De legendarische grondleggers van de metal sloten, na 16 jaar afwezigheid, Graspop af. Iedereen zag hoe Ozzy Osbourne zijn longen heerlijk slecht uit het lijf zong en hoe Tony Iommi en Geezer Butler hun gitaren lieten krijsen. Maar echt boeien, kon het niemand.
PLUS: Gitarist Tony Iommi had er duidelijk zin in. Hoewel hij zichtbaar enorm vermagerd was, speelde hij enorm intens. Het leek wel alsof hij de dood recht in de ogen staarde en zonder knipperen haar met gitaarstoten de oorlog verklaarde. Ook Ozzy Osbourne voelde zo aan. Hij heeft natuurlijk al veel meegemaakt en is letterlijk niet de meest stabiele persoon, maar de 65-jarige zanger was perfect in zijn imperfectie. Zijn stem was niet vast of krachtig en was nog maar een schim van wat die ooit geweest moet zijn op een livepodium. Maar zijn daadkracht en nasale stemgeluid maakten dat meer dan goed. Ook speelde Geezer Butler de beste basgitaarsolo – maar vier snaren heeft zo’n ding, moet u denken – die menig Graspopper ooit heeft mogen aanhoren. Een kippenvelmoment.
De setlist van Black Sabbath was top. Opener ‘War Pigs’ – met achtergrondvisuals die de hoofden van Stalin, Castro en Hitler lieten flitsen – werd massaal meegezongen en op luchtgitaren meegespeeld. Onder meer ‘Into the Void’, de cocaïneode ‘Snowblind’ – met oud beeldmateriaal van Ozzy en fragmenten uit Scarface op de achtergrond -, oernummer ‘Black Sabbath’, ‘N.I.B’, ‘Behind the Wall of Sleep’ en ‘Fairies Wear Boots’ namen de volle weide mee naar de beginjaren van de band. ‘Age of Reason’ en ‘God is Dead?’ van hun nieuwste plaat – een van hun besten – voelden aan als lood en toonden dat God misschien wel dood is, maar Black Sabbath geenszins.
MIN: Het publiek scheen er ongelofelijk weinig zin in te hebben. Dat ging niet aan Ozzy voorbij, die meermaals met een ‘koekoek?’ zich ervan moest verzekeren dat hij niet in een mortuarium was beland. Hoewel Black Sabbath echt geen vervallen product was en nog altijd erg goed smaakte, kregen enkel opener ‘War Pigs’, het anthem ‘Iron Man’ en de voorafgaande drumsolo van Tommy Clufetos – van Ozzy’s soloband – het publiek echt mee. Ozzy dreigde zelfs geen bisnummers te spelen als het publiek niet wakker zou worden op afsluiter ‘Children of the Grave’. Er was te weinig respons, dus moesten de levende legendes aan de stille Graspopweide tot tweemaal toe zelf een bisnummer aanvragen. Ook ‘just shout it: one more song, one more song’ kreeg amper gevolg. Sabbath kwam dan toch maar het podium op. Ozzy probeerde nog ritmisch geklap op gang te brengen, maar ook dat was tevergeefs. Nadat ze het geniale ‘Paranoid’ dan toch maar speelden, droop de groep af. (SR)
