Maurits Pauwels en de Benelux Calypsos: twee concerten voor de prijs van één

Maurits Pauwels (midden) en de Benelux Calypsos.
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Maurits Pauwels had vooraf ’tien toppers uit Trinidad’ beloofd, maar speelde er in de Antwerpse Arenbergschouwburg twíntig.

U kent Maurits Pauwels – wie hem ooit met zijn ‘woordvoerder’ bezigzag in Van Gils & gasten weet dat elke gelijkenis met ex-dEUS-gitarist en Evil Superstar Mauro Pawlowski louter toevallig is – als de singer-songwriter-schlemiel die eind 2016 debuteerde met Afscheid in Kloten, een pseudo-kleinkunstplaat die folk en country met softrock en sixtiespop verenigde en bol stond van de post-ironische teksten en titels. Klojo uit de regio, iemand?

Voor zijn tweede plaat Tien toppers uit Trinidad, binnenkort te verschijnen in digitale vorm en op cassette, dook Pauwels in de wondere wereld van de calypso. De Maurits Pauwels Groep, met oudgedienden Sjoerd Bruil van Millionaire en Jeroen Stevens van Gruppo di Pawlowski, werd voor de gelegenheid versterkt met onder meer trompettist Jo Hermans, de Kempenzoon die Mauro, Daan en Willy Sommers vorige zomer mee de Marquee van Pukkelpop deed slopen. Enter de Benelux Calypsos.

Bandana’s, capes en in aluminiumfolie gewikkelde gitaren

Het duurde in de Arenbergschouwburg ruim een kwartier voor de voltallige calypsogroep het podium beklom. Maar op dat moment had Maurits Pauwels er wel al twee solosongs (waaronder het onvolprezen Terug naar Limburg) en drie nummers met de Maurits Pauwels Groep (waaronder Anneliese Michel, over de gelijknamige Duitse vrouw die door demonen bezeten dacht te zijn) op zitten. Én een kort noise-intermezzo onder zijn alter ego Anton Paulussen, dat ook. Iets met bandana’s, capes en drie aan elkaar getapete, in aluminiumfolie gewikkelde akoestische gitaren, laten we het daarop houden.

Maurits Pauwels en de Benelux Calypsos: twee concerten voor de prijs van één

‘Ik weet dat jullie graag naar concerten komen om nummers te horen die jullie kennen’, zei Pauwels toen de Benelux Calypsos hem uiteindelijk kwamen vervoegen. ‘Alleen: onze nieuwe plaat kunnen jullie nog niet kennen, want ze moet nog uitkomen. We hebben daar iets op gevonden. We gaan de plaat niet één maar twéé keer integraal spelen, zodat jullie de liedjes de tweede keer wél kunnen meezingen.’

Dat was gemeend. Wat volgde, waren twee concerten voor de prijs van één, het ene al wat losser uit de pols gespeeld dan het andere. U kreeg een dubbele verzameling liedjes over moord, overspel en politiek met teksten die je zo gek niet kunt bedenken, van ‘Het staat geschreven in het avondrood: iedereen moet dood’ tot ‘Zalig zijn de simpelen van geest, maar liever was ik niet zo stom geweest’.

Dorpsgekken en papegaaien

Ook Maurits Pauwels zelf kon ze zo gek niet bedenken, overigens. Hij hééft ze namelijk niet bedacht. Elke ’topper uit Trinidad’ was een hertaling van een oude calypsosong uit de jaren 1920 tot 1960. Mighty Sparrow, Lord Kitchener, C.W. Stoneking: zowat alle calypsokoningen passeerden de revue en kregen een Nederlandstalige spoelbeurt. En terwijl Maurits Pauwels zijn verhalen over dorpsgekken, papegaaien en die zeven lijken in Brussel-Noord vertelde, voorzagen Jo Hermans en zijn kompaan op saxofoon Wietse Meys ze van soms ietwat kitscherige maar meestal ronduit swingende blazersarrangementen.

‘We gaan eruit met een instrumentaal nummer’, besloot Pauwels na anderhalf uur. ‘Zo kan ik toch ook effe een pintje drinken, hè.’ Hij zette zich neer op een kruk en kapte zijn flesje pils naar binnen.

Je zou bijna denken dat Mauro Pawlowski hierachter zat.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content