Queens of the Stone Age @ Club 69: Honger naar meer

© Reuters
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

QOTSA stelde in Club 69 een handvol nieuwe nummers voor, die gelaagd en complex maar ook groovy en sexy klinken, en die lang niet alles prijsgeven na één luttele luisterbeurt.

Da Gig: Queens of the Stone Age in Club 69 op 8 mei 2013.

In een zin: De set werd gedomineerd door nieuw werk, dat trager maar gelaagder, complexer en sexyer klonk.

Hoogtepunten: ‘My God Is The Sun’, ‘I Sat By The Ocean’, ‘Keep Your Eyes Peeled’, ‘The Vampyre of Time and Memory’

Dieptepunten: ‘First It Giveth’

Beste Quote: “Ladies and gentlemen, I’m Elton John!” (Josh Homme)

Het is alweer zes jaar geleden dat Josh Homme en co nog eens een nieuwe langspeler uitbrachten. Hun laatste worp ‘Era Vulgaris’ was rauw, rechtlijnig en vintage QOTSA. Maar: al grossierde hij in goeie ideeën, hij bevatte te weinig memorabele songs – op een nummer als ‘Make It Wit Chu’ na, maar ook daar bestond al een veel betere versie van, mét PJ Harvey, op één van Josh Homme’s vroegere Desert Sessions-verzamelaars. Het titelloze eerste album van Homme’s supergroep Them Crooked Vultures (met Dave Grohl en John Paul Jones,) dat twee jaar later volgde, was eigenlijk in hetzelfde bedje ziek: catchy riffs te over, maar eerlijk: wie van jullie heeft die plaat de laatste tijd nog opgelegd?

Je voelt aan alles dat het begin juni te verschijnen ‘…Like Clockwork’ een kantelpunt moet worden, ruim tien jaar na mijlpaal ‘Songs For The Deaf’. De promocampagne mag er alvast zijn: er is vooralsnog anderhalf nummer vrijgegeven, alsook een resem snippets en een creepy animatiefilmpje – een soort ‘QOTSA Unchained’ in de woestijn – van de Britse kunstenaar Boneface. En uiteraard is er alweer een indrukwekkende guestlist, met oudgedienden Mark Lanegan, Dave Grohl én Nick Oliveri, ‘queens’ Elton John en Jake Shears van Scissor Sisters, maar ook Alex Turner van Arctic Monkeys, Trent Reznor van Nine Inch Nails, James Lavelle alias producer UNKLE en Homme’s eigen rock chick Brody Dalle.

Dat schepte verwachtingen voor hun doortocht in Club 69, die dit keer niet doorging in de Marconi-studio in Brussel, maar in het Antwerpse Zuiderpershuis. Daar kan nu eenmaal meer volk binnen – zo’n 700 man volgens de site van het Zuiderpershuis, al was de zaal gehalveerd -, en er kon een bezoekje aan Café Corsari aan vastgemaakt worden. Want laten we eerlijk zijn: voor de Queens was deze korte Belgische passage een promodag – de interviews gingen door in de kleedkamers van het Zuiderpershuis, waar de tequilla naar verluidt rijkelijk vloeide -, gekoppeld aan een try-out voor de nieuwe stuff in intieme kring. Er had met andere woorden al eens iets mis mogen gaan, want het concert mocht niet integraal uitgezonden worden op radio en tv.

Niet dat er iets fout gelopen is. Homme, Troy Van Leeuwen, Dean Fertita, Michael Shuman en nieuwe drummer Jon Theodore namen een kickstart met ‘My God Is The Sun’ – niet hun meest verrassende single ooit, maar live wel een knaller, met veel tempowisselingen en vooral: veel punch. Wat volgde was – op de immer zwierige klassieker ‘Go With The Flow’ en het wat te rommelige ‘First It Giveth’ na – opvallend trager; meer mid-tempo, maar daarom niet minder groovy. ‘I Sat By The Ocean’ is met zijn repetitieve gitaardeuntje uitstekend radiovoer, ‘If I Had A Tail’ bevat Stones-achtige funk, maar dan ingetogener.

In vergelijking met de vorige plaat klonken alle nieuwe nummers – we hoorden er in totaal zes – gelaagder, complexer, sexyer ook. ‘…Like Clockwork’ is in dat opzicht de little sister van ‘Lullabies To Paralyze’. Zo is ‘I Appear Missing’ een valse trage van 6 à 7 minuten, die uitmondt in onheilspellende feedback, en het door diepe bassen aangedreven ‘Keep Your Eyes Peeled’ is zowat het meest dreigende dat we in jaren van de Queens hebben gehoord. En dan was er nog ‘The Vampyre of Time and Memory’ (door pianist van dienst Josh Homme voorafgegaan met: “Ladies and gentlemen, I’m Elton John”): een wat sobere en sombere ballade, die aangeeft dat QOTSA ook harten kan beroeren. Nee, ‘…Like Clockwork’ lijkt allerminst een hapklare feelgood-hitplaat te worden.

Het optreden van QOTSA in Club 69 smaakte vooral naar meer: meer laagjes om te ontdekken. De nieuwtjes moeten nog wel wat roderen – of de band moet vooraf wat minder tequilla drinken -, en het zijn geen songs die zich na één luisterbeurt al laten doorgronden. Laat staan na één live-uitvoering.

Beluister ‘I Sat By The Ocean’ en ‘If I Had A Tail’, zoals het klonk in Club 69:

SETLIST: My God Is The Sun / I Sat By The Ocean / If I Had A Tail / First It Giveth / Keep Your Eyes Peeled / Go With The Flow / The Vampyre of Time and Memory / I Appear Missing

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content