Mahalia in de AB: girl next door mist de nodige zeggingskracht

Mahalia op Rock Werchter 2019

‘I’m single and ready to mingle’, liet Mahalia zich in de AB ontvallen. Maar die veelbelovende mededeling werd vooral toegejuicht door de jongedames in de zaal, die overduidelijk in de meerderheid waren. Voor hen is de 21-jarige Britse r&b-zangeres blijkbaar al een nieuw rolmodel.

HET CONCERT: Mahalia in AB, Brussel op 19/12.

IN EEN ZIN: Mahalia toonde zich als een puike r&b-zangeres en de belichaming van girlpower, maar de verhaaltjes die ze tussen haar nummers vertelde, waren vaak even lang als de nummers zelf.

HOOGTEPUNTEN: Do Not Disturb, Simmer, Honeymoon, Sober, Grateful, I Wish I Missed My Ex…

DIEPTEPUNTEN: geen.

QUOTE: ‘Dit is een emotioneel moment voor mij: de jongste twee jaar mocht ik al drie keer mijn ding doen in de AB, en telkens komt er meer volk opdagen. You’re the best!’

‘We zijn nu vier maanden onafgebroken op tournee en dit is ons laatste optreden van het decennium. We hebben vanavond dus iets te vieren’, vertelde Mahalia Burkmar bij de aanvang van haar derde passage in de AB. De jongste twee jaar zag de chanteuse uit Leicester haar aanhang spectaculair groeien en sinds ze afgelopen zomer ook een plekje op de affiche van Rock Werchter wist te veroveren, beschouwen haar fans haar als een ware heldin.

Mahalia mag dan nog maar 21 jaar zijn, ze timmert al zo’n acht jaar aan de weg. Haar eerste song schreef ze toen ze acht was, op haar dertiende tekende ze al een platencontract met het prestigieuze Atlantic-label en kort daarna werd ze op sleeptouw genomen door Ed Sheeran.

Hoeft het u nog te verbazen dat het concert iets van een dameskransje had? De heren stonden er vaak een beetje bedremmeld naar te kijken

Her en der lees je dat het in september verschenen Love and Compromise haar officiële langspeeldebuut zou zijn, maar dat zijn marketingpraatjes. In 2016 bracht de zangeres namelijk al het hoofdzakelijk akoestische en nog wat onvoldragen Diary of Me uit. Op plaat nummer twee wordt ze echter gekoppeld aan een reeks hippe producers en special guests en krijgen we een meer gestroomlijnde sound te horen.

Mahalia grossiert in even vloeiende als organische neo-soulpop die afwisselend naar jazz en hiphop verwijst. Ze schrijft liedjes die tegelijk sensueel en streetwise aandoen. Geen wonder dus dat ze in één adem wordt genoemd met Jorja Smith, Emili Sandé en Seinabo Sey.

Ze was duidelijk van plan het in de AB zo gezellig mogelijk te maken. Het podium was versierd met bloemen en aan het plafond waren stemmige schemerlampjes bevestigd. Bovendien is la Burkmar een charmante verschijning: een girl next door zonder pretenties, maar begiftigd met een gulle dosis zelfvertrouwen.

De brievenrubriek van de Flair

‘Ik ben een echte tettertrien’, waarschuwde ze bij het begin van haar show. Daar was geen woord van gelogen: de verhaaltjes die ze tussen de nummers vertelde, waren vaak even lang als de nummers zelf. Daarin had Mahalia het vooral over de ups en downs in haar liefdesleven. Nu eens ging het over een vriendje dat de breuk met zijn ex nog niet had verwerkt (He’s Mine), dan weer over een kerel die naar haar toe kwam voor een drankje en er meteen al van uitging dat hij in haar sponde zou belanden (Good Company).

Mahalia wilde haar volgelingen niet naar huis sturen zonder een laatste Goede Raad: hou je vast aan je dromen, wees geduldig als wat je onderneemt niet meteen lukt.

Voor zelfbewuste vrouwen van haar leeftijd, die opgegroeid zijn in het #MeToo-tijdperk, zijn die thema’s blijkbaar uit het leven gegrepen, maar voor wie al tien jaar ouder was, klonken ze helaas een beetje eenzijdig en saai. Soms had je de indruk dat Mahalia’s teksten uit de brievenrubriek van de Flair waren geplukt.

Op het podium liet de zangeres zich assisteren door een vierkoppige liveband die haar wiegende songs af en toe van een potige groove voorzag. In Karma mocht zelfs de gitarist even los gaan. What Am I? was een trage soulballad, terwijl je in Simmer een vage dancehall-vibe kon herkennen. Want jawel, Mahalia heeft Caraibische roots.

Het klonk allemaal wat afgeborsteld, maar sympathiek. Toch noteerden we in ons boekje ook enkele minpunten. Zo kwamen de blazers in He’s Mine jammer genoeg uit een doosje, bleken de koortjes op een computerschijfje te staan en hóórden we wel de zangpartijen van Burna Boy (Simmer), Ella Mae (What You Did) en Hamzaa & Lucky Daye (Regular People), maar vielen die duetpartners in werkelijkheid nergens te bespeuren. Het is een euvel dat je wel bij méér r&b-artiesten aantreft: de grens tussen live en vooraf ingeblikt is uitermate dun.

Bond Zonder Naam

Net daarom was het een verademing toen Mahalia in het ingetogen Honeymoon een akoestische gitaar ter hand nam en aangaf dat ze, ook in het segment van Corinne Bailey Rae en Erykah Badu, moeiteloos overeind kon blijven. Al net zo prachtig was de softfunk van Sober. Alleen jammer dat de zangpartij op een niet al te toonvaste manier door de toeschouwers werd overgenomen. Wat eigenlijk een intimistisch moment had moeten worden, groeide daardoor uit tot een feest van uitbundigheid. Maar Mahalia had het vooraf al laten weten: ‘I’m a girls’ girl. Dat betekent niet dat ik mannen haat, wél dat ik van vrouwen houd’. Hoeft het u nog te verbazen dat het concert iets van een dameskransje had? De heren stonden er vaak een beetje bedremmeld naar te kijken.

Consistency, Square One, Grateful… ze werden allemaal op herkenningskreetjes onthaald. Toen Mahalia vaststelde dat haar set te kort was om de fans tevreden te stellen, diepte ze, op verzoek, Seventeen op, een nummer uit haar debuut. Ze zong het a capella, samen met haar publiek, en pas na een poosje vielen de muzikanten schoorvoetend in.

Mahalia wilde haar volgelingen niet naar huis sturen zonder een laatste Goede Raad: hou je vast aan je dromen, wees geduldig als wat je onderneemt niet meteen lukt. En ook: be confident, be powerful, be beautiful. Het hadden zowaar spreuken van de Bond Zonder Naam kunnen zijn.

De zangeres nam afscheid met de radiohit I Wish I Missed My Ex, die werd ontvangen alsof het een volkshymne betrof. Zeker, Mahalia heeft een flexibele stem en tekende in de AB voor een verre van onaardig concert. Maar qua zeggingskracht moet ze het voorlopig toch afleggen tegen de geweldige Celeste, die ons enkele weken geleden nog betoverde op hetzelfde podium.

DE SETLIST: Hide Out / Do Not Disturb/ Good Company / What Am I? / Simmer / Karma / He’s Mine / Honeymoon / Surprise Me / Regular People / Sober / Consistency / Square One / What You Did / Grateful / Seventeen / I Wish I Missed My Ex.

Lees hier ons verslag van Celeste in het voorprogramma van Michael Kiwanuka.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content