf mee en zette hij zelfs een Braziliaanse sambabeat in. Naarmate het optreden vorderde en de leden wat actiever werden, ging de voorste kern van het publiek daarin mee en gooide de handjes in de lucht of huppelde wat rond.
MIN: Sepultura heeft minder voor een metalshow dan voor een meeting gezorgd. Een groot deel van het publiek had meer zin om te praten, bier te drinken, wat te eten of gewoon op de grond te gaan liggen. Zelfs een fan met shirt ging erbij zitten en sloot na tien minuten de ogen. Het was gewoon rechtstreekse in-your-face metal, niet meer niet minder. Hun set was vrijwel foutloos en was redelijk strak, maar na dertig jaar mag dat a priori verwacht worden. Snel was het ook allerminst, wat op zich geen probleem is. Maar het verwerd al snel tot een opeenvolging van breakdown na breakdown na breakdown. Op het einde van de set was het duidelijk dat sommigen dat nog konden appreciëren, maar het voor de meerderheid wat saai werd. Veel energie zat er niet in de vijfde passage van Sepultura op Graspop, maar mannelijk en stoer genoeg was het wel. Misschien tijd dat de Cavalera-broertjes weer wat leven in de brouwerij blazen. (SR)
