Lisa Germano @ Botanique

Hoe zou de wereld er uitzien, mochten de vrouwen het voor het zeggen hebben? Als we op de optredens van de Amerikaanse Lisa Germano en de Britse Hannah Peel in de Botanique mogen afgaan: niet onaantrekkelijk en zelfs een tikje mysterieus.

Het is ons een raadsel waarom je Lisa Germano zo zelden op de radio hoort. Vooral omdat de artiesten aan wie de klassiek geschoolde multi-instrumentaliste in de loop der jaren haar muzikale diensten verhuurde – John Mellencamp, David Bowie, Simple Minds, Sheryl Crow, eels, Iggy Pop, Neil Finn, Phil Selway van Radiohead- wél populair zijn. Twintig jaar geleden begon de nu 52-jarige chanteuse een beetje schoorvoetend aan een solocarrière en dat heeft tot dusver acht prachtige langspelers opgeleverd, waarvan ‘Magic Neighbor’ uit 2009 de recentste is. Helaas kreeg haar werk niet altijd de aandacht die het verdiende en aan het einde van de nineties keerde Germano de muziekindustrie gedesillusioneerd de rug toe. Het was Michael Gira van Swans die haar alsnog een reddingsboei toewierp en haar, tot grote vreugde van een klein maar trouw publiek, met zijn Young God-label een veilige thuishaven aanbood.

In Brussel mocht de Engelse Hannah Peel voor de opwarming zorgen. De roodharige folkpopzangeres debuteerde onlangs met ‘Broken Wave’, een cd waarop ze samenwerkte met Nitin Sawhney, en beschikt over een glashelder stemgeluid, geknipt voor songs als ‘The Almond Tree’ of de Ierse folktraditional ‘Cailin Deas Cruite Ma Mbo’. Peel speelde piano, bediende een muziekdoos en liet zich bijstaan door een gitariste. Het klonk allemaal vrij traditioneel en maakte nog geen onuitwisbare indruk, maar een aangename kennismaking was het wél.

Ook Lisa Germano hield het in de Botanique bewust sober. Ze trad in haar eentje aan, gezeten aan een vleugelpiano, en koos haar liedjes in functie van de sfeer die ze wilde oproepen. Op de setlist prijkte zowel nieuw als oud materiaal, maar ze daalde nooit dieper af dan ‘Excerpts From A Love Circus’ uit 1992. Germano wordt wel eens “the queen of heartache and dreamy bliss” genoemd. Met haar zeer persoonlijke, mijmerende songs bewandelde ze de smalle grens tussen terreur en romantiek, liefde en bedrog, sprookjesachtig en absurdistisch. Het kostte haar geen enkele moeite de toeschouwer haar universum binnen te loodsen, maar ondanks haar licht hese fluisterstem en de ingetogen teneur van haar muziek is de zangeres geen doetje: “Go to hell, fuck you”, luidt het refrein van één van haar liedjes. Ga daar bij Eva De Roovere maar eens om.

Het zwaartepunt van de set lag op platen als ‘Lulllaby For Liquid Pig’ en ‘Magic Neighbor’ en hoewel de songs in hun naaktste vorm werden gepresenteerd, kregen ze regelmatig sierlijke piano-ornamentjes opgeplakt. Soms kon Lisa Germano de neiging niet onderdrukken om de schoonheid van haar composities bewust te saboteren, getuige de atonale uitstapjes in ‘Pearls’ of het speelse ‘Suli-Mon’, waarin je het gevoel kreeg dat er een kat over het klavier liep. Doorgaans suggereerden haar miniatuurtjes warmte en intimiteit, al was er net zo goed ruimte voor kinderlijke verbazing, angst en verontwaardiging. Tot die laatste categorie behoorden ‘From A Shell’ (geïnspireerd door 9/11), ‘To the Mighty One’ (over de imaginaire machtsstrijd tussen de zangeres en het opperwezen) en ‘Magic Neighbor’ (over een boosaardige buurvrouw die haar katten een spuitje liet geven omdat ze had besloten een hond te nemen).

Uit de periode van OP8, een samenwerking met Giant Sand, diepte Germano ‘It’s A Rainbow’ op. Toch is hoogtepunten opsommen een zinloze bezigheid: de ene song vloeide logisch voort uit de andere en toen de toeschouwers tijdens de bisrondes om verzoekjes mochten roepen zag de zangeres zich meer dan eens verplicht te improviseren, zoals in ‘Reptile’ en het bloedmooie ‘Messages From Sophia’. Lisa Germano kon niet op alle wensen van het publiek ingaan, omdat sommige liedjes op gitaar waren geschreven, maar dat beloofde ze volgende keer goed te maken. Een vrouw naar ons hart dus. Wie zich door haar op sleeptouw liet nemen, zal het zich geen moment hebben beklaagd.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: (eerste twee nummers niet herkend) / Wood Floors / Nobody’s Playing / Pearls / … To Dream / From A Shell / To The Mighty One / The Prince of Plati / Magic Neighbor / Suli-Mon / Snow / It’s A Rainbow/ In the Land of the Fairies / Too Much Space / After Monday // Lullaby For Liquid Pig / Electrified // Reptile / Message From Sophia.