Alle ogen waren op dag 9 van de Lokerse Feesten gericht op Daan, die na een “kutweek” weer door zijn fans in de armen werd gesloten.
Balthazar (****)
Lokeren hief zaterdag voor de laatste keer dit Belgische festivalseizoen het glas op Balthazar. De band rond Maarten Devoldere en Jinte Deprez bedankte met hun zoveelste orgelpunt van deze zomer. Balthazar vertolkt de perfecte popsongs, met dank aan de strakke ritmesectie en de meestemmige vocalen.
Toch is er altijd wel een hoekje af – een gitaar die knetst, een dwarse melodie. Zoals in het stompende ‘Fifteen Floors’ (‘Fire truck, always pretending / Motherfucking Disney ending’) en de valse trage ‘Any Suggestion’, met zijn lang uitgesponnen klassieke outro. Straks vertrekt Balthazar op tournee in het spoor van Editors. Volgend jaar mogen ze wat ons betreft opnieuw de Belgische festivals afschuimen. Maar dan wel in de rol van headliner.
SETLIST: Lion’s Mouth (Daniel) / Later / The Boatman / I’ll Stay Here / The Man Who Owns The Place / Listen Up / Blood Like Wine/ Any Suggestion / Fifteen Floors / Morning/ Sinking Ship / Do Not Claim Them Anymore
The B-52’s (*)Veel minder spannend: de new wave-punk van The B-52’s. Oké, het combo van Fred Schneider, Kate Pierson en Cindy Wilson is een geoliede jukebox, en deed met onder meer ‘Private Idoho’, ‘Roam’, ‘Love Shack’ en ‘Rock Lobster’ heel wat Lokerse heupen wiegen.
Maar The B-52’s pakten uit met een overdreven Amerikaans theaterstukje – inclusief glitterpakjes en goedkope danspasjes -, en bleek niet veel meer dan een oefening in new wave-nostalgie. De band vierde hoogtij in de jaren ’70, maar klinkt op basis van hun passage in Lokeren anno 2013 eigenlijk niet meer zo relevant.
SETLIST: Planet Claire / Mesopotamia / Private Idaho / Lava / Dance This Mess Around / Girl From Ipanema Goes to Greenland / Roam / Legal Tender / Love in the Year 3000 / Is That You, Mo-Dean? / 6060-842 / Whammy Kiss / Love Shack / Party Out of Bounds / Rock Lobster
Daan (****)
Alle ogen stonden zaterdagavond gericht op Daan, die na zijn dronken concert van een week eerder in Antwerpen en de daaropvolgende mediastorm voor het eerst opnieuw het podium besteeg. Dat deed hij aanvankelijk solo, voor een akoestische vertolking van nieuweling ‘Parfaits Mensonges’.
Na afloop bleef zijn band expres nog een volle minuut weg, om Daan vervolgens door een euforisch ‘Everglades’ te loodsen. Er werd gas gegeven, gelachen en vooral: veel water gedronken. Met de in bombast grossierende powerballads ‘Mes Etats-Unis’, ‘Irrelevant’ en ‘Exes’ trok Daan de extravagante lijn nog een tijdje door, om vervolgens in de rol van respectievelijk rocker (in ‘Chemical’ van Dead Man Ray), charmeur (Mélodies Paroles) en countryzanger (‘Icon’) te kruipen. Als Daan in goeie doen is, komt hij weg met al die verschillende gedaantes.
Met het filmmuzieknummer ‘Jamais Neutral’ – waarbij Isolde Lasoen van achter haar drumstel kroop om vooraan het podium mee te komen zingen – rakelde Daan nog een vergeten pareltje op, om de wederopstanding daarna finaal compleet te maken met opzwepende versies van ‘Swedisch Designer Drugs’ en ‘Housewife’.
In Lokeren eindigde een “kutweek” voor Daan alsnog op een motherfucking Disney ending. Daar drinken wij een glaasje op.
SETLIST: Parfaits Mensonges / Everglades / Mes Etats-Unis / Irrelevant / Exes / Chemical (Dead Man Ray) / Mélodies Paroles / Icon / Lust or Love / La Crise / La Vraie Décadence / Victory / The Kid / Jamais Neutral / Swedish Designer Drugs // The Player / Protocol / Housewife
Michael Ilegems
