Leonard Cohen @ Sint-Pietersplein, Gent

Het Gentse Sint-Pietersplein was vrijdagavond tot de nok toe gevuld voor mr. Leonard Cohen.

Leonard Cohen is niet alleen muzikaal een fenomeen. Toen hij drie jaar geleden in het Brugse Minnewaterpark optrad, dachten we: het is de laatste keer dat we de man (75 intussen) zien. Maar de oude heeft er zin in: intussen heeft hij nog vier keer in België opgetreden (en als hij vandaag of morgen niet doodvalt: zes keer). Hij lijkt wel aan een soort never ending tour bezig. En het vreemde is: elke keer is er meer volk op het appel. Vreemd omdat hij toch elke keer min of meer dezelfde setlist meebrengt.

Vrijdagavond was het Gentse Sint-Pietersplein – de locatie die een Cohen-concert nodig heeft – tot de nok toe gevuld: de avondzon deed haar best, en er zat magie in de lucht. Cohen kwam op zonder een noot te zingen maar kreeg van de voorste rijen al een eerste ovatie – en er zouden er nog vele volgen.

De man hoeft natuurlijk niets meer te bewijzen. Hij stelde een paar nieuwe nummers voor in Gent: Born in Chains – dat hij bijna volledig aan zijn zangeressen overliet – en Feels So Good, een in cynisme gedrenkt nummer dat alle ingrediënten heeft om een Cohen-klassieker te worden.

Toch waren het vooral de oude nummers die het concert memorabel maakten. The Partisan en Famous Blue Raincoat: onvergetelijk! Dit was de oude Cohen, die ongegeneerd knopen in zielen legde. Na drie jaar onafgebroken touren hebben de bekende nummers zowaar nog meer aan kracht gewonnen. Who By Fire, If it be your will, The Future, Sisters of Mercy… stuk voor stuk overstegen ze hun studioversie.

‘We are ugly, but we have the music’, zong hij Chelsea Hotel#2. In september wordt er een nieuwe live-cd uitgebracht – na Live in Londen is het de tweede op twee jaar tijd. Hopelijk gaat hij daarna werk maken van de nieuwe plaat die hij al zo lang aankondigt.

Moge de never-ending tour zijn naam waarmaken: de achtste keer dat Cohen naar België komt, kopen wij weer dapper een kaart. So long, mr. L. Cohen.

Stijn Tormans