Royal Blood @ AB: Een auto met twee batterijen

© Yvo Zels

Al tientallen keren hebben doemprofeten het einde van de rock-‘n-roll voorspeld. Maar telkens wanneer de doodgraver op de deurbel drukt, staat er weer een nieuwe band op die het zieltogende beestje nieuw leven komt inblazen. Royal Blood werd in de AB dan ook met open armen ontvangen.

DA GIG: Royal Blood in AB, Brussel op18/3.

IN EEN ZIN: de heren waren goed op elkaar ingespeeld en speelden een energieke, opwindende set die slechts af en toe tekenen van routine vertoonde.

HOOGTEPUNTEN: ‘Blood Hands’, ‘Little Monster’, ‘Figure It Out’, ‘You Can Be So Cruel’.

DIEPTEPUNTEN: Geen.

BESTE QUOTE van Mike Kerr, net voor ‘Loose Change’ “Dit is het moment waarop ik doorgaans een emotionele toespraak houd. Bedankt dat jullie er zijn. We hebben de lol van ons leven.”

Ze zijn slechts met zijn tweeën, komen uit Brighton en bewijzen dat je niet eens een gitaar nodig hebt om veel stennis te kunnen schoppen. Royal Blood houdt het uitsluitend bij bas en drums, al is het zeker niet het eerste gezelschap dat zich van die minimalistische formule bedient. Het Canadese Death From Above 1979 deed het tien jaar geleden al en ook het Deense Fossils bestaat uit weinig méér dan een ritmesectie.

Het grote verschil is dat Royal Blood, dank zij een platencontract bij Warner, over een goed draaiende promotiemachine beschikt en zich daardoor al in de kijker mocht spelen op grote festivals als Glastonbury en Rock Werchter, nog vóór zijn eerste cd in de winkelrekken lag. En dan waren er nog de schouderklopjes van beroemde collega’s. Jimmy Page van Led Zeppelin, een man die wellicht nog nooit van Triggerfinger heeft gehoord, beschouwt Royal Blood als de beste jonge band van het moment, terwijl Tom Morello van Rage Against the Machine de Britten omschrijft als “the future of riff rock”. Qua duwtjes in de rug hebben de heren geen reden tot klagen, zoveel is duidelijk.

Royal Blood geldt als de verbindende schakel tussen de klassieke heavy rock van Led Zep, Black Sabbath en Jimi Hendrix, de grunge van Nirvana en Pearl Jam, de stoner rock van Kyuss en de punkblues van The White Stripes. Zanger Mike Kerr mag zich dan wel tot een bas beperken, hij bespeelt ze alsof het een gitaar betreft. Hij haspelt logge riffs en solo’s door elkaar en vervormt de klank van zijn instrument met een allerlei effectpedaaltjes, zodat je de indruk krijgt dat hij niet op vier maar op zes snaren beukt. In vocaal opzicht neigt hij dan weer naar Josh Homme van Queens of the Stone Age. Zijn songs, bijna allemaal ingegeven door een gestrande relatie, zitten knap in elkaar en samen met drummer Ben Thatcher vormt hij een perfecte tandem. In die mate zelfs dat Royal Blood wel eens “een auto met twee batterijen” wordt genoemd. “Waarom we slechts met zijn tweeën zijn? Omdat het goed klinkt zoals het is en omdat we geen enkele andere muzikant vinden met wie het echt klikt”, aldus Kerr.

Royal Blood @ AB: Een auto met twee batterijen
© Yvo Zels

Trefzeker en efficiënt

Sinds de BBC hen begin 2014 een grote toekomst toedichtte, kwamen de heren van Royal Blood op een heuse roetsjbaan terecht. Hun titelloze debuutplaat, die inmiddels bijna een miljoen keer over de toonbank ging, werd in Groot-Brittannië de snelst verkopende sinds jaren en ook in de VS werd het duo als een rocksensatie ingehaald. Kerr en Thatcher vingen een nominatie voor de Mercury Music Prize, kregen een BRIT Award in de handen geduwd en speelden het afgelopen jaar niet minder dan 160 shows, een aantal dat in 2015 mogelijk nog zal worden overschreden. Ook het concert in Brussel raakte in een oogwenk uitverkocht, maar ten behoeve van de onfortuinlijke fans die naast een ticket hadden gegrepen, werd het optreden live gestreamd via de website van de AB.

Dat Royal Blood op het podium af en toe ten prooi viel aan routine, was niet te verbazen. Het duo herhaalt al maandenlang avond na avond dezelfde dertien nummers in precies dezelfde volgorde. Niettemin produceerden de Britten een even energiek als dynamisch geluid, dat steunde op efficiëntie en trefzekerheid. Alle songs uit de cd passeerden de revue, voor de gelegenheid aangevuld met enkele b-kantjes, en het publiek had er duidelijk zin in. De bekendste nummers, waaronder ‘Come On Over’ en ‘Little Monster’ werden door de toeschouwers woord voor woord meegezongen en bewezen dat er onder het dichte gebladerte van noise en decibels vaak catchy popsongs verborgen zaten.

‘You Can Be So Cruel’ stotterde een eind weg, ‘Better Strangers’ outte zich als onbehouwen bluesrock en zelfs als Royal Blood het iets rustiger aandeed, zoals in ‘Figure It Out’ of onze persoonlijke favoriet ‘Blood Hands’, was dat slechts een kwestie van nuance. Tijdens ‘One Trick Pony’ ging Mike Kerr op zijn bas te keer met een bottleneck en ook ‘Ten Tonne Skeleton’, dat werd ingezet met een dromerige instrumentale passage, groeide binnen de kortste keren uit tot een powerhouse van gewapend beton. De twee heren toonden zich meesters op hun eigen terrein en kwamen, zeker tijdens hun beste momenten, zo opwindend uit de hoek dat we af en toe een crowdsurfer voorbij zagen zweven.

Royal Blood @ AB: Een auto met twee batterijen
© Yvo Zels

Muntstukjes

Bij het begin van ‘Loose Change’, het voorlaatste nummer, gooide iemand iets naar het podium. We konden niet zien wàt precies, maar lieten ons achteraf vertellen dat het muntstukjes waren. Mike Kerr kon er in ieder geval niet om lachen en legde het concert even stil: “Alright, where are you, you cunt?”, brieste hij, maar in de zaal bleef het plots oorverdovend stil. Het voorval zette wél een domper op de feestvreugde, want hoewel Royal Blood zijn set verder afwerkte, was het duidelijk niet van harte. Wij konden ons alvast niet van de indruk ontdoen dat het duo afsluiter ‘Into the Black’ bewust in de vernieling speelde door de volumeknop helemaal open te draaien en de song te laten overwoekeren door gratuite, overstuurde noise.

Het concert klokte af op precies een uur en ook nu volgden er geen bissen, wellicht omdat Royal Blood momenteel over geen extra songs meer beschikt. Afwachten of het tweespan er in zal slagen ‘on the road’ even sterk materiaal te schrijven voor zijn volgende plaat en of zijn duoformule tegen dan geen slijtageverschijnselen zal vertonen. Want ook in de AB dreigde af en toe een zekere eenvormigheid. Maar dat is zorg voor later. Voorlopig houdt Royal Blood zijn bescheiden triomftocht nog even aan.

Royal Blood speelt op zaterdag 27 juni op Rock Werchter.

DE SETLIST: Hole / Come On Over / You Can Be So Cruel / Figure It Out / You Want Me / Better Strangers / Little Monster / Blood Hands / One Trick Pony / Careless / Ten Tonne Skeleton / Loose Change / Out of the Black.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content